Simon Hoogendoorn (CU): ‘Wees betrokken en durf naar elkaar te luisteren’
Algemeen
1.114
keer gelezen
LOPIK • Simon Hoogendoorn, onlangs namens de ChristenUnie beëdigd als raadslid in de gemeente Lopik, heeft zo zijn eigen motivatie om in de plaatselijke politiek een rol te gaan vervullen.
De decentralisatie van zorgtaken naar gemeenten –in 2015- was voor Hoogendoorn een reden dit proces met bovengemiddelde aandacht te volgen: “Vanuit persoonlijke interesse, maar vooral als ouder van een zorgintensief kind. Ik wist niet wat de overheveling voor ons als gezin ging betekenen.”
Zijn zoon Len (13) heeft een aangeboren chromosoomafwijking, waardoor hij het verstandelijk vermogen heeft van een kindje van anderhalf jaar. Hoogendoorn: “Len heeft altijd zorg nodig. Eén op één. Wij zijn dan ook een ‘grootgebruiker’ van zorg, waar dan ook: dagbesteding, logeerhuizen, thuishulp etcetera. Dit alles met als doel om hem zolang mogelijk thuis te laten wonen.”
Onzekerheden
De decentralisatie van zorgtaken bracht veel onzekerheden met zich mee. Hoogendoorn besloot hierover met de toenmalige wethouder in gesprek te gaan. Omdat er nog weinig duidelijk was over de vormgeving van de overheveling, werd hij als ervaringsdeskundige gevraagd toe te treden als lid van de Adviesraad Sociaal Domein Lopik.
Hoogendoorn: “Dat wilde ik graag doen. Op die manier kon ik voorkomen dat anderen tegen dezelfde dingen aanlopen als wij, want zorg in Nederland kan nogal ingewikkeld zijn. Om een voorbeeld te geven: wij kregen brieven van het CIZ (Wet langdurige zorg) en na drie keer lezen wist ik nog niet of ik de vergoeding nou wel of niet had gekregen. Ik heb ook veel ouders gesproken die moeite hebben om ‘binnen te komen’ in de zorg.”
Drijfveer
Niet lang nadat hij in deze Adviesraad zat, werd hij lid van de ChristenUnie. En nog steeds is zijn drijfveer terug te zien in zijn manier van politiek bedrijven: “Je moet durven uitleggen waarvoor je het doet. Ik zit niet in de raad om een stoel warm te houden, maar om de belangen van mensen in de gemeente te behartigen vanuit mijn eigen expertise.”
Nader verklarend: “Iedereen zou voor zichzelf moeten zorgen. Maar als je dat niet kunt, moet er een vangnet zijn. Dat betekent niet dat alle zorg ook maar vergoed moet worden. Er zijn keuzes te maken: wat is echt nodig en wat niet? Daarbij moet het altijd over mensen gaan en niet over kostenposten.”
Hij is positief hoopvol over de toekomst: “Zolang er partijen zijn die open staan voor de dialoog, denk ik dat het niet mis kan gaan. Want dat is de essentie van de democratie. Je hoeft niet allemaal lid te zijn van dezelfde club. Maar wees wel betrokken en durf naar elkaar te luisteren.”
Auke de Wit