De column van Johan Cahuzak: Kievit

Kievit

Dweilen met de kraan open, dat is het. Ik doel op weidevogelbescherming. Ik las in deze krant een stukje over De Capreton die nieuwe vrijwilligers zoekt om weidevogels te beschermen. Een loffelijk streven daar niet van maar het haalt geen moer uit.
Ik heb mijn hele leven in het Rivierenland gewoond, weidevogels zijn voor mij net zo vertrouwd als de borsten van een moeder voor een baby. Die flesvoeding krijgt. Want de laatste tijd ben ik al blij als ik een kievit hoor. Om van een grutto nog maar te zwijgen.
We hebben met elkaar het leefgebied van deze vogels enorm verkleind. De weilanden zijn groene asfaltstroken geworden, er wordt veel te vroeg gemaaid en het waterpeil is onthutsend laag. Plas en dras, dat is wat deze vogels willen. Kom daar maar eens om.
En ik begrijp de boeren. Die willen niet werken voor de kat z'n viool en zijn gebonden aan bank, beleid en bestuurders. Dan weet je het wel.
Maar ik begrijp vooral die weidevogels. Wegwezen, hier hebben we niets te zoeken. Ondanks de dappere pogingen van de nieuwe vrijwilligers van de Capreton.
Er zal een grote omwenteling moeten komen. Maar dan krijgen we misschien al die hongerige magen op deze wereld niet meer gevoed. Dan maar minder kinderen! Die kieviten toch.

Johan Cahuzak