Docent en leerling De Willem terug uit Ghana: 'Emotionele jetlag verwerken'

SCHOONHOVEN • Het valt niet mee om mensen uit te leggen, wat je tien dagen lang op een school in het Afrikaanse Ghana hebt gedaan.

"Je moet het zelf beleven", zeggen docent Dick Roest (60) en leerling Elena van Os (14). "Want het blijft dagen in je hoofd sudderen. Als je thuiskomt moet je een emotionele jetlag verwerken."

Dick Roest uit Krimpen aan den IJssel en Elena van Os uit Bergambacht werden door de Schoonhovense Willem de Zwijgerschool uitgezonden naar Oost-Ghana om kinderen en volwassenen vaardigheden aan te leren. Beiden werden gekoppeld aan een buddy. Roest legde zich toe op workshops waarin moderne onderwijsvormen centraal stonden. "Het gaat er nogal traditioneel aan toe. Leerlingen zeggen steeds de leraar na. Zoals wij vroeger de tafel van tien in de hoofden van kinderen stampten. Klassikaal onderwijs met weinig weerwerk. Wij gaven aan dat je met kleine groepjes variatie in de lessen kan aanbrengen. Leerlingen konden toen ook feedback geven. Door interactie gaan ze langer nadenken over de leerstof. Dat komt hun ontwikkeling ten goede."

Elena van Os sprak met haar Ghanese leeftijdsgenoot Frida over seksuele vorming als onderdeel van life skills. "Er zijn veel tienermoeders. Soms worden ze door hun ouders ingezet om in ruil voor seks spullen te verkrijgen. Vanwege hun zwangerschap krijgen de meisjes geen kans om een opleiding te volgen. Dat was best heftig."
Dat beladen onderwerp werd overigens luchtig gepresenteerd via rollenspellen. "Met enige humor", weet Roest. "Je bent daar niet om steeds met een waarschuwend vingertje op misstanden te wijzen. Er was sowieso veel lol in het dorp. Dansen en zingen hoort bij het dagelijks leven. Zelfs bij een begrafenis werd een tijd lang rond de kist gedanst."

Elena van Os merkte dat er meteen een klik was met de lokale bevolking. "We werden warm onthaald. Iedereen stond ons zingend en applaudisserend op te wachten. We waren met een groep van 32 personen en konden meteen aan de slag. Het ware lange dagen. Dat merkte ik pas toen ik weer thuis was. Ik ben nog steeds moe. Het was beslist geen vakantie."

Dick Roest heeft het dorpshoofd nog een Hollands liedje geleerd. Bij het afscheid zong hij luidkeels 'Hoedje van papier' in de microfoon. "De chief vond het geweldig."

Pieter van der Laan