Edwin van den Heuvel, projectontwikkelaar meelfabriek Ameide: 'Ik ben zeker geen zakkenvuller'

VIJFHEERENLANDEN • Edwin van den Heuvel, eigenaar en projectontwikkelaar van de meelfabriek in Ameide, is extreem teleurgesteld over hoe hij door Vijfheerenlandse raadsleden onlangs werd omschreven.

"Ze zetten een beeld neer van een zakkenvullende projectontwikkelaar, die doordat hij niet kan rekenen zijn verlies nu af wil wentelen op de gemeente", stelt Van den Heuvel. "Nu zijn er echt wel projectontwikkelaars die zo werken, maar er zijn ook corrupte raadsleden en dan wil je als goed raadslid toch ook niet als corrupt worden neergezet. Zonder voldoende dossierkennis kun je toch niet zo over een lokaal betrokken ondernemer praten?"

Referentieproject
Voor die dossierkennis moeten we een slordige drie jaar terug in de tijd. De projectontwikkelaar, wiens bedrijf is gevestigd aan de Lekdijk tussen Langerak en Ameide, krijgt in november 2015 te horen dat de meelfabriek te koop staat. Een prachtig referentieproject in een plaats waar hij veel binding met heeft, zo redeneert Van den Heuvel.

"Maar omdat er in Ameide in het project Zouweveld nog veel woningen gebouwd zouden gaan worden, wilde ik wel zeker weten of er ruimte was voor zo'n project. Ik heb toenmalig wethouder Goof Bos gebeld. Die zei: 'Voor zo'n herontwikkelingsproject is zeker ruimte, daar gaan we voor zorgen.'"

Voorwaarden
Wel stelde hij drie voorwaarden: de meelfabriek moest gesloopt worden, er mochten geen appartementen komen en het aantal woningen diende minimaal te zijn. Daar stemde Van den Heuvel mee in. "Maar gezien het feit dat de sloop heel veel geld zou gaan kosten, had ik ook mijn voorwaarden. De infrastructuur rond het bouwterrein zou de gemeente voor zijn rekening nemen en de gemeente zou moeten afzien van de exploitatiebijdrage, waarmee onder meer de ambtelijke inzet wordt bekostigd. Dat hebben we mijns inziens vervolgens als uitgangspunten voor het project gehanteerd. Nee, het is niet vastgelegd in een overeenkomst. Dat is in goed vertrouwen gedaan. Achteraf gezien had ik dat wel moeten doen."

Precedentwerking
Gebaseerd op dat vertrouwen kocht de Langerakse ondernemer in januari 2016 de meelfabriek en maakte een plan voor uiteindelijk elf grondgebonden woningen. Lange tijd liep alles op rolletjes. "Ik heb nog nooit een plan zo makkelijk ontwikkeld. Omwonenden, het gemeentebestuur, de welstandscommissie, letterlijk iedereen was er blij mee. Maar in april 2018 werd er een nieuwe ambtenaar op dit project gezet. Die deelde me mee dat ik de kosten van de infrastructuur en de exploitatiebijdrage wél moest betalen. Dit om precedentwerking richting andere projectontwikkelaars te voorkomen."

Een mededeling die leidde tot maandenlang gesteggel. "Wethouder Maks van Middelkoop, die de portefeuille van Goof Bos had overgenomen, liet me op een gegeven moment weten dat hij een brief van Goof Bos had ontvangen waarin hij de gang van zaken bevestigde. Maar, zei Van Middelkoop: 'Ik heb nu wel te maken met een ander ambtelijk advies.'"

Oplossing
Desondanks kwam er door inzet van de wethouder en het college van de gemeente Zederik toch een oplossing. De gemeente zou de infrastructuur toch betalen. "De exploitatiebijdrage moest ik, omwille van precedentwerking, wel betalen. Maar vanuit een subsidiepot zou ik die 40.000 euro dan weer terugkrijgen. Dat voorstel lag tijdens de commissievergadering op tafel. Ik begrijp het helemaal dat raadsleden vragen stellen over financiële steun aan een commerciële partij. Het is ook hun verantwoordelijkheid zorgvuldig met het geld van de gemeente om te gaan. Maar dat het zo op de man werd gespeeld, dat maakte me extreem verdrietig."

Zakkenvuller
Het beeld dat volgens hem werd opgeroepen, van een projectontwikkelaar die slecht kan rekenen en op kosten van de gemeenschap zijn zakken vult, werpt hij verre van zich. "Zelf kom ik vaak in Ameide, ik doe er boodschappen en ken er veel mensen. De brandweer, Oranjevereniging, de Paardenmarktcommissie, omwonenden, ze hebben allemaal kosteloos gebruik mogen maken van de meelfabriek."

"Tijdens de aanpak van de Prinsengracht, maakte de gemeente zonder overleg gebruik van mijn terrein door er onder meer zand te storten, een bouwkeet neer te zetten en er materialen te stallen. Ik kon twee maanden mijn eigen fabriek nauwelijks in. Als ik nu zo'n zakkenvuller zou zijn, dan had ik voor al die activiteiten toch geld gevraagd? Maar daar gaat het mij helemaal niet om, ik doe dit project vooral voor Ameide en voor ons om een mooi referentieproject te krijgen en niet om er mijn zakken mee te vullen. Dan had ik er op voorhand al nooit aan begonnen."

Dilemma
Het enthousiasme is er wel wat vanaf door alle verwikkelingen, geeft Van den Heuvel toe. "Ik ben meermalen benaderd door bedrijven met de vraag of zij de fabriek mochten kopen. Die heb ik tot voorkort altijd afgehouden. Ik overweeg nu steeds meer of ik niet met één van hen in zee moet gaan. Dat is wel een dilemma, want ik weet dat ik daarmee veel mensen in Ameide zou teleurstellen en dat zou mij ook pijn doen. Maar als de gemeente Vijfheerenlanden zo over je denkt, je zo wegzet, vraag ik mij wel af: waar doe ik de moeite nog voor."