Rolstoelbasketballer Tim van Raamsdonk met goud terug uit Madrid

KRIMPEN AAN DE LEK • Rolstoelbasketballer Tim van Raamsdonk heeft al ruim een week een brede glimlach op zijn gezicht. Hij won met Team NL goud op het EK in Madrid. “Het was mijn debuut op een groot internationaal toernooi. Om dan gelijk met Oranje de hoofdprijs te pakken is natuurlijk geweldig.”

Tussen het EK en zijn trainingen op nationaal trainingscentrum Papendal door is hij twee dagen in zijn ‘hometown’ Krimpen aan de Lek te vinden. Een goed moment om zijn gouden medaille te showen aan familie, vrienden, bekenden én enkele voormalige docenten op het Krimpenerwaard College, met wie hij nog steeds contact heeft. 

De rolstoelbasketballer: “Het toernooi was niet echt in the picture, maar ik heb via een groepsapp steeds een link gestuurd zodat belangstellenden de wedstrijden op het EK met een livestream konden volgen. Er werd hartstochtelijk meegeleefd.” 

Bijvoorbeeld door zijn vader Martino, die aan het scherm gekluisterd zat: “Van het Spaanse commentaar snapte ik niet veel, maar ik ving wel de opmerking rapido Tim van Raamsdonk op. Tim is inderdaad razendsnel en heeft een goed spelinzicht”, aldus waarschijnlijk Tim’s grootste supporter.

Droom
Voor Tim zelf was het toernooi, dat van 4 t/m 12 december in de Spaanse hoofdstad werd gehouden, één grote droom. “Ons eerste doel was het bereiken van de laatste vier, wat ons ook een plek voor het WK in Dubai op zou leveren. Toen die in de pocket was, gingen we uiteraard voor meer. In de halve finale -tegen Duitsland- was het tot het laatste kwart kantje boord. We stonden ruim tien punten achter, maar waren vervolgens heer en meester. Niet te geloven, we stonden in de finale!”

Dat was al reden voor een feestje, maar de champagne liet Team NL uiteraard nog in de koeler staan. “De avond voorafgaand aan de eindstrijd werd duidelijk dat de Oranje-dames, die net als wij in de finale tegen Groot-Brittannië moesten, niet meer in actie hoefden te komen. De tegenstander trok zich vanwege een coronabesmetting terug. ‘Dat zou wat zijn als dat bij ons ook zo was’, speculeerden we nog, al zouden we liever in actie komen natuurlijk. Op de wedstrijddag druppelden de eerste geruchten hierover al binnen, maar zolang het nog niet officieel was behielden we de focus. Later die dag kwam de bevestiging: ook het Britse mannenteam moest vanwege enkele coronagevallen verstek laten gaan. Balen dat het op deze manier moest, maar het neemt niet weg dat we in mijn ogen terecht Europees kampioen zijn geworden. Van Groot-Brittannië hadden we weliswaar in de poulefase verloren, maar dat kwam ook doordat we ons schotpercentage niet haalden. We hadden zin in een revanche.”

Sightseeing
In totaal bracht de Krimpenaar zo’n twee weken in Madrid door. “Nee, sightseeing zat er niet in”, zegt hij lachend. “Vanwege de coronabepalingen zaten we in een bubble en die wil je met een toeristisch tripje uiteraard niet in gevaar brengen. Het is wel bijzonder om op je eerste internationale toernooi als kampioen te eindigen. En dat in een team dat zich al gevormd heeft. Ik was met mijn 25 jaar een van de jongsten, maar ik voelde me enorm gewaardeerd. Ik heb dan ook mijn bijdrage kunnen leveren. De sfeer was geweldig, iedereen hielp elkaar. Ik had me geen beter debuut kunnen wensen.”

Op zijn zevende stimuleerden zijn ouders Tim om, ondanks zijn beperking, een sport te gaan beoefenen. “Ik ben geboren met een open rug, waardoor mijn benen verlamd zijn. Na verschillende sporten te hebben geprobeerd koos ik voor rolstoelbasketbal. Ik hou van teamsporten en dit vind ik een hele toffe discipline. Tactiek speelt een grote rol, maar het is vooral heel inspannend. Rolstoelbasketbal gaat constant op en neer en het is heel fysiek, waardoor je nog wel eens met rolstoel en al op de grond ligt.” 

Prof
Hij beoefende de sport eerst enkele jaren op recreatief niveau bij een club in Delft. “Tijdens een training van het NL Jeugdteam kwam ik bij de jeugdselectie van Oranje uit. Ik ben naar een club in Rotterdam gegaan (Arrows’81, nu Rotterdam Basketbal), waar ik me goed kon ontwikkelen. Daar heb ik ook eredivisie gespeeld. Het leidde ook tot een plekje in het ‘grote Oranje’ en mijn huidige verblijf op Papendal, waar ik woon en dagelijks train. Ik speel met enkele teamgenoten die ook op Papendal wonen bij Rolling Bears Essen, in de tweede Bundesliga.”

Dankzij de teamprestatie op het EK kan Tim zichzelf nu fulltime prof noemen. “Hierdoor kan ik me volledig op het rolstoelbasketbal focussen. Mijn ambitie is om mezelf verder te ontwikkelen, zodat ik ook het WK in Dubai mee kan maken. Daar wil ik zeker bij zijn! Mijn hoofddoel is altijd geweest om op de Paralympische Spelen uit te komen. Dat zou dan in 2024 in Parijs moeten gebeuren en anders in 2028 in Los Angeles. Kortom, ik ga vol voor de sport en wil, nu ik aan het hoogste niveau geroken heb, deze lijn doortrekken. Een maatschappelijke carrière komt met mijn afgeronde mbo-opleiding sport, bewegen en gezondheid daarna wel.”