Jubilerende Borst ligt niet wakker van kritiek

SCHOONHOVEN • Nico Borst was 40 jaar werkzaam bij de Koninklijke Zwembond (KNZB) en 25 jaar competitieleider bij de waterpolotak. Een nieuw feestje zit er niet in, want de Schoonhovenaar bereikt deze maand de pensioengerechtigde leeftijd.

Het zal afkicken worden voor Borst, want hij sms'te en appte aan de lopende band om verzoeken van poloteams te beantwoorden. Daarbij hield hij zich als landelijk competitieleider strikt aan de regels. "Als je gaat marchanderen, ben je niet geloofwaardig meer. Ik heb regelmatig foeterende bestuursleden van poloclubs aan de lijn gehad. Je moet een brede rug hebben. Ik heb nooit wakker gelegen van kritiek. Je kan het immers niet iedereen naar de zin maken."

Borst blijft tot en met de play-off finales van de heren stand bye. "Ik vind dat een mooi eindpunt. Weliswaar is mijn afscheidsreceptie iets eerder, maar de spannendste wedstrijden van het jaar laat ik niet lopen."

Nico Borst werd in 1977 door stadgenoot Teus Verhoef geïntroduceerd bij de KNZB. In eerste instantie was hij verantwoordelijk voor de zwemopleiding, maar toen de competitieleider waterpolo afscheid nam, schoof hij snel een paar stoelen op. "Ik kwam op het moment dat de bondscoach meer internationale toernooien wilde spelen. Die moest ik organiseren. Mijn doop was een evenement in Drachten. Spelers kregen toen een minimale dagvergoeding van 5 gulden, die cash werd betaald. Ook de kosten van de andere landen diende ik persoonlijk te incasseren. Liep ik met talloze gevulde enveloppen rond. De teams uit het voormalige Oostblok probeerden je te paaien met wodka en presentjes om een deel van de kosten in eigen zak te kunnen steken. Ik dronk vrolijk mee, maar als de bedragen dreigden te zakken, maakte ik bezwerende gebaren. Ik heb een keer licht aangeschoten met ruim 20.000 gulden rondgelopen, maar de bank was al dicht. Dat vond ik geen prettige situatie, maar destijds werden geen bedragen overgemaakt. Ik was feitelijk een geldloper."

De spelers van Oranje keken wat minachtend naar hun geringe vergoeding. "Toen we een bootreis over de Friese meren maakten, zaten ze in de kajuit lachend te zwikken om dat geld."

Nico Borst heeft er wel veel kennissen aan over gehouden. "Jan-Evert Veer, Stan van Belkum, Eric Noordegraaf en Hans van Zeeland spreek ik nog regelmatig. Ze maakten deel uit van een sterke lichting. Ik ging nooit mee naar het buitenland. De teammanager was de aangewezen verbindingsman. Een competitieleider moet zich beperken tot het nationale circuit. Uiteraard was ik wel aanwezig bij EK's voor heren, dames en jeugd in eigen land."

Borst meent dat de topcompetitie anno 2018 wel enige peper kan gebruiken. "De eredivisie bij de dames telt slechts zeven teams. Dat is Nederland onwaardig, maar ik zie er niet zo snel verandering in komen. De andere clubs willen niet voor schut worden gezet en weigeren te promoveren."

Pieter van der Laan