Mevrouw Poll (96) bedankt ‘onbekend meisje’ na val van trapje in Alblasserdam
Algemeen
294
keer gelezen
ALBLASSERDAM • Langs de Plantageweg in Alblasserdam hangt ter hoogte van Foto Teunissen een blaadje met daarop een met stift ingekleurd hart en de tekst: “Onbekend meisje, hartelijk dank voor 112 bellen op zaterdag 10 oktober. Rustig aan het herstellen. Bedankt!” Het zijn de woorden van de 96-jarige mevrouw Suzanne Poll uit Alblasserdam.
Zij kwam vorige maand lelijk ten val en brak daarbij een aantal ribben. Het bedankblaadje werd deze week opgemerkt door Judith Zuijderhoudt die er een foto van plaatste op Twitter. Judith schreef: “Dit briefje aan de Plantageweg in Alblasserdam raakt me.”
Op het bedankje van mevrouw Poll heeft helpster Ilona Nederlof intussen gereageerd. Zij heeft er met een pen bijgeschreven: “Graag gedaan. En wat fijn om te horen! Ik heb vaak aan u gedacht. Liefs Ilona.”
Suzanne Poll is nog steeds herstellende. “Ik was die dag onderweg naar de Plantageweg om mijn kleren te laten vermaken. Bij het trapje bij de winkels ben ik gevallen. Gelukkig werd ik heel goed geholpen door Ilona en ik denk een vriendin van haar. Zij hebben 112 gebeld. Ik ben daarna met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Op de foto’s zagen ze dat mijn ribben gebroken waren. Ik mocht wel weer naar huis, want er is weinig aan een gebroken rib te doen. Het moet met rust genezen. Ik heb er nog steeds last van. Gelukkig gaat het wel beter en lukt het nu om op mijn rug te slapen,” aldus de negentiger die nog steeds zelfstandig in het dorp woont.
Zo lief
Bij sommigen ontstond de indruk dat het ‘onbekende meisje’ een kind zou moeten zijn. Daar blijkt geen sprake van te zijn. De helpster is 41 jaar. Ilona Nederlof, die te hulp schoot, laat via de Facebookpagina van AD De Dordtenaar weten: “Ik vond het zo lief dat ze mij bedankte. Toen besloot ik een berichtje terug te schrijven.” De Alblasserdamse helpster komt regelmatig op de Plantageweg om te sporten en zag zodoende het bedankje van Poll.
Dankbaar
Mevrouw Poll vertelt nog steeds erg dankbaar te zijn voor de geboden hulp. “Ik herinner me er niet heel veel meer van. Ik weet ook niet precies hoe het ging. Volgens mij zat Ilona op een muurtje te wachten met haar telefoon in haar handen en zag ze het gebeuren. De meiden hebben 112 gebeld. Ik wil alle mensen die me geholpen hebben bedanken. Ik ben hen heel dankbaar. Het shirt voor mijn raam is voor de zorg en voor de mensen die hebben geholpen.”