Hals over kop weg uit Lesbos, maar: CRR gaat door

NIEUW-LEKKERLAND/REGIO • Omdat de situatie rondom vluchtelingenkamp Moria op Lesbos in Griekenland vorige week als zeer bedreigend werd ervaren, keerde een groep hulpverleners van Christian Refugee Relief (CRR) uit Nieuw-Lekkerland hals over kop terug naar Nederland.

Reisleider Folker Damsteegt uit Nieuw-Lekkerland is aangeslagen door wat hij heeft meegemaakt, maar laat zich niet uit het veld slaan. Ook CRR is niet van plan om te stoppen. Sterker nog, een volgende groep is alweer onderweg naar het vluchtelingenkamp op het Griekse eiland, waar de omstandigheden erbarmelijk zijn en de hulp hard nodig is. De groep van Folker Damsteegt was nog maar enkele dagen bezig met hulpverlening toen het mis ging. "We kregen steeds meer berichten dat de lokale bevolking zich tegen de hulpverleners gingen keren. Zij zijn de overlast van de vluchtelingen zat en hebben protest aangetekend bij hun regering. Vorige week hebben ze hun acties uitgebreid en gingen wegblokkades opwerpen om hulpverleners tegen te houden."

Liever vertrekken
Een deel van de groep van zeventien hulpverleners, waarvan er diverse uit de regio komen (onder meer Papendrecht en Nieuw-Lekkerland), gaf aan dat ze liever wilden vertrekken. De andere helft wilde blijven. "De groep die weg wilde, zou op maandag 2 maart op het vliegtuig stappen. We zijn met hen zondagmiddag nog naar het zwemvestenkerkhof gegaan. Dat is de plaats op het eiland waar bijna alle vluchtelingen aankomen en waar ze hun zwemvesten achterlaten. Het is een indrukwekkend gezicht, omdat je hierdoor ziet hoe groot het probleem is."

"Toen we daar waren, werden we gebeld dat er overal op het eiland blokkades waren. We vertrokken snel richting ons onderkomen, maar kwamen onderweg daarheen voor zo'n wegblokkade te staan. Eilandbewoners hadden twee vrachtwagens dwars over de weg gezet en kwamen boos op ons afgelopen. Ze hadden door dat we hulpverleners waren. Ik zei snel dat we de deuren van de auto op slot moesten doen. Ze waren heel boos en sloegen op onze auto in. Dat waren angstige momenten. Voorzichtig konden we achteruit rijden en reden terug naar een stadje daar in de buurt. Daar zijn we tot middernacht gebleven, maar we voelden ons niet prettig."

"De volgende dag zou het vliegtuig vertrekken voor de groep die naar huis wilde, maar we wisten niet hoe we ons appartement of het vliegveld zouden moeten bereiken. De politie wilde ons niet escorteren. Met Jan de Zwart van de stichting, die vanuit Nederland alles in de gaten hield, spraken we af dat we zouden proberen om erdoor te komen. Als we opnieuw tegengehouden zouden worden, zouden we alsnog proberen om de politie erbij te halen. Dat was het plan. Nadat we met elkaar gebeden hadden, zijn we op weg gegaan. Toen we aankwamen op de plek waar de blokkade was, zagen we gelukkig dat ze net vertrokken waren. De volgende dag hebben we oude auto's van dorpelingen geleend, zodat we niet teveel zouden opvallen. Daarmee hebben we de eerste groep naar het vliegveld gebracht."

Ook de rest terug
Op diezelfde dag werd door het stichtingsbestuur van CRR in Nederland besloten om ook de rest van de groep, die eigenlijk wilde blijven, terug te halen naar Nederland. "Het werd onverantwoord. Maandag was één van onze voertuigen vernield, de situatie werd steeds bedreigender", vertelt Folker bijna een week later, nog steeds zichtbaar aangeslagen. "Ik had er echt even last van, maar ik ben een paar dagen later begonnen om de landelijke politiek te stalken", vervolgt Folker. Hij benaderde de ChristenUnie (CU), waar hij nog voldoende contacten heeft. In het verleden was hij CU-raadslid voor de toenmalige gemeente Nieuw-Lekkerland. Afgelopen maandag 9 maart heeft hij in Den Haag gesprekken gevoerd met afgevaardigden van ChristenUnie, CDA en SP.

"We hebben verteld wat we hebben meegemaakt en dat de situatie zó schrijnend is dat er wat aan gedaan moet worden. Kamp Moria is geschikt voor 3000 vluchtelingen, maar er zitten er nu 20.000. Ze krijgen drie keer per dag eten, maar het vult alleen maar je maag. Er is geen toezicht of medische zorg, dat wordt gedaan door Artsen Zonder Grenzen en Stichting Bootvluchteling. De CRR voorziet de vluchtelingen van het meest noodzakelijke en zorgt voor een stukje veiligheid. De levensstandaard daar zit onder de humanitaire ondergrens. Dit vindt plaats in Europa! We kunnen daarvan niet wegkijken!"

Intussen is er alweer een nieuwe groep vanuit Christian Refugee Relief vertrokken naar Lesbos. Folker: "En er staan nog eens veertien of vijftien groepen gepland voor dit jaar. Want hier kunnen we echt wat betekenen voor onze medemens."