De column van Johan Cahuzak: CDA 2

Ik heb me voorgenomen nog eenmaal over de kwestie Melse te schrijven. Nog niet zo lang geleden deed ik een dringend appel op het CDA om klaarheid in deze troebelen te brengen. Ik gooide er een paar stevige woorden tegenaan: jullie kennen me. Maar hoe ik ook repte van kiezersbedrog en democratie, het bleef aan de kant van het CDA geruime tijd angstwekkend stil.

Maar men was wel bezig met de zaak. En verdraaid, half december kwam er een berichtje naar buiten. Het was een beetje als de gemiddelde kersttoespraak van de koning: niks nieuws en al helemaal geen achterste van de tong. Dat is natuurlijk een oeroude CDA-traditie: zo weinig mogelijk vertellen en zo veel mogelijk pluche.

Bij monde van fractieleider De Kort, vanaf nu dus Te Kort, kon deze krant noteren: "We hebben een aantal keren met elkaar gesproken maar we zijn niet bij elkaar gekomen."
Grappige zin als je hem letterlijk neemt: waarom zou je ook bij elkaar komen als je met elkaar wilt praten. Per telefoon kan net zo goed.

Melse en het CDA blijven gescheiden optrekken maar houden het belang van Zaltbommel voor ogen. Daar moeten we het mee doen. Ik zal er over ophouden. Naar het naadje van de kous kunnen we fluiten. Ik wil dat eigenlijk wel weten. Jullie?

Johan Cahuzak