Afbeelding
Foto: Henk Poelakker

Alexander uit Werkendam biedt hulp aan gevangenen

Algemeen 616 keer gelezen

WERKENDAM • Alexander voert als vrijwilliger gesprekken met gevangenen en dat vanuit zijn christelijke overtuiging.

De Werkendammer doet dit werk namens Gevangenenzorg Nederland, een organisatie die gelooft in herstel van gedetineerden. Oprechte aandacht kan een eerste stap zijn op weg naar een leven zonder criminaliteit.

'Heb je naaste lief' brengt hij letterlijk in praktijk door een luisterend oor te bieden aan de eenzame medemens, die meer dan eens in de steek gelaten is door familie, vrienden en de maatschappij. Vanuit zijn woonplaats rijdt hij naar bijvoorbeeld Vught of Grave om daar een vertrouwensband op te bouwen met 'zijn mannen'.

Alexander (achternaam bekend bij redactie, maar uit veiligheidsoverwegingen hier niet vermeld, red.) vertelt: "We praten over praktische zaken zoals het invullen van formulieren, maar zeker ook over gevoelens als boosheid, verwarring en spijt. Het bruggetje naar de zin van het leven, naar het geloof, is dan snel gemaakt. Toch is evangeliseren niet onze prioriteit. Belangrijk is dat de persoon met wie ik spreek mij kan vertrouwen, dat alles wat hij tegen me zegt niet tegen hem gebruikt gaat worden, dat ik hem als mens zie ondanks zijn kleine of grote misstap. Meestal kondig ik mijn bezoek aan met het sturen van een kaartje. Het liefst ga ik het gesprek aan zonder de details uit het dossier te kennen. Eenmaal in de penitentiaire inrichting, zo wordt anno 2019 de gevangenis meestal aangeduid, word ik minutieus gecontroleerd én gefouilleerd. Als alles in orde is, ontvang ik een bezoekerspas en word ik naar een spreekkamer geleid. Niet veel later wordt de gevangene binnengebracht, waarna ik meestal begin met 'hoe is het?'. Het gesprek komt vervolgens als vanzelf op gang, want mijn gesprekspartners zijn blij met een bezoek. Voordat ik begon, heb ik eerst een training moeten volgen want je kunt niet zo maar vrijwilliger worden."

Wat zijn dat voor gevangenen met wie Alexander spreekt?

"Het zijn mensen die de fout in gegaan zijn op het gebied van zeden, diefstal, drugs, poging tot doodslag, witwassen van geld enz. In principe volg ik enige tijd dezelfde gevangene met wie ik een vertrouwensband opbouw. En als de gevangene - ik heb alleen met mannen te maken - na enkele sessies vraagt om een gebed, vouwen we samen onze handen. Ik denk dan aan Christus, die ons opgedragen heeft om er te zijn voor de armen, de verdrukten. Met liefde in het leven staan betekent voor mij dat ik er voor mijn medemens wil zijn. Ik doe dit niet om een beter plekje te krijgen in de hemel, want goede werken leiden volgens de Bijbel niet automatisch tot een goede plaats in het hiernamaals."

Keuzemenu
De vraag aan Alexander is of de gevangenen opfleuren door zijn komst.

"Laat ik eerst vertellen dat het altijd de gevangene is die het gesprek aanvraagt. Via een gratis telefoonnummer kan hij bezoek van een vrijwilliger aanvragen. Eenmaal in gesprek, voel ik de dankbaarheid zonder dat de man tegenover mij dat altijd uitspreekt. Ik merk dat gevangenen respect voor onze inzet hebben. Meer dan eens heb ik meegemaakt dat die grote stoere man als een klein jochie zit te huilen. Tijdens dat gesprek houd ik hem de spiegel voor door uit te spreken dat hij hier niet voor niets zit. Ik veroordeel hem echter niet, ik luister en geef aan dat hij er mag zijn. Als de gevangene het wenst, kan onze stichting ook hulp bieden na zijn vrijlating. Wat me pijn doet zijn de grote verschillen waarop landen omgaan met gevangenen. Nog altijd komt het op de wereld voor dat mensen letterlijk op water en brood moeten zien te overleven. Met tientallen in een en dezelfde cel is in talloze landen nog heel normaal. Dat wetende besef je dat de zorg in ons land goed geregeld is, met zelfs een keuzemenu voor de gedetineerden. Altijd als ik terug naar huis rijd, besef ik hoe waardevol het leven in vrijheid is."

Gevangene Jos vertelt
Jos reist graag en ontdekt de wereld, maar belandt onverwacht in een buitenlandse cel. Sinds hij weer in Nederland is, kan hij steunen op de mensen van Gevangenenzorg Nederland.

Hij vertelt: "Ik groeide op in een compleet, maar verscheurd gezin. Met mijn moeder had ik een goede band, maar vader wees me af, heel pijnlijk. De wrijving tussen vader en mij escaleerde in de puberteit waardoor ik in een tehuis terecht kwam. Eenmaal volwassen kon ik mijn draai maar moeilijk vinden. Ik had verschillende baantjes maar echt lekker liep het nooit. Ik ontvluchtte ons land en probeerde ver van huis een nieuw bestaan op te bouwen. Mijn onderneming werd een succes en ik vond een lieve vrouw. Haar familie nam me in een bijzondere ceremonie op in haar midden. Ik voelde me thuis en deed zaken over de hele wereld."

Het geluk was helaas van korte duur, vervolgt hij.

"Mijn zakenpartner belazerde de boel en beschuldigd van oplichting belandde ik in een buitenlandse cel. Na drie jaar mocht ik mijn verdere straf uitzitten in Nederland. Tjonge, wat was ik blij. De gevangenispastor zag dat het ondanks de goede verzorging niet goed met mij ging en tipte me om contact op te nemen met Gevangenenzorg Nederland. Zo ontmoette ik mijn bezoekvrijwilliger. Fijne gesprekken, zinvolle onderwerpen. De ontmoetingen bevallen goed. In de gevangenis zit je tussen criminelen die tips met elkaar uitwisselen. Daar wil ik niks mee te maken hebben. Het is fijn om met de vrijwilliger af en toe over normale dingen te kunnen praten. Ik kan hem blindelings vertrouwen. In elke situatie. Door hem ervaar ik dat ik er mag zijn en dat ik van waarde ben."

Henk Poelakker

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden