• Dick Hollander las onder andere voor op basisschool De Fonkelsteen in Zaltbommel.
• Dick Hollander las onder andere voor op basisschool De Fonkelsteen in Zaltbommel. Foto: De Fonkelsteen

Volop interesse voor boek over kinderen tijdens de oorlog van Dick Hollander (Hurwenen)

Algemeen 529 keer gelezen

HURWENEN • Verhalen als die van mij zijn er al genoeg gepubliceerd, dacht Dick Hollander. Maar jong en oud wil alles weten over zijn jeugdherinneringen aan de oorlog.

In 'Elsje en Daantje - Twee oorlogskinderen' beschrijft Dick Hollander (1937) zijn eigen herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en de periode daarna. Hij groeide op in Amersfoort en Ermelo en woont sinds 1975 in Hurwenen.

Spannend jeugdboek
"Het eerste deel had ik een kleine twee jaar geleden op papier gezet met het idee om er samen met mijn kleindochters een spannend jeugdboek van te maken, maar ze gingen er niet echt mee aan de slag, dus heb ik het manuscript weggelegd. Er zijn al genoeg van dit soort boeken, dacht ik. Maar een vriendin dacht daar anders over. Toen ben ik verder gegaan met research doen", vertelt Hollander, die historicus is.

Nederlands-Indië
Bewust schreef hij ook over de periode na 1940-1945: de oorlog in voormalig Nederlands-Indië. "Ik had er destijds vraagtekens bij dat onze buurman, de vader van Elsje in het boek, daar ging vechten. Maar er was geen enkele ruimte voor twijfel over wat wij Nederlanders daar deden. Iedereen zei dat het 'geen echte oorlog' was. Dat was het natuurlijk wél, maar zelfs nu is het nog moeilijk voor historici om informatie over die periode boven tafel te krijgen."

Nieuwendijk
Overigens is het Hollander nog niet gelukt zijn oude buren terug te vinden. "Zij zijn vrij plotseling verhuisd naar Nieuwendijk. Het laatste wat ik weet is dat ze op een grote boerderij met paarden gingen wonen."

Ontwikkeling
Doordat het verhaal begint als Hollander kleuter is en doorloopt tot hij volwassen is, ontwikkelen inhoud en taal zich in de loop van het boek. "Ik krijg nu vaak als reactie dat zowel kinderen als ouderen het mooi vinden. Het verrast me sowieso hoeveel belangstelling er is voor de Tweede Wereldoorlog. Ik heb op een paar scholen voorgelezen en de kinderen raakten er niet over uitgevraagd. Ze vroegen bijvoorbeeld of ik wel eens bang ben geweest in de oorlog."

Bommen
Het antwoord is ja. "Het lawaai van de vliegtuigen en de bommen die vielen vond ik eng. Maar ze vielen nooit dichtbij, en als kind ga je daarna gewoon verder met spelen. Ik was te jong om te begrijpen dat we gevaar liepen omdat mijn vader in het verzet zat, anders was ik vast en zeker veel banger geweest."

Geen honger
Honger hoefde het gezin in de oorlog ook niet te lijden. "Al met al is het voor mij persoonlijk niet zo'n beroerde tijd geweest. Dat zal ook mede de reden zijn dat ik het niet moeilijk vind om over die tijd te praten en te schrijven, anders dan veel generatiegenoten."

Herdenken
Hollander realiseert zich dat het aantal ooggetuigen zienderogen afneemt. Het herdenken van de Tweede Wereldoorlog wordt er niet minder belangrijk om, vindt hij. "Ik word daarin gesterkt door de belangstelling die ik bemerk bij kinderen. Ook al krijgt het misschien iets kunstmatigs, ik hoop dat zij de link blijven leggen dat wat er toen met de Joodse Nederlanders is gebeurd, nooit meer mag gebeuren. Ook als mijn generatie er niet meer is."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden