Krimpense docente al een halve eeuw voor de klas
Algemeen
5.540
keer gelezen
KRIMPEN A/D IJSSEL • Ze staat al een halve eeuw voor de klas. En nog is Roselien Sewnarain (69) er niet klaar mee. “Stoppen? Zolang ik mijn werk goed kan doen, blijf ik lesgeven.”
Taart voor alle docenten en een online toespraak van rector Ad Keller. Het jubileum van docente Roselien Sewnarain gaat deze donderdag op het Krimpenerwaard College zeker niet geruisloos voorbij. “Ik vind het een hele eer dat ze me vandaag zo in het zonnetje zetten”, glimlacht ze.
Officieel is Sewnarain al vier jaar met pensioen, maar daar praat ze liever niet over. Nog altijd is ze twee dagen per week op de school te vinden. “Ik coördineer de begeleiding van nieuwe personeelsleden en begeleid zelf ook als coach nieuwe docenten. Daarnaast geef ik nog een paar uur Nederlands. Heerlijk! Geen dag hier op school is hetzelfde, het is nooit saai. En de jeugd houdt mij ook jong hè.”
Suriname
Sewnarain herinnert zich haar eerste werkdag - 1 oktober 1970 - als de dag van gisteren. “Ik was 19 en had net mijn opleiding aan de pedagogische academie in Suriname afgerond. Ik kon beginnen op de Mulo. Toen ik daar de docentenkamer binnen liep, zag ik alleen maar wat oudere grijze mannen. Dat maakte me wel onzeker. Maar het lesgeven vond ik vanaf het begin geweldig, ik genoot van het contact met m’n leerlingen.”
Na een paar jaar vertrok de geboren Surinaamse naar Nederland waar ze in Den Haag op de Hotel- en banketbakkersschool kon werken als docente Nederlands. “Eigenlijk ben ik daar heel toevallig terechtgekomen”, vertelt ze. “Ik was op vakantie hier. Via via hoorde ik dat ze docenten Nederlands zochten. Ik heb toen gesolliciteerd. Na het eerste gesprek vroegen ze wanneer ik kon beginnen.”
In ’77 kreeg Sewnarain een baan aan de huishoud- en technische school in Krimpen aan den IJssel. Op de technische school waren alleen maar mannelijke leerkrachten en jongens. “Ik was de enige vrouw op school. Ze waarschuwden me nog dat werken met jongens lastiger zou zijn. Nou, ik heb er niks van gemerkt. Ik heb daar echt een geweldige tijd gehad. Laatst kwam ik nog een oud-leerling van me tegen uit die tijd, die vol trots vertelde over zijn eigen bedrijf. Geweldig! Daar doe je het toch voor!”
In de jaren erna volgden er een aantal scholenfusies en kwam ik op het Krimpenerwaard College terecht. Op die school kreeg ze de kans om zich verder te ontwikkelen. Zo klom ze op naar afdelingsleider van de Havo, een functie die ze jarenlang bekleedde. Hoewel lesgeven niet langer tot haar taken behoorde, bleef ze actief als docent. “Ik wilde één à twee klassen hebben, om feeling te houden met het werkveld. Dan wist ik wat collega’s en leerlingen meemaakten.”
Cadeautje
De belangrijkste taak van een docent is volgens de Krimpense docente het goed begeleiden van leerlingen. Da’s af en toe best een uitdaging, weet ze uit ervaring. “Soms heb je het lastig als docent. Maar door met je leerlingen te praten en vooral goed naar ze te luisteren, krijg je echt een band met ze. Het is zo fijn als ze dan na een paar jaar met een diploma op zak onze school verlaten. Ik zie dat echt als een cadeautje. Dat papiertje is toch de basis voor hun verdere ontwikkeling. En zij zijn de toekomst.”
Zelf bleef Sewnarain ook altijd doorleren. Zo volgde ze, naast haar werk, een studie geschiedenis aan de universiteit die ze met succes wist af te ronden. Ze gaf daarna ook jarenlang les in het vak. “Je moet nooit stil blijven staan, maar je altijd blijven ontwikkelen.”
Dat ze in de afgelopen vijftig jaar duizenden kinderen les heeft gegeven, noemt ze bijzonder. Hoe al die kinderen haar herinneren? “Vast als een strenge juf”, lacht ze. “Daar stond ik wel bekend om. Je brengt ze op school niet alleen kennis bij, maar ook normen en waarden.” Dat leerlingen tegenwoordig een stuk mondiger zijn, vindt Sewnarain geen probleem. “Het gaat om pubers. Die hebben soms een grote mond, maar tegelijkertijd een klein hartje.”
Hoe lang ze nog les blijft geven? Sewnarain heeft geen idee. “Ik bespreek dat elk jaar met de schoolleiding. Als de kwaliteit van mijn lessen afneemt, stop ik ermee. Zolang het goed gaat, ga ik gewoon door. Want ik sta nog altijd met zoveel plezier voor de klas.”
Floris Bakker