Brandstoffenhandel Botter stopt er noodgedwongen mee: ‘Dit doet zeer’
Zakelijk
4.515
keer gelezen
BERGAMBACHT • Nico Botter trekt op zaterdag 27 maart noodgedwongen de stekker uit het 130 jaar oude Bergambachtse familiebedrijf, dat sinds 1891 actief is in de brandstoffenhandel.
Botter junior, de vijfde generatie van de ondernemersfamilie Botter, zag door de tweede coronalockdown de omzet van het knusse benzinestation aan de Kerksingel kelderen naar een onrendabel niveau.
Onmogelijk
Al geruime tijd wist Nico Botter (48) dat het voortzetten van zijn bedrijf een onmogelijke opgave was. De opleving na de eerste lockdown duurde tekort om zich weer in de markt te zetten. Concurrent Texaco, op een steenworp afstand gesitueerd nabij het drukke kruispunt langs de provincialeweg, kan meer service bieden dan Botter en trok veel klanten weg.
“Ik ging mee met zijn lage prijzen,” erkent Nico Botter, “maar mijn vaste klanten zag ik steeds minder. Het thuiswerken vanwege corona kwam daar nog eens bij. Mijn accountant legde mij begin januari de huidige en de verwachte omzetcijfers voor mijn neus. Stoppen was de enige mogelijkheid om schuldenvrij afscheid te nemen van het bedrijf, dat mijn leven tot nu toe bepaalde. Ik vind het verschrikkelijk, dat ik deze beslissing samen met mijn partner moet nemen.”
Het begin
Turfhandelaar Christiaan Botter uit Hollandscheveld leverde eind 19de eeuw zijn waren -aangevoerd met een turfschip- aan Bergambachtenaar De Bruin, die een aantrekkelijke dochter had. De verliefde Botter stapte met haar in het huwelijksbootje en nam na een aantal jaren de turfhandel achter de kerk over van zijn schoonvader.
Het assortiment breidde zich generatie na generatie uit met kolen, petroleum, huisbrandolie, diesel en benzine. “Mijn moeder kwam in 1974 op het idee om te starten met de benzineverkoop,” vervolgt Nico Botter, die als tiener volop meehielp. “De handel liep als een trein en menige verbouwing volgde. In 1999 is het bedrijf helemaal opgeknapt en nam ik het roer van mijn ouders over.”
Ontslag
De olieklanten houdt Nico Botter in zijn ‘portefeuille’. Hij wil die meenemen naar een nieuwe werkgever in de oliebranche. “Ik heb de huur van de opstallen, die in het bezit zijn van mijn ouders, opgezegd,” baalt Botter. “Het personeel, dat de sluiting wel zag aankomen, is ontslag aangezegd. Dat doet mij heel zeer. Zelf ga ik aan de slag als chauffeur bij een oliehandel. Zo kan ik mijn olieklanten blijven voorzien van brandstof.”
De mooie momenten blijft hij koesteren: “Als team waren we rond de eeuwwisseling drie keer op rij het meest vriendelijke tankstation van Total. Een dieptepunt waren de twee overvallen, die ik meemaakte. Dat trauma heb ik goed verwerkt. De omgang met mijn klanten ga ik missen. Nu vragen ze mij nog of ik ze wil leren zelf te tanken, de bandenspanning te meten en de olie te controleren. Die service boden we allemaal en dat werd zeer gewaardeerd.”
Wim Kroone