Marry de Jong uit Genderen viert 25-jarig jubileum

GENDEREN • Uitvaartonderneming Marry de Jong uit Genderen viert het 25-jarig jubileum. Hoe word je eigenlijk uitvaartondernemer?

Marry is een flamboyante verschijning, voert lachend en grappen makend het woord. Privé is hij de ontspannen vader van twee dochters, echtgenoot van zijn rechterhand Conny en vrolijke opa van Livi en Senn. Zakelijk is hij serieus, accuraat, consciëntieus en de man van de details.

"Mijn vader rolde via ome Rien Splinters in de uitvaartwereld en werkte ernaast als metselaar. Sander de Jong was een begrip in de regio vooral omdat vader alle uitvaarten leidde namens de begrafenisvereniging Eethen. Op zijn 65e kreeg hij AOW en stopte. Wie van de vijf zoons wilde zijn opvolger worden? Ik dus. Met vallen en opstaan leerde ik dit vak. Want dat is het. Ook ik had in eerste instantie een baan naast het werk van uitvaartverzorger."

Twijfels
Velen in Marry's omgeving hadden twijfels of hij met zijn bravoure en praatjes wel ingetogen kon zijn. Hij was 25 jaar geleden niet bepaald het prototype van wat toen heette een aanspreker. De eerder genoemde begrafenisvereniging, met ook nu nog altijd ruim 400 leden verspreid over de voormalige gemeente Eethen, wikte en woog of Marry de opvolger kon zijn van de vertrouwde Sander de Jong.

Op voorwaarde dat zijn baard eraf ging en de oorring werd verwijderd, bood men hem een contract van één jaar aan; 25 jaar later kijken beide partijen tevreden terug.

Ging er dan nooit iets mis in al die jaren? Marry gaat er eens goed voor zitten en vertelt afwisselend met een glimlach en een zorgelijke blik.

Paard op hol
"Dat paard dat op hol sloeg toen we de uitvaartkist in de koets wilden plaatsen, een drama. En wat te denken van die dag toen de lift stuk was. Die lift wordt gebruikt om de kist, tijdens of direct na de ceremonie op het kerkhof, langzaam in het geopende graf te laten zakken. Ik kan me nog herinneren dat we eens een forse meneer moesten verzorgen en hem met pijn en moeite netjes in de kist kregen. 'Hè, hè, dat is gelukt'. Maar een collega keek en keek, legde de stropdas van de overledene nog eens recht en zei: 'Ik weet het niet Marry, volgens mij klopt er iets niet'. Ik werd al zenuwachtig, want de familie had al even op ons moeten wachten. 'Nou wat klopt er dan niet?', vroeg ik een beetje geïrriteerd. Zijn reactie was koel en droog: 'volgens mij klopt zijn hart niet'. En ik schiet in de lach, tranen over mijn wangen. Het heeft even geduurd voordat ik weer bij kwam en heb toen pas de familie kunnen roepen."

Uitvaartverzorging is in de loop der tijd flink veranderd, aldus Marry.

"Vroeger verliep alles volgens vaststaande regels. Een rouwkaart had een diepzwarte rand, dragers in stemmig kostuum waren standaard, foto's werden niet gemaakt, crematies waren in onze regio een zeldzaamheid, kinderen en kleinkinderen gingen niet mee naar de begraafplaats. Wat gebleven is zijn de intense dagen die nabestaanden na een overlijden meemaken. In die kwetsbare uren waarin het niet ter zake doet of je directeur, timmerman, chauffeur of werkloos bent, mag ik mensen bijstaan. Iedere dag kom ik even langs, kijk ik of de overledene toonbaar blijft, bespreken we de tekst op de rouwkaart, luister ik naar wensen en probeer deze te vervullen. Soms gaat dat over details. Als blijkt dat vader een Mercedesrijder was, regel ik op verzoek een rouwauto van dat merk. Maar soms gaat het over zaken die ingrijpender zijn, bijvoorbeeld een uitvaart rondom het MH17-drama. Het is nu vijf jaar geleden dat ik kinderen mocht begeleiden waarvan de ouders waren omgekomen bij die afschuwelijke vliegramp. Een raket had de MH17 uit de lucht geschoten, alle 298 inzittenden in één klap dood. Improviseren, snel schakelen, inspelen op veiligheidsvoorschriften en vooral weer goed luisteren naar de wensen van nabestaanden. Heel Nederland leefde mee, zat met tranen gekluisterd aan de televisie, keek mee over de schouders van nabestaanden. Dat ik daar een schakeltje in mocht zijn, heb ik bijzonder gevonden."

Dankbaar
In het jubileumboek blikken de kinderen terug op die periode en zeggen onder andere: "De manier waarop Marry alles rondom het afscheid van een geliefde regelt, is bijzonder professioneel, warm en betrokken. Ondanks de moeilijke periode kijken wij met warme gevoelens terug naar de tijd dat Marry bij ons over de vloer kwam. Hij gaf ons steun en maakte de situatie iets dragelijker. Hij was er voor ons, met een lach en een traan. Daarvoor zijn wij hem erg dankbaar."

Op zaterdag 21 september kan iedereen Marry feliciteren in het dorpshuis van Genderen. Die dag vindt er in datzelfde dorpshuis van 10:00 tot 16:00 uur een uitvaartbeurs plaats. Bezoekers krijgen een kijkje achter de schermen en dat onder het genot van een drankje. Tijdens de beurs zal het jubileumboek ten doop worden gehouden. Marry: "Ik hoop velen de hand te mogen schudden."

Henk Poelakker