Loon naar werken voor Dylan van Baarle in Arno Wallaard Memorial

MEERKERK - Het negentienjarige wielertalent Dylan van Baarle uit Zoetermeer zette met zijn overwinning in de zesde Arno Wallaard Memorial de kroon op het harde werken van zijn ploeg. De sterke afvaardiging van Rabobank Continental Team was de hele koers op kop van het peloton te vinden. Nagenoeg bij elke ontsnapping was een Rabocoureur betrokken. Toch leek het achttal van ploegleider Mathieu Heijboer de slag in de finale te missen. Maar gelukkig was daar voor de Raboploeg Dylan van Baarle, die in zijn eentje naar de vijf vluchters snelde en direct afstand nam. In zijn uppie finishte hij onder de eerste regendruppels van deze prachtige sportmiddag solo in de Meerkerkse Burg. Sloblaan. Laatste poging “Ik wist niet eens wie er voorop reden. De namen van de ploegen waren bij mij wel bekend. Een paar kilometer voor het einde heb ik een laatste poging gedaan en het lukte”, aldus een lachende Van Baarle. In de wedstrijd hadden hij en zijn ploeggenoten duidelijk zitten balen van Koga Cycling Team. “Zij wilden niet rijden en werkten geen moment mee. Ook niet toen we op zo’n 50 kilometer voor het einde (in de polders van Bleskensgraaf en Molenaarsgraaf– TS) met twintig man op kop kwamen te zitten.” Bradley Potgieter van het Zuid-Afrikaanse Qhubeka Cycling Team reed later in de koers solo weg en kreeg na enkele kilometers gezelschap van een vijftal achtervolgers. Het peloton trapte op soms wel 40 seconden achterstand. Power Eenmaal begonnen aan de vijf laatste omlopen behield de kopgroep, met snelheden van dik boven de 50 in het uur, lang stand. Tot dat de latere winnaar Dylan van Baarle aan de bel trok. De dappere poging werd beloond. Van Baarle naderde de koplopers en eenmaal zijn doel bereikt, ging hij er met nog drie kilometer koers direct overheen. “Zij zaten er een beetje als een dood vogeltje op de fiets. Ik had nog power. Toch het voordeel van een paar meerdaagse wedstrijden te hebben gereden. Deze mooie overwinning in een 1.2 wedstrijd geeft zelfvertrouwen voor de toekomst, waarbij ik wel besef dat een 1.1 nog te vroeg komt.” Theo Sprong