Jubilarissen Gerrit van IJzeren en Greta de Vries verknocht aan KdO Lekkerkerk

LEKKERKERK • Samen zijn Gerrit van IJzeren en Greta de Vries bijna net zo lang lid van KdO Lekkerkerk als dat de vereniging bestaat: 110 om 113 jaar.

Gerrit van IJzeren (78) sloot zich zestig jaar geleden aan bij de Lekkerkerkse gymnastiekvereniging, Greta de Vries (83) deed dat tien jaar later. Allebei zijn ze nog steeds actief binnen de club, hoewel corona zorgt voor een tijdelijke en onwelkome pauze. 

“Ik merk echt dat ik al een tijd niet gesport heb”, zegt Greta. “Op onze leeftijd is het extra belangrijk om in beweging te blijven. Ik probeer nu nog wat mee te doen met het televisieprogramma ‘Nederland in Beweging’, maar ik mis mijn damesuur en de gezelligheid na afloop enorm.”

Buitenlucht
Greta de Vries was 33 toen ze lid werd van KdO Lekkerkerk. “We hadden kort daarvoor een huis gekocht in het dorp”, gaat ze terug in de tijd. “Oorspronkelijk kom ik uit Krimpen aan den IJssel. Als jong meisje ging ik kort na de oorlog ‘op gym’ bij KDO Krimpen. Nee, ik was geen groot talent, maar beleefde altijd wel veel plezier aan mijn sport. Ik heb mooie herinneringen aan mijn jonge turnjaren. Vooral de uitvoeringen in de buitenlucht staan me nog goed bij.”

Ook de wieg van Gerrit van IJzeren stond in Krimpen aan den IJssel. En net als Greta werd hij lid van KDO in zijn woonplaats. “Ik kon aardig turnen, deed mee aan wedstrijden van rayon Lek & IJssel maar won nooit eerste prijzen,”, vertelt hij. “Dat gaf ook niks, want ik genoot volop van mijn sport. Daarnaast kwam ik er al vrij snel achter dat ik lesgeven mooier vond. Ik heb in de loop van tientallen jaren allerlei soorten groepen onder mijn hoede gehad: jeugd, senioren, wedstrijdgymnasten. Overdag werkte ik als scheepstimmerman, in de avonduren trok ik er op uit om turners en turnsters leiding te geven. Hoewel ik laag geschoold was qua diploma’s, bleek ik talent te hebben om andere mensen op sportgebied wat te leren. Dat heb ik in de loop der jaren gedaan in Krimpen, Lekkerkerk, Bergambacht en Ammerstol. Een geboren trainer? Haha, misschien. Ik had in ieder geval ogen in mijn rug; zag alles wat er om me heen gebeurde in een sportzaal.” Gerrit van IJzeren begon als mannenturntrainer, later switchte hij naar de dames. Ook gaf hij een tijdje les in trampolinespringen. Heden ten dage heeft hij de leiding over een mannen-seniorengroep.

Vanzelfsprekend
Van IJzeren sloot zich op 20-jarige leeftijd aan bij KdO Lekkerkerk. Binnen de kortste keren had hij zitting in het bestuur. “Dat duurde overigens maar even, want ik ging lesgeven bij de club en men vond niet dat training geven en het bestuurslidmaatschap samen konden gaan. Dat kon ik billijken.”

Bij KdO Lekkerkerk ontwikkelde Gerrit zich in de loop der jaren tot een man op wie je altijd een beroep kon doen. Was er een uitvoering of wedstrijd, dan maakte hij steevast deel uit van de sjouwploeg die alle materialen klaarzette. Een 5 mei-optocht? Gerrit hielp bij het optuigen van de KdO-kar. Een toneeluitvoering? Gerrit bouwde mee aan de decors. De eigen turnhal op poten zetten? Gerrit was één van de bouwers. “Als het nodig was, stond ik er,” glimlacht hij. “Dat vind ik vanzelfsprekend. Je doet het voor je club, hè.”

Doener
Ook Greta de Vries heeft er altijd van gehouden om aan te pakken. “Ik was een jaar of tien algemeen bestuurslid, werkte mee aan de productie van het clubblad en was één van de mensen die kleding maakte voor de optredens van onze jazzdansafdeling. Net als Gerrit ben ik een ‘doener’, iemand die graag met de handen werkt. En daarnaast heb ik altijd enorm genoten van de sport zelf. Zeker ook van de jazzdans. Dat laatste heb ik een kleine veertig jaar onder leiding van Henny Huizer mogen doen. Een geweldige tijd was dat, met voor mij als hoogtepunt onze optredens in het Congresgebouw te Den Haag. Dat waren zúlke mooie shows.”

Onlangs werden Greta en Gerrit vanwege hun lange clubtrouw geëerd door hun vereniging, een club waar ze zielsveel van houden. “Klopt”, zegt Greta. “Ik ben echt verknocht aan KdO, de mensen, de gezelligheid.” 

Voor Gerrit geldt hetzelfde: “Ik ben nog steeds trots op deze mooie vereniging. Dat gevoel verdwijnt nooit.”