Robin Havelaar (21) knokt voor de Glasstadmars

LEERDAM • Robin Havelaar kreeg op z'n negentiende een zware hersenbloeding. Zaterdag hoopt hij met zijn familie voor het eerst weer de Glasstadmars te lopen.

"Mam, ik heb zo'n hoofdpijn!" riep Robin op een ochtend in oktober 2016 naar zijn moeder, die onder de douche stond. Met vijf opgroeiende kinderen die allemaal wel eens iets roepen, hechtte moeder Nelleke niet meteen veel waarde aan deze mededeling tijdens de ochtendspits.

Ernstig
Totdat ze de kamer in kwam en zag hoe Robin eraan toe was. Hij zei bovendien dat hij iets had voelen knappen. "Binnen tien minuten zakte hij weg. Dan weet je dat het ernstig is", zegt ze. De verslagenheid van dat moment wordt weer zichtbaar op haar gezicht als ze erover vertelt.

Geen hoofdpijn meer
De opgetrommelde ambulance bracht Robin met spoed naar het ziekenhuis. "Ik herinner me die ambulance nog wel. Het eerste wat ik daarna weer weet, is dat ik wakker werd in het ziekenhuis. Mijn eerste gedachte? Gelukkig, die hoofdpijn is weg", vertelt de inmiddels 21-jarige Robin.

Niet praten
Dat er een paar dagen overheen waren gegaan sinds de rit met de ambulance, wist hij niet. "Ik zag mijn familie om mijn bed staan, maar ik kon niks zeggen doordat ik aan de beademing lag." Praten kon hij sowieso de eerste weken niet.

Vaatkluwen
Die periode was heel spannend, omdat niemand wist hoeveel blijvende schade de hersenbloeding had aangericht. Inmiddels was duidelijk dat Robin een aangeboren afwijking had waardoor een vaatkluwen in zijn hoofd was ontstaan. Dat ontdek je vrijwel altijd pas als het te laat is.

Linkerhelft
Robin kan sinds zijn hersenbloeding de linkerhelft van zijn lichaam niet goed bewegen en loopt daardoor moeilijk. Een revalidatietraject van maanden in de Hoogstraat in Utrecht bracht wel veel verbetering. Inmiddels staat de rolstoel te verstoffen in de schuur en kan Robin dankzij keihard oefenen ook zonder krukken of stokken lopen, al gaat het niet snel.

3,5 kilometer
Sinds kort heeft hij een nieuw trainingsdoel: de 3,5 kilometer tijdens de Glasstadmars lopen. "Dat was een idee van mijn tante Bertie", vertelt hij. Voor de familie van moederskant is de mars een traditie. Ook Robin liep jarenlang mee.

Samen Sterk
De tekst op het spandoek noemt hij zonder aarzeling: 'Samen Sterk', een verwijzing naar de meisjesnaam van Nelleke. Ook het marslied dat ze ooit zelf bedachten kan hij moeiteloos oplepelen.

HBO-opleiding
Zijn kortetermijngeheugen daarentegen is zeer slecht. "Ik kan moeilijk dingen onthouden, terwijl ik daar vroeger juist goed in was. Ik was net begonnen aan een HBO-opleiding accountancy. De ochtend dat ik met hoofdpijn wakker werd, had ik tentamens." Tegen zijn zus, die verpleegkundige is, zei hij dat ze hem iets moest geven zodat hij gewoon naar school kon.

Thuis
Pas tien maanden later kwam hij weer thuis. Nelleke: "Het was voor ons vanaf het begin duidelijk dat Robin thuis zou komen wonen, maar dat had zeker in het begin heel wat voeten in de aarde. Als hij thuis is, moet er altijd iemand bij hem zijn vanwege de epilepsie die hij ook aan de hersenbloeding heeft overgehouden."

Buddy
Familie en vrienden vormden een rooster. Eén van de buddy's is zijn 23-jarige neef Mathijs van Beusekom. "We deden altijd veel samen; tennissen, naar de jeugdvereniging van de kerk, stappen. Dus ik heb meteen ja gezegd toen de vraag om te helpen kwam, ik ben blij dat ik iets kan doen. Omdat ik er elke week een avond ben, is het voor mij niet meer zo moeilijk om ermee om te gaan, maar voor anderen is het wel confronterend om Robin te zien. Onze vriendengroep vraagt wel regelmatig naar hem, maar de contacten zijn wel verwaterd." Jammer, maar Nelleke heeft er begrip voor: "Hun leven gaat ook verder."

Dagbesteding
Dat geldt ook voor Robin. Hij gaat vier dagen per week naar dagbesteding en boekt nog steeds vooruitgang met bewegen. "Ik tennis ook weer, daar wil ik graag beter in worden. Maar dat is wel lastig als je niet goed kunt lopen."

Defilé
De 3,5 kilometer komende zaterdag moet lukken. Met zijn tante heeft Robin tijdens het trainen al drie kilometer gewandeld. Voor de gelegenheid is de familiegroep flink uitgebreid. Mathijs: "Desnoods drágen we je het laatste stukje naar het defilé!"