Avantri helpt Eritrese vluchteling op weg

SCHOONHOVEN/BERGAMBACHT • Een groeidiamantje of iemand die het gewoon leuk vindt om hard te lopen? Avantri weet niet hoever de ambitie reikt van Filimon Meles Chabe, maar zijn progressie spreekt boekdelen.

Hij verontschuldigt zich in het clubgebouw van de Schoonhovense atletiekvereniging voor zijn geringe kennis van de Nederlandse taal, maar dat kan je Filimon Meles Chabe (18) nauwelijks kwalijk nemen. De vluchteling uit Eritrea verblijft pas 15 maanden in zijn nieuwe vaderland. "Ik krijg les op de Meander in Gouda en leer elke dag iets nieuws."

Dat geldt in zekere mate ook voor zijn korte atletiekloopbaan. Sinds Filimon zich een jaar geleden meldde bij trainer Ad Verhoeff is zijn loopvermogen verdubbeld en gaat hij als een speer over de baan. Hoewel de meeste Afrikanen een natuurlijke aanleg hebben voor het soepel voltooien van een race, was de jonge inwoner van Bergambacht aanvankelijk zo stijf als een hark.

"Ik had toen geen idee waar het zou eindigen", lacht Verhoeff. "Maar ik zag wel iemand, die in zichzelf geloofde en alle tips ten uitvoer bracht. Hij wordt elke training sterker. Inmiddels heeft Filimon een goede loophouding en kan hij het tempo opschroeven. Ook kan hij dat langer volhouden."

Filimon knikt begripvol, ook al kan hij nog niet het hele gesprek volgen. Zijn jongere zus Soura (14), die al verder is met de Nederlandse taal, fungeert af en toe als tolk. Het hardlopen is vooral goed voor zijn gezondheid, zegt hij. "Je moet je lichaam ontwikkelen. Ik train drie keer per week."

Afremmen
Verhoeff wil zijn pupil niet over de kling jagen. "Ik moet hem juist afremmen. Hij geeft veel te snel gas. Filimon moet leren doseren als hij successen wil boeken in een sterker deelnemersveld. Hij smijt met zijn krachten Omdat hij nog geen ervaring heeft, kan dat tegen hem werken. Beenspieren kan je niet voortdurend belasten."

Filimon is een laatbloeier. Sport was voor zijn vlucht naar Europa geen uitlaatklep op het arme Eritrese platteland. "Er waren geen clubs of faciliteiten. Ik rende wel eens met jongens om te zien wie de snelste was, maar was toen niet zo sportief. Ik deed zelden aan sport. School was er vooral om te leren."

Bij Avantri trekt hij regelmatig op met de 16-jarige Natnael Meij, een jongeling uit Ethiopië, die als 5-jarige door zijn Nederlandse ouders werd geadopteerd. Filimon kan nog wel wat leren van zijn maatje, want Natnael is inmiddels doorgedrongen tot het centrum voor regionale talenten en zit sinds kort op het Thorbecke College in Rotterdam. Daar wordt zijn lesprogramma afgestemd op dagelijkse trainingen. Zover is het op de Meander nog niet.

"Hoeft ook niet. Natnael traint acht keer per week. Ik vind drie avonden genoeg", zegt Filimon Meles Chabe, voordat hij zich naar de stormbaan begeeft.

Pieter van der Laan