'PvdA is harder nodig dan ooit'

KRIMPEN A/D IJSSEL • PvdA-raadslid Hans Butter uit Krimpen aan den IJssel ontving eind januari een lintje. Van een afscheid wil hij voorlopig niets weten. "Ik ben met ziekteverlof."

In december kreeg Butter (55) te horen dat de kanker in zijn lichaam was uitgezaaid. Een harde boodschap. Nu zit hij thuis, op de bank in de woonkamer. Met de fysio probeert hij zijn conditie op te bouwen, voor de chemotherapie die volgende week start. Of hij er tegenop ziet? "Ach, ik laat het maar over me heen komen." Kort geleden kreeg Butter een koninklijke onderscheiding opgespeld. Dit voor ruim 18 jaar raadswerk. Had zijn vrouw geregeld. "Normaal duurt het na een aanvraag maanden voor je een lintje krijgt uitgereikt. Vanwege mijn gezondheidssituatie hebben ze het naar voren kunnen halen."

Warme douche
De bijeenkomst in het raadhuis voelde voor Butter als een warme douche. CDA'er Piet Moerland, nestor van de gemeenteraad, sprak mooie woorden. "Dat was wel grappig, want Piet was vaak m'n politieke opponent. We hebben heel wat keren verbaal de degens gekruist." Zelf blikte Butter in een toespraak terug op zijn politieke loopbaan. Hij sprak over de beoogde fusie met de Krimpenerwaardgemeenten. Een fusie waar uiteindelijk een streep door ging. Daar kan hij mee leven, "maar het is jammer dat de discussie nooit goed is gevoerd. Er waren zat varianten te verzinnen. Door de arrogante houding van de Commissie Leemhuis (die het advies gaf om één gemeente Krimpenerwaard te vormen, red.) was daar geen ruimte voor."

Krimpen aan den IJssel bleef uiteindelijk zelfstandig. Wel zocht de gemeente toenadering tot Capelle aan den IJssel. Daarover is hij kritisch, "want Capellenaren zijn anders en denken anders." Het gemeentebestuur richt zich naar zijn mening nu veel te veel op de andere kant van de IJssel. "Met de Krimpenerwaard werken we nauwelijks samen, terwijl dat juist de mensen zijn die het beste bij ons matchen." Hij wijst naar de afdeling Sociale Zaken die Krimpen en Capelle nu delen. Die is 'm 'veel te zakelijk'. "Vroeger kende een medewerker van de sociale dienst elk persoon uit de kaartenbak. Dat bood voordelen, want zo kon je iemand beter helpen. Het voorkwam ook fraude. Maatwerk is er tegenwoordig niet meer. En dat is echt een verarming." Hij zucht. "Ach, misschien ben ik ook wel veel te betrokken."

Knagen
Opkomen voor de zwakkeren in de samenleving: het is Butter ten voeten uit. Toch ziet de sociaaldemocraat met lede ogen aan hoe 'zijn' PvdA worstelt. "Jan met de pet voelt zich er niet meer bij thuis. Die zien de PvdA steeds meer als een kille bestuurderspartij die de eigen idealen verloochent." Toch is er volgens Butter nog wel degelijk bestaansrecht voor de PvdA. "Als het goed met je gaat heb je werk, een huis en een auto voor de deur. Maar als je ziek bent of je werk kwijtraakt, krijg je te maken met een enorme inkomensterugval en oplopende kosten. De PvdA komt ook voor die groep op."

Butter praat met bevlogenheid als het over de PvdA gaat. "De partij is misschien wel harder nodig dan ooit. Ze knagen aan de rechten van werknemers. Vaste banen verdwijnen: de economie draait steeds meer op flexibele werknemers. En dat is een slechte zaak. De geschiedenis herhaalt zich, we keren langzaam terug naar de tijd van de dagloners."

Armoede verdient in dat opzicht ook meer aandacht. Die is een stuk minder zichtbaar dan vroeger. "Voor de oorlog liepen armen hier rond met een touwtje door hun broek en met klompen aan de voeten vol gaten. Tegenwoordig is er stille armoede. Je ziet niet aan iemand dat -ie in de bijstand zit, dat hij of zij een voedselpakket krijgt en de grootste moeite heeft om het hoofd boven water te houden. Er wordt naar mijn mening vandaag de dag veel te makkelijk gezegd dat je je eigen broek moet ophouden."

Dat is ook mede de reden waarom Butter zich al jaren inzet voor het behoud van voorzieningen in Krimpen als zwembad, kinderboerderij en muziekschool. "Ik vind dat dat soort voorzieningen er voor iedereen moeten zijn. Dat, wanneer je geen abonnement voor de dierentuin kunt betalen, je terecht kunt bij de kinderboerderij. En dat je muziekles kunt volgen op de muziekschool als particuliere muzieklessen te duur zijn."

Verborgen
Die muziekschool zit sinds de zomer in De Tuyter. Butter had het graag anders gezien. "Voorheen had je de muziekschool, zichtbaar gevestigd aan de Tuinstraat. Nu zit -ie 'verborgen' in De Tuyter. Er lopen kinderen rond met muziekinstrumenten, that's it." Hij wijst op een belofte die het gemeentebestuur vijf jaar geleden deed, tijdens de viering van het 50-jarig bestaan van de instelling. "Als cadeau zou de muziekschool een plek krijgen op de groene verwijsbordjes in de gemeente. Is nooit gebeurd. Hoe betrokken ben je dan als gemeente vraag ik me dan af."

De politiek? Butter mist het wel, vooral het debat. Lokale issues volgt hij nog altijd op de voet. De scoringsdrift van de oppositie valt hem op. "Na elk wissewasje verspreidt Stem van Krimpen wel weer een persbericht. Dat doet het goed op verjaardagspartijtjes, maar je wil niet weten hoe complex sommige onderwerpen zijn. Je ongenoegen uitspreken is makkelijk; met een oplossing komen is een stuk moeilijker."

Butter kan het weten na vijf periodes in de gemeenteraad. Na elke raadsperiode zag hij raadsleden vertrekken, "en dat worden er steeds meer. Vroeger haakte een derde van de raadsleden na vier jaar af. Tegenwoordig gooit de helft er het bijltje bij neer. Het is gewoon heel zwaar." Toch had hij het niet willen missen. "Je kunt als raadslid iets voor je eigen gemeente betekenen. En je leert er ontzettend veel van."