Hans Verhoeven staat na ingrijpende Parkinsonoperatie weer ‘aan’

STOLWIJK • Parkinsonpatiënt Hans Verhoeven (63) heeft na een ingrijpende operatie zijn leven weer terug. Hij wil zijn ervaringen delen.

De belangrijkste reden om zijn verhaal te doen, is dat Hans zich stoort aan het negatieve segment dat de laatste tijd rondom de gezondheidszorg hangt. Toen Parkinson zijn ‘normale’ leven steeds meer beperkte en hij een verzoek deed om via de allernieuwste methode de nadelen van zijn ziekte te verkleinen, gingen alle seinen op groen. Ondanks de coronadrukte.

De ziekte van Parkinson zorgt ervoor dat de hersenen de spierbewegingen steeds minder goed sturen. In Nederland zijn 50.000 mensen, die deze ziekte hebben. 

“Ik heb me nooit afgevraagd: waarom ik?”, vertelt Hans Verhoeven, die zelfstandig meubelstoffeerder is. “De eerste symptomen waren er al rond mijn veertigste, maar dat realiseerde ik me toen niet. Ik was met mijn bedrijf net verhuisd naar het bedrijventerrein in Stolwijk en werkte jarenlang keihard door. Voor elk lichamelijk manco vond ik wel een oplossing. Maar dat houdt natuurlijk een keer op.”

Tip
Een tip van een bezorgde kennis, die vond dat de inwoner van Stolwijk zich moest laten testen op de ziekte van Parkinson, zette negen jaar geleden zijn wereld op zijn kop.

“De medici bevestigden al snel het vermoeden. Ik kreeg een behandeltraject met medicijnen, die het proces van achteruitgang vertraagden. Ik kon echter steeds minder handelingen verrichten bij het restaureren van meubelen. Dankzij mijn drie super-personeelsleden bleef mijn bedrijf goed draaien. Een live tv-uitzending van omroep Max en de Hersenstichting op 9 december 2020, waarin een verbeterde aanpak voor Parkinson ter sprake kwam, opende mijn ogen. De volgende dag besloot ik mijn omgeving te vertellen, dat ik zo’n operatie wilde ondergaan, waarbij elektroden in mijn hersenen mij meer bewegingsvrijheid zouden kunnen geven.”

Geen pretje
Alle instanties waarmee Hans Verhoeven te maken kreeg werkten mee. Na allerlei testen en onderzoeken in het Leidse LUMC ging de zestiger vorig jaar op 1 november in het Haga Ziekenhuis in Den Haag onder het mes.

“De operatie van acht uur was geen pretje,” verzucht Verhoeven. “Er werden twee gaten in mijn schedel geboord, terwijl ik bij mijn positieven was. Bij het plaatsen van de elektroden van 10 centimeter lang, moest ik motorische handelingen met mijn handen verrichten. De afstelling van de apparatuur die je hoofd ingaat, wordt verfijnd na allerlei oefeningen. De zin ‘Leentje leerde Lotje lopen’, dat ik na drie keer zonder slissen kon opzeggen, zal me altijd bijblijven. Ik wist dat ik in goede handen was, want ik had alle vertrouwen in de chirurgen en de helpende handen om mij heen. Petje af voor deze mensen.”

Hans 2.0 
Na het helen van de wonden, werd Hans Verhoeven op 11 november ‘aangezet’. Een onderhuids apparaatje in zijn rechterborstkas kan hij via een bluetoothverbinding met een medische telefoon activeren, waarbij zijn bewegingen aangepast kunnen worden.

“Na twee dagen oefenen mocht ik al naar huis en het eerste wat ik deed was een mok koffie vastpakken. Ik wist niet wat me overkwam. Voor de operatie was de oog-hand-coördinatie ver te zoeken. Ik kon de beker nu in een keer vastgrijpen en realiseerde me dat er een Hans 2.0 was ‘geboren’.”

Dankbaar
Hij is dankbaar, héél dankbaar. “Als het eens tegenzit, ga dan eerst bij jezelf te rade, maar geef niet af op de mensen, die zich honderd procent inzetten als hulpverlener. En dan bedoel ik iedereen die een bijdrage levert in de zorgsector. Dankzij hen kan ik weer goed functioneren. Ik heb mijn oude leven weer terug.”

Wim Kroone