Droomjaar voor Raïsa Schoon: ‘Ik ben echt nog nooit zo zenuwachtig geweest’

WERKENDAM • Toen Raïsa Schoon op 1 januari haar ogen opsloeg, kon ze niet bevroeden dat het jaar 2021 een bijzonder jaar zou worden. Een jaar waarin haar Olympische droom uitkwam,  waarin ze Nederlands Kampioen werd èn zilver won op het EK Beachvolleybal voor senioren samen met haar vaste partner Katja Stam. Hoe kijkt ze terug op dit bijzondere jaar?

“Ik wil het liefst iedere nieuwe dag een beetje beter worden, dus toen ik 1 januari wakker werd, had ik niet specifieks iets in gedachten”, blikt de beachvolleybalster terug. “Je hebt altijd doelstellingen die je wilt halen en die zijn mooier geworden dan gedacht. Het leek niet realistisch dat we aan de Olympische Spelen mochten meedoen. Het was toen nog niet duidelijk dat het beachvolleybalteam Joy Stubbe en Marleen van Iersel definitief niet naar Tokyo ging. Doordat zij uit elkaar gingen, ontstond plotseling de kans op een ticket. Daarvoor was ik daar niet zo mee bezig geweest, dat kwam pas daarna. De eerste eis was een vijfde plek op één van four star toernooien. Dat lukte in Tsjechië. Ook moesten we als team een aantal toernooien samen hebben gespeeld. De laatste eis was dat we ons moesten plaatsen in het Olympisch kwalificatietoernooi. We hebben toen echt een alles-of-niets-toernooi gespeeld met golden matches. Superspannend omdat het ook in Scheveningen was, onze eigen beachplek. Meest spannend was de wedstrijd tegen Noorwegen, met steeds wisselende standen. Net als de wedstrijd tegen Rusland. Van dat team had ik op jeugdtoernooien met Emi van Driel al zo vaak verloren. Ik had echt een verleden met dat team. Toch had ik er alle vertrouwen in dat we deze keer zouden winnen. Na die overwinning moesten we nog tegen het tweede Nederlandse team Pleun Ypma en Marleen van Iersel. Ik ben echt nog nooit zo zenuwachtig geweest, maar alles gleed van me af en we wonnen met grote cijfers. Voordat we naar Tokyo konden, speelden we nog een toernooi in Gstaad, Zwitserland. Vrijwel direct daarna vlogen we naar Japan.” 

Raïsa vertelt op nuchtere toon over de ‘rollercoaster’ die het steeds opnieuw opladen voor de snel opeenvolgende wedstrijden voor een sporter moet zijn. Juist door de onverwachte plaatsing was er geen sprake van een ideale voorbereiding op het Olympische toernooi, met gewenning aan de warmte en de luchtvochtigheid in Japan. Om van een jetlag vanwege de tijdzones nog maar niet te spreken. Daarboven kwam nog de spanning van coronabesmettingen, die eerder al leidde tot uitstel van het Olympisch toernooi van 2020 naar 2021. Hetzelfde coronavirus zorgde ook voor een Olympisch toernooi zonder publiek. 

Raïsa kreeg zelf geen corona, maar na tien dagen in Tokyo bleek dat ze in het vliegtuig wel heel dicht bij iemand had gezeten die wel corona had. Daarna volgden vier dagen quarantaine alvorens ze terug naar Nederland vlogen. “De Olympische Spelen zijn heel erg bijzonder, je ziet zoveel sporters om je heen. Ik denk dat we beter hadden kunnen presteren, maar we zaten in een lastige poule met een WK- en EK-kampioen en Duitsland. We pakten net niet genoeg onze kansen. Dat zie je achteraf pas goed. Maar ik heb er echt zoveel geleerd. En in die tien dagen hebben we alles kunnen zien. Het was echt heel bijzonder om mee te maken. Een Olympisch toernooi wordt heel groot gemaakt - iedereen leeft ernaar toe - ook omdat het maar eens in de vier jaar wordt gehouden. Dat maakt het voor jezelf lastiger dan een normale wedstrijd. Daar moet je mentaal ook beter mee om leren gaan.”

Na het Olympisch avontuur nam ze een korte break, maar daarna volgde alweer het Europees kampioenschap Beachvolleybal senioren in Wenen. “Je richt je focus dan al snel op de volgende wedstrijd. Het was wel een klap dat we gelijk de eerste wedstrijd verloren. Maar we werden uiteindelijk tweede en dat op een toernooi voor senioren. Voorheen speelde ik nog mee in jeugdtoernooien. Ik heb nu ook besloten om het WK onder 21 in Thailand te laten schieten, ook omdat Katja daar niet meer aan mee mag doen. Ik ben echt trots op de grote stappen die we hebben gezet in het seniorencircuit. Komend jaar richten we ons op het WK in Rome.” Zo is en blijft Raïsa topsporter. Een sporter die iedere morgen om half zeven opstaat om daarna in Den Haag te trainen en dan terug te rijden naar Werkendam. Waar ze dan ook vaak nog een blok van anderhalf uur traint. Of een eredivisiewedstrijd speelt met Voltena. Wat resteert zijn één à twee vrije avonden in de week.