Werkendamse Irena heeft in Ada haar maatje gevonden
Algemeen 760 keer gelezenWERKENDAM • Vrijwilligers en mantelzorgers. Onmisbaar. De vuisten die zij op elkaar stapelen, vóór en mèt, tillen de ander een stapje omhoog.
Cement dat de samenleving bij elkaar houdt. Zo worden vrijwilligers en mantelzorgers met regelmaat genoemd. En terecht: ze verzetten bergen werk en zijn onmisbaar voor de mensen waar zij omheen staan. Vaak wordt dat belangrijke werk in stilte verricht, bijna onzichtbaar. Trema vindt dat het werk dat dagelijks wordt verzet ook een beetje zichtbaar gemaakt mag worden. Om te laten zien wàt er wordt gedaan en hoe leuk dat is. En dat meer 'vuisten' altijd welkom zijn.
"Mensen verwachten dat alles vanzelf uit de hemel komt vallen, maar dat is natuurlijk niet zo. Je moet zelf actie ondernemen." En dat deed de ondernemende Irena van Genderen uit Werkendam dan ook meteen toen ze behoefte had aan een maatje, een klankbord. Hoewel de Werkendamse een ondernemende dame is, was ze, zeker na onder andere een beroerte, wel wat eenzaam. Mevrouw van Genderen had vooral behoefte aan iemand om mee te kletsen en het leven van alledag mee door te nemen.
Polen
De Werkendamse woont, sinds het overlijden van haar man, alleen. Familie liet zij, toen ze ruim dertig jaar geleden naar Werkendam kwam, achter in Polen. Door de praktijkassistente van de huisarts, werd de gezellige Werkendamse gewezen op de mogelijkheid om via Trema een maatje te regelen. "Ik heb meteen naar Trema gebeld. Vervolgens kwam Bettina Kraaieveld op bezoek om met me te bespreken wat ik precies wilde. En toen was daar 'mijn Ada'."
Mevrouw van Genderen is zichtbaar tevreden met de Sleeuwijkse Ada Kieboom als 'maatje'. "In januari kreeg ik een telefoontje dat er iemand gevonden was, we hebben meteen een afspraak gemaakt. Het gaat echt uitstekend, het klikt heel goed. Daar moet je geluk mee hebben, het moet passen."
Ada kan dat alleen maar beamen. "Ik kom twee keer per week bij mevrouw van Genderen en dat is heel gezellig. Eigenlijk was de opzet dat ik met mevrouw zou gaan wandelen. Haar zicht is beperkt en ze is wat slecht ter been. Alleen dat wandelen is er nog niet echt van gekomen. De eerste tijd was het weer gewoon te slecht, het was koud of nat. vervolgens kwam er een operatie tussendoor en de afgelopen tijd is het eigenlijk weer net even te warm."
Vervelen
Maar dat betekent niet dat de twee zich vervelen. "Nee hoor", lacht Ada, "we kletsen wat af. We hebben ook nog plannen om een spelletje te doen, maar zelfs dat is er in de afgelopen maanden nog niet van gekomen." Onlangs zijn de twee wel samen op pad geweest, tot groot plezier van mevrouw van Genderen. "Mijn Ada nam me mee naar Prinsenbeek, naar zo'n oldtimershow. Al die oude auto's die zijn opgeknapt en stonden te glimmen, geweldig! Ik was zo blij dat Ada belde en vroeg of ik mee ging. Voor zo'n uitstapje kun je me 's nachts wakker maken!"
Niet alleen mevrouw van Genderen geniet van de momenten met Ada, ook de vrijwilligster vindt het fijn iets om handen te hebben. "Ik was werkzaam in de thuiszorg, maar wegens rugproblemen ben ik uiteindelijk afgekeurd. En toen zag ik dat Trema vrijwilligers zocht die een bezoekje konden brengen bij eenzame ouderen. Om een praatje met hen te maken of een boodschapje te doen. Ik kwam in contact met Bettina en samen hebben we bekeken wat ik kan: een rolstoel duwen of een lange wandeling maken zit er vanwege mijn rugproblemen niet in. Maar genoeg ouderen zitten verlegen om een babbeltje of een klein rondje lopen. En zo kan ik toch mensen omringen met zorg, hen aandacht geven als ze eenzaam zijn of in de put zitten. Ik ben nu toch zorgzaam bezig."
Ada is inmiddels ruim twee jaar actief voor Trema. "Zolang het nodig is, blijf ik mensen bezoeken. Maar als iemand eenmaal zijn of haar draai weer heeft gevonden, is het ook goed om iemand weer los te laten." Mevrouw Van Genderen is in ieder geval blij met de bezoekjes van 'haar Ada' èn weet het werk van vrijwilligers op waarde te schatten: "Ik vind het zo leuk dat het allemaal kan. Dat zie ik ook bij de bijeenkomsten en uitstapjes van De Zonnebloem. Bijzonder toch dat mensen zin hebben om dat allemaal vrijwillig voor een ander te doen?"
