De column van Johan Cahuzak: Hèmers Fees

Deze krant verschijnt in een grotere regio dan mijn vorige liefde. Mijn molendorp Ophemert krijgt zelfs Kontakt. En ik lees dan weer het 't Hèmers krantje. Het wordt bij de molen bezorgd, een uithoek. Leve de bezorger!

't Hèmers feest van juli 2017 gaat niet door. Een bittere teleurstelling. Want zo lees ik in het krantje: "Het Fees dat dorpsgenoten één keer per jaar bij elkaar brengt." Wat was er aan de hand?

Het bestuur hield er mee op. Dat kan, negen keer georganiseerd en nu klaar. Zoiets meld je en dan is het afwachten. Het kan zomaar voorbij zijn. Maar voilà, er staat een nieuw bestuur op, een stel jongelui wil de kar verder trekken. Welgemoed stapten ze naar de gemeente Neerijnen om even snel een vergunning te regelen. Helaas, dat ging mis. Ergens in het kasteel van Neerijnen zat een ambtenaar en die draaide het plan de nek om.

Mij straf je met dorpsfeesten. En met hun herrie nog meer. Maar als een groep van nota bene elf jonge mensen zoveel initiatief aan den dag legt, kun je niet nee zeggen. Dan zoek je een geitenpad. Verzin voor mijn part een noodverordening! Dat kunnen ze best in Neerijnen, ik heb het zelf meegemaakt.

Maar misschien kon het niet anders. Regels zijn regels…?

Johan Cahuzak