Nieuw gezicht voor Zorgplein Maaswaarden

WIJK EN AALBURG • Aan het roer van Zorgplein Maaswaarden staat sinds 1 november een ervaren bestuurder. Maar vooral een vrouw met hart voor de zorg: Els Lageweg. Het nieuwe gezicht van Zorgplein Maaswaarden startte haar carrière in de zorg dertig jaar geleden als verpleegkundige. En ze heeft daarna haar sporen in de sector verdiend. “Ik werk al lang in de zorg, met name in de langdurige zorg. Daar ligt mijn hart, want dat zijn kwetsbare doelgroepen. Aan goede zorg voor hen wil ik graag mijn steentje bijdragen. Dat kan met deze functie en mijn achtergrond. Ik heb ervaring in zowel de intra- als de extramural zorg, heb in de psychiatrie gewerkt. Daarnaast heb ik diverse opleidingen in de richting van management gevolgd en ook heb ik een studie bedrijfswetenschappen afgerond.” Kennis Al die kennis heeft Els Lageweg inmiddels ook aangewend als hoofd van diverse woonzorginstellingen, zowel particulier als regulier. Maar ze heeft ook ervaring op het gebied van  thuiszorg. De nieuwe bestuurder van Zorgplein Maaswaarden heeft dus al veel gezien en meegemaakt in de zorgsector, maar bij Maaswaarden vallen haar toch weer nieuwe dingen op. “Wat ik heel bijzonder vind is om te merken dat de medewerkers met hart en ziel betrokken zijn bij bewoners, cliënten en organisatie. Er wordt hard gewerkt èn met heel veel passie.” Roerige periode Zorgplein Maaswaarden heeft een roerige periode achter de rug. “Met het aanstellen van een vaste bestuurder komt ook de stabiliteit in de organisatie terug. Maar Zorgplein Maaswaarden had, en heeft nu meer dan ooit, de kwaliteit en veiligheid van (potentieële) cliënten voorop staan.” Els is nu ruim een maand aan het werk voor Maaswaarden, maar heeft het gevoel heel welkom te zijn. “Ik kijk hier mijn ogen uit. De omgeving is prachtig en de mensen zijn vriendelijk. Ik zoek zelf ook heel open dat contact op hoor. Ik ben zowel intern als extern vooral nog aan het kennis maken met mensen. Ook met andere collectieve zorgaanbieders, want ik denk dat het juist in deze tijd, met alles wat vanuit de overheid op ons af komt, het goed is om samen op te trekken.” Hoewel Els zich dus nog aan het oriënteren is, zowel binnen de organisatie als in de omgeving, ze woont in Ede, durft ze het concept van Zorgplein Maaswaarden wel bijzonder te noemen. “De organisatie heeft alles in zich: zowel intra- als extramurale zorg, maar ook met en voor de omgeving. De kapper en de tandarts zitten hier. Er is een restaurant, waar naast de bewoners, ook inwoners van de gemeente Aalburg terecht kunnen. Dat geldt ook voor het kerstdiner dat straks wordt gehouden. Dat maakt Maaswaarden echt onderdeel van de samenleving!”  Extra uitdaging Een extra uitdaging, naast de start in de nieuwe organisatie, is voor Lageweg natuurlijk ook de veranderende regelgeving. “Dat is complex. Maaswaarden is er klaar voor, hoewel er ook nog dingen geregeld moeten worden. Bijvoorbeeld op het gebied van scheiden wonen en zorg. Maar we gaan dat met elkaar aanpakken in 2015. Daar voer ik met mensen gesprekken over:  hoe gaan we er tegenaan? Want naast nieuwe regels, hebben we straks beschikking over minder financiële middelen. De zorg moet dus slim georganiseerd worden, op een manier waardoor de organisatie financieel gezond blijft. Want het allerbelangrijkste is dat Zorgplein Maaswaarden toekomstbestendig blijft voor bewoners.”  Mooi aan het hele idee achter de nieuwe wetten en regels vindt Els het idee dat er een verschuiving is van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat’. Hoewel zij daarin ook nog aandachtspunten ziet. “Er wordt veel over burgerparticipatie gesproken, over mantelzorg, en dat is mooi. Maar daar ligt ook mijn zorg. We moeten er voor waken dat mensen niet overbelast raken. Ik vind dat wij op dat vlak op signalen moeten letten en daar op in moeten springen. Daarom is onze extramurale zorg uitgebouwd, zowel op capaciteit als op kwaliteit. Maar je moet je wel afvragen waar de grens ligt: tot wanneer kunnen mensen thuis blijven wonen? Maaswaarden wil daarin een vangnet zijn: er moet niet oneindig thuis doorgemodderd worden. Natuurlijk is er de dagbesteding, dat zorgt voor ontlasting van de mantelzorger. Maar als het echt niet meer gaat, moet dat besproken worden en er een oplossing worden gezocht. Dat is mijn visie, daar geloof ik in."