Piet en Klara Emck: 'Alsof we daders zijn'

LEERDAM • Vanaf hun dakterras is het verkoolde pand goed te zien. De brandlucht hangt nog in de lucht. Het is een constante herinnering aan de schuld van minimaal 4,5 ton die Piet en Klara Emck boven het hoofd hangt.

Het gesprek kost hem veel energie, maar hij blijft koppig praten. Sinds zijn herseninfarct ruim zeven jaar geleden is de gezondheid van Piet Emck (86) uiterst wankel. Hij moet eigenlijk heel voorzichtig zijn met de krachten die hij nog heeft. Zijn vrouw Klara (58): "Deze zaak heeft direct invloed op de levensverwachting van mijn man." Ze huilt. Piet zwijgt even, naar haar kijkend. Bekent dan: "Ik slaap niet meer. Altijd ben ik maar aan het denken, peinzen. Het enige wat ik wilde, is dat mijn vrouw goed verzorgd zou achterblijven als ik kom te overlijden. Dat was goed geregeld, tot die brand." Hij vliegt op, zwaait met zijn vinger: "Als ik vroeger als ondernemer zo'n instelling had gehad als Interpolis nu, zou ik niet meer over straat durven, zo zou ik me schamen."

Halverwege juni ging in een paar uur het aan een 42-jarige Leerdammer verhuurde pand van Piet en Klara Emck in vlammen op. Honderden brandweermensen moesten eraan te pas komen om de binnenstad van Leerdam te behoeden voor een grotere ramp. Al de volgende dag bleek dat het vuur was ontstaan in de meterkast. Oorzaak: illegale wietteelt. Pas twee dagen later ontdekte de politie in een dichtgemetselde ruimte nóg een plantage. Niet lang daarna belde verzekeraar Interpolis naar het echtpaar Emck. Omdat hun pand is verwoest als gevolg van criminele activiteiten, zou er niets worden uitgekeerd. Klara vertelt: "We kregen geen cent, zo kreeg ik letterlijk te horen."

Vertrouwen
Klara en Piet Emck vertrouwden hun huurder volledig. De 42-jarige Leerdammer had het echtpaar verteld dat hij 'uitvindingen' voor de bouwwereld wilde bedenken. Piet vertelt: "Het leek een hele betrouwbare jongen. Hij wilde het pand uiteindelijk kopen, we hebben hem een hele schappelijke huurprijs geboden, omdat we hem wilden helpen met zijn zaak." Klara raakte goed bevriend met de moeder van de jongen. En ze bracht de alleenstaande man regelmatig een kommetje soep. Of een pannetje stoofvlees. Zegt verontschuldigend: "Zo'n man alleen gaat geen stoofschotel maken, dus dat bracht ik hem dan. Hij was toch de zoon van een goede vriendin van ons. En hij werkte zo hard, we hadden eigenlijk wel met hem te doen." Ze zag nooit iets raars in het pand. "Had ik dan steeds elke ruimte moeten controleren?" Piet schokschoudert: "Ik kwam het pand niet eens in met mijn scootmobiel."

Piet en Klara Emck geven niet op. Ze hebben een advocaat in de arm genomen. Maar dat wringt wel. Klara nijdig: "Wij worden nu op kosten gejaagd, moeten processen gaan voeren. Alsof we daders zijn." Op Facebook gaat er nu een lange steunbetuiging rond, met De Schreeuw van Munch erbij afgebeeld. Mensen worden opgeroepen deze te delen, in een poging Interpolis te bewegen zich coulanter op te stellen. Tientallen reacties heeft dit inmiddels opgeleverd. "Daar zijn we heel erg dankbaar voor, de steun die we uit Leerdam ontvangen. Dat doet ons oprecht heel erg veel goed."

Veel mensen kennen Piet nog van zijn tijd bij Schreuder Sport, de zaak van zijn oom. Hij was altijd een eerlijke ondernemer, vertelt Klara. "Ik verkocht een keer een campingtafel aan mensen die zo'n ding wilden hebben. Maar blijkbaar had Piet net besloten dat die tafel moest worden afgeprijsd. Die mensen waren toen net – dolblij met hun aankoop – de deur uit. Maar Piet holde ze achterna, met het 'teveel' betaalde bedrag in de hand." Hij zegt nuchter: "Het ging mij altijd om het spel, niet om de knikkers." Een doorzetter was hij altijd al. Toen hij zijn herseninfarct kreeg, gaven de dokters geen stuivertje meer voor hem. "Ze zeiden dat ik de avond niet zou halen. Maar ik ben altijd een vechter geweest. Als ze vroeger tegen me zeiden: daar valt geen geld te verdienen, dan wilde ik juist het tegendeel bewijzen. Maar ja, toen had ik meer energie dan ik nu heb." Hij zucht: "De lol is er nu wel vanaf."