STV Lekstreek is meer dan een schaatsclub: ‘Er ontstaan vriendschappen voor het leven’

KRIMPENERWAARD • Het is heel verleidelijk om het verhaal van ‘de Lekstreek’ op te hangen aan het absurde aantal topschaatsers, dat de club de afgelopen 40 jaar heeft voortgebracht. Patrick Roest, Hein Otterspeer, Remco Schouten en Erik Jan Kooiman natuurlijk, maar eerder ook Hein Vergeer, Leo Visser en Jan en Ineke Kooiman. Natuurlijk, het is ongekend, zoveel schaatsers van één club die op het hoogste niveau actief zijn. Maar er is meer, veel meer. 

“Want het doel is helemaal niet om zoveel mogelijk toppers op het hoogste niveau af te leveren, vertelt Sven Slingerland, sinds juli afgelopen jaar voorzitter van de roemruchte club. De ambities zijn hoog, maar het is niet de basis. “Wat we het allerbelangrijkst vinden, is dat we plezier hebben binnen het sporten”, zegt hij met pretogen. “Dat is de basis voor succes. Alles wat we organiseren, is gebaseerd op plezier. Het moet leuk zijn, alle activiteiten en sporten. Daardoor ontstaan vriendschappen voor het leven.” 

Clubcultuur
Het is wat je van iedere Lekstreker te horen krijgt, van topper tot ‘krabbelaar’. Dat die club zoveel meer is dan alleen een schaatsvereniging. Het woord ‘familie’ valt niet voor niets bij velen die je binnen de club spreekt. En dat is voor een vereniging zonder échte thuisbasis best bijzonder. “We zorgen dat we elkaar buiten de trainingen kunnen ontmoeten”, legt Slingerland uit.

Van een ‘geheim van de Lekstreek’ wil hij niet spreken. Er is geen magische formule, geen genetische doorgifte van het schaatsgen. Zeker, er wordt hard gewerkt om een clubcultuur in stand te houden. Er is een beleidsplan met een heldere visie op techniek, op trainingen, op activiteiten. Er wordt beslist niet zomaar wat aangerommeld. Maar toch is er meer aan de hand. “We proberen van jongs af aan de leden met de ‘Lekstreek-mentaliteit’ op te voeden.  Dat als je wat krijgt van de club, je ook wat mag terugdoen”, legt Sven uit.

Lekstreek-bloed
Dat geven en nemen, het wordt er dus al vroeg in gebracht: jonge leden worden al snel gevraagd te komen helpen met jeugdschaatsen. “Dan zien ze ook dat het normaal is om wat te doen voor je club. Als ze eventueel doorstromen is het hartstikke mooi als ze ergens anders gaan trainen, maar ergens van binnen zit er dan wel Lekstreek-bloed. Zo noemen we dat. En dan merken we ook dat ze het leuk vinden om terug te komen. Dat is ook zo met Patrick Roest. Die traint natuurlijk allang niet meer met ons, maar we zien hem toch regelmatig. Tijdens een weekend mountainbiken met Lekstreekvrienden in de Ardennen bijvoorbeeld. En we komen regelmatig bij hem thuis. Dan slapen we in z’n huis als hij wedstrijden heeft.”

Het beperkt zich niet tot alleen training geven, zo’n rol krijgen binnen de club. Leden als fotograaf Stephan Tellier, ‘schaatswinkelier’ Dave van Dam, manager bij farmaceut Pfizer Richard Stolwijk: ze leerden allemaal verschillende vaardigheden binnen de club die uiteindelijk hielpen of zelfs bepalend waren voor hun maatschappelijke carrières. 

“Veel mensen hebben hun eigen carrière te danken aan de Lekstreek”, beaamt Sven. “Je hebt heel veel connecties natuurlijk, heel veel mensen die je kent. Maar je krijgt ook wel kans dingen te leren, jezelf te ontwikkelen. We leiden trainers op, juryleden. En ook gewoon door het schaatsen zelf leer je ook een mindset te krijgen. Een bepaalde discipline, een topsportmentaliteit.”

Quotes

Hein Vergeer - oud-wereldkampioen allround
‘Het was een beetje dooie vereniging, al werd er wel veel georganiseerd. Maar daarna begon het echt te swingen. Er werd plezier gemaakt, dat was de essentie. Dat is op alle fronten doorgevoerd door mensen die het hart op de juiste plaats hebben.’

Stephan Tellier - fotograaf (o.a. voor Team Jumbo-Visma)
‘De eerste sportfoto die ik maakte was van Erik Heiden in Inzell. Dat is meteen de basis geweest voor mijn werkzame leven. De Lekstreek is een onvoorwaardelijkheid in mijn leven.’

Jerry van Herk - oud-voorzitter
‘Met sporten, sociale contacten, het is bijna allemaal Lekstreek. En dan maakt het niet uit welke leeftijd iemand heeft. Als we met een groepje gaan fietsen of naar bijvoorbeeld een tentfeest gaan, klit alles bij elkaar. Of ze nou 18 of 58 zijn, iedereen hoort bij elkaar.’

Dave van Dam - ‘schaatswinkelier’
‘Het is een familieclub. In de jeugd waren al mijn vrienden en vriendinnen ‘Lekstreek’. De Inzellreis, het trainen, het komt allemaal voort uit het lid zijn van deze schaatsclub. Ik verdien er nu m’n brood mee: van trainer en zo gek van het schaatsen zijn, dat je ook nog een schaatswinkel gaat beginnen.’

Richard Stolwijk - trainer en clubicoon
‘STV Lekstreek is voor mij een bepalende factor geweest in mijn leven. Ik ben samen met Hein Vergeer begonnen bij Frans Rietveld. Dan ontwikkel je bij de club bepaalde karaktertrekken als doorzettingsvermogen, sociale vaardigheden en respect hebben voor elkaar.’

Erik Jan Kooiman - winnaar alternatieve Elfstedentocht
‘De Inzell-reis, daar heb ik mijn vrouw leren kennen. Je ziet een herhalend verhaal met vriendengroepen, die jaren later nog schaatsen en bij elkaar blijven.’

Frans Rietveld - oud-trainer van Leo Visser en Hein Vergeer
‘We waren toen een beetje een aparte groep binnen de vereniging. Je moet eerst plezier hebben, daarna doet talent de rest.’

Patrick Roest - wereldkampioen allround
‘Ik probeer ieder weekend terug te gaan, omdat ik me daar op m’n gemak voel. Ik ben opgegroeid met de mensen van de Lekstreek en heb daar nog steeds veel contact mee’

Dit artikel verscheen eerder in een uitgebreidere versie in schaatsblad Proskating.

Johan Boef