Lia Verhoeven sluit haar Salon André, ‘met een dubbel gevoel’

PAPENDRECHT • Met het haar in opvallende kleuren, van knalroze tot felrood, kapt Lia Verhoeven (61) al 37 jaar haar klanten. Per 1 november sluit haar Salon André. De sluiting is noodgedwongen; Lia was liever nog wat jaren doorgegaan. 

Het plein waaraan haar salon is gevestigd verpaupert een beetje, vertelt ze. “Vroeger had je hier allemaal winkeltjes en elke vrijdag een markt.” Met de neergang van het plein zag ze haar zaak in de rode cijfers komen. “Dat doet veel met je. Ik vroeg me uiteindelijk af of ik aan het einde van de maand alles nog zou kunnen betalen, of er nog wat voor mezelf over zou blijven. En of er misschien privégeld bij moest. Daar ga je heel lang mee door, ook voor je personeel. Ik heb geprobeerd om het te verkopen, dat is niet gelukt. Nu is het een opluchting dat het besluit is genomen. Maar natuurlijk is het ook jammer.”

Opvallende kleurtjes
De naam ‘Kapsalon André’ bestaat al ruim zestig jaar. “Meneer André Struik is ooit met een herensalon begonnen in een straat hier vlakbij. Volgens mij was dat in 1960. Een jaar of vier later heeft hij het hier overgenomen, aan het Erasmusplein. Zijn vrouw is de damessalon gaan doen, zelf knipte hij de heren. In april 1984 kwam ik bij hen in dienst.” De klanten herkenden Lia al snel. “Ik had ook toen al altijd opvallende kleurtjes in mijn haar: oranje of rood bijvoorbeeld, of verschillende kleuren tegelijk. Ooit had ik een schaakbord van zwart-witte vlakjes. Dat vond ik gewoon leuk en in die tijd waren die kleuren bijzonder. Tegenwoordig heb je er tubetjes voor.”

Amerikanen
Ze koos voor de zaak van Struik omdat ze daar meer aandacht aan haar klanten kon besteden. “Ik was 24 en had al voor diverse salons gewerkt.” Met een lachje: “Ik heb zelfs een tijdje in de avonduren op Schiphol gewerkt. Amerikanen kwamen daar hun haar laten doen ‘bij die leuke Dutch girls’.

Eigen stijl
Je pikt overal dingen op, creëert je eigen stijl. Ik kwam erachter dat ik iets goeds wil neerzetten, zodat de klant zo blij mogelijk weggaat. Het gaat niet om mijn eigen smaak, maar om een resultaat waar de klant zich prettig bij voelt.”

Vrij beroep
Dertien jaar na haar komst nam ze de salon van het echtpaar Struik over. “Er veranderde veel in de kapperswereld. Het werd een vrij beroep, iedereen kan nu als kapper beginnen. Dat vind ik een heel slechte zaak. Er zitten hier in Papendrecht verschrikkelijk veel kappers. Wij zijn altijd leerbedrijf geweest, dan moet je zelf natuurlijk ook goed opgeleid zijn. Je merkt dat personeel minder goed opgeleid is, doordat het in heel wat salons aan goede begeleiding ontbreekt. Het is dus lastiger om goede mensen te vinden, want je leert het vak pas echt goed in de praktijk.”

Aandacht
Kenmerkend voor Lia’s salon was de persoonlijke aandacht. “Ik wil klanten lekker in de watten leggen, een hoofdmassage geven, een momentje voor zichzelf bezorgen. En technisch goed onderbouwd werken. Ik probeer me goed in de klant te verplaatsen, ga in gesprek voordat ik ga knippen. Je kunt niet je eigen smaak volgen, maar moet bedenken wat de klant fijn vindt. Ik zorg ervoor dat het technisch klopt. Het hoeft niet altijd volgens het boekje, als het maar goed valt. Met veel klanten heb ik een band gekregen. Vooral dat contact met hen is een heel waardevolle herinnering.”

Toneelgroep
Zelfs in haar vrije tijd is Lia met haar vak bezig. Op het Albedacollege in Rotterdam beoordeelt ze het werk van examenkandidaten. “En bij toneelgroep Het Masker verzorg ik als vrijwilliger de kapsels, heel leuk om te doen. Voor het stuk over Anne Frank maakte ik kapsels uit haar tijd. De groep vraagt om allerlei typetjes, bijvoorbeeld met heel hoog getoupeerde haren. Ik kan daar extremere dingen doen.”

Uitverkoop
Op zaterdag 30 oktober ontvangen Lia en haar collega’s de laatste klanten. “Tussen 14.00 en 16.00 uur houden we uitverkoop van Kérastaseproducten. Ik ga met een dubbel gevoel de deur dichtdoen. Ik ben opgelucht dat ik ervan af ben, maar voel weemoed ik het zo moet afsluiten.”