Bo Rook: ‘Deze gouden plak is voor mij heel bijzonder!’

KRIMPEN AAN DEN IJSSEL • “Het moet nog even landen”, zegt Bo Rook over haar Europese titel in de taekwondo-discipline Tuls. “Dit goud is voor mij heel bijzonder!”

Iedere Krimpenerwaardse taekwondo-liefhebber kent Bo Rook. En dat heeft niet alleen met haar vriendelijke en vrolijke uitstraling te maken, maar met name met haar prestaties door de jaren heen.

Bo Rook verzamelde zoveel eremetaal dat je er een ruime logeerkamer voor nodig hebt om alle plakken, bekers en aanverwante artikelen in te stallen. Nederlandse titels, Europese prijzen en zelfs mondiaal eremetaal: ze verzamelde het allemaal. Het enige wat nog ontbrak was een Europese titel in ‘Tuls’, oftewel de taekwondo-categorie waarin stijlfiguren centraal staan. Nog concreter: een non-contact discipline zonder directe tegenstander. Rook kwam uit in de dames seniorencategorie voor deelnemers met een Derde Dan. 

“Ik heb me bloedserieus voorbereid op dit EK”, vertelt ze. “Samen met mijn trainer ben ik al lang geleden een traject ingegaan dat de invulling van mijn grootste sportieve droom moest opleveren. Ik heb in het verleden al eens zilver en brons behaald in Tuls, maar het goud ging steeds aan mijn neus voorbij. We waren er helemaal op gefocust om dit keer wél te slagen, maar zekerheid of het ging lukken hadden we natuurlijk niet. Spannend dus.”

Strikt
In de aanloop naar het EK -dat plaatsvond in het Spaanse Benidorm- liet Bo Rook niets aan het toeval over. “Alles begint met hard en veel trainen”, vertelt ze. “Dat heb ik gedaan. De twee weken voor het EK heb ik maatregelen genomen om het risico op een coronabesmetting te minimaliseren. Ik trainde vanaf dat moment alleen nog in mijn eentje en heb twee weken lang mijn gewone werk links laten liggen. Dit alles om te voorkomen dat ik mogelijk positief getest zou worden.”

Eenmaal in Spanje bleek de EK-organisatie eenzelfde soort striktheid aan te hangen als Bo Rook. “Elke dag werden we getest, iedereen moest met een mondkapje op lopen. Dat voelde save en het gaf me rust. Dat kalme gevoel hield ik vast tot kort voor mijn optreden in de eerste ronde. Eerst keek ik nog naar partijen van teamgenoten van Oranje, daarna ben ik gaan opwarmen. Toen ik de mat op moest had ik heel even last van zenuwen. Toen ging de knop om en was ik vastbesloten: dit was het moment om te knallen!”

Drie ronden lang maakte Bo Rook korte metten met tegenstandsters uit respectievelijk Hongarije, Finland en Spanje, waarna ze in de finale moest uitkomen tegen een taekwondoka uit Engeland. “Dat was wel bijzonder, omdat ik ook met haar bevriend ben. Maar goed, dat gevoel laat je in een wedstrijd natuurlijk niet toe.”

Nagenieten
Na haar finaleoptreden was het wachten op de juryuitslag. Het werd goud! “Ik wist niet wat er gebeurde”, haalt Bo Rook dat moment terug in gedachten. “Ik besefte eerst niet eens dat ik had gewonnen. Dat jaren van hard werken en twijfelen of je op de goede weg bent, uiteindelijk zo beloond worden... En eerlijk gezegd kan ik het nog steeds maar nauwelijks bevatten. Dat gevoel gaat vast plaatsmaken voor écht nagenieten.”

En daarna pakt ze haar gewone leven weer op. “Ik heb genoeg om handen. Mijn taekwondo-trainingen uiteraard en mijn bedrijfje BR Sports, waarmee ik personal training geef aan mensen die bijvoorbeeld willen afvallen, in conditie willen komen, zich prettiger willen voelen in hun eigen lijf, mentaal sterker worden, en noem maar op. Ik ben er een half jaar geleden mee begonnen en het loopt hartstikke goed. Zo goed zelfs dat het in mijn inkomen voorziet. Dat is echter niet mijn motivatie om BR Sports te runnen. Ik wil mensen helpen. Als ik zie dat iemand na mijn begeleiding met succes een goede weg is ingeslagen, dan geeft dat zoveel voldoening. Het maakt me ook blij. In die zin lijkt het op de wijze waarop ik mijn sport beleef.”

Jan Timmer