Bart Vendrig beloont ploegenspel JvA met zege

GIESSENBURG - RC Jan van Arckel hield in de Ronde van Giessenburg zaterdag de overwinning in 'eigen huis'. De afmaker was Bart Vendrig. Een koproep van negen renners, later gereduceerd tot acht, bepaalde het koersverloop in de Giessenburgse polder. Namens Jan van Arckel zaten Bart Vendrig en Bart van den Berg mee, terwijl de vrijdagavond in Kwintsheul winnende Heukelummer Fabio Jakobsen (Seg Racing) ook nog altijd lid is van Jan van Arckel. In de slotfase bleef Vendrig met Sjoerd Kouwenhoven en Marvin van Spronsen vooraan over. Vendrig was de rapste van de drie, al bleef Kouwenhoven lang in zijn wiel. De mannen van Jan van Arckel, die ook hun clubkampioenschap reden, waren met een duidelijke missie naar Giessenburg gekomen. Direct na het startschot zocht Wouter Mesker de aanval. In zijn kielzog volgden Jordi Talen, Thom Martens en Sjoerd Kouwenhoven. Benen stil Na vijf onrustige ronden was het peloton weer compleet, maar niet voor lang. Jordi Schoof uit Bodegraven schudde aan de boom en de stevige, zwoele wind deed zijn werk. In no time was er al vroeg in de wedstrijd een kopgroep van negen renners. “Bart Vendrig is in vorm en toen hij mee zat in de eerste serieuze vlucht, hielden wij achterin de benen stil. Van de negen renners waren er drie van onze club en dat hebben we uiteindelijk netjes uitgespeeld’, glom Jeroen van Zanten.  “Bart en ik zaten, noodgedwongen omdat we fulltime werken, pas eind april voor het eerst op de fiets. In de winter hebben we wel veel gelopen. Misschien een niet alledaagse voorbereiding, maar het werkt wel. Zelf rijd ik lekker en Bart boekte vandaag, na Ermelo, zijn tweede overwinning.” Beresterk Een meer dan terechte zege, want de man uit Maurik was beresterk. Dat zag ook Sjoerd Kouwenhoven.  “Dat merkte ik gelijk. Toen Sloof werd teruggepakt, reed hij er meteen overheen. Ik dacht nog even: ‘Doe eens rustig aan’, maar hij denderde door. Ook in de finale. Ik kan leven met deze tweede plek. Zelfs samen met Marvin van Spronsen, net als ik ook uit het Westland afkomstig, lukte het niet om Bart voor te blijven.” Vendrig hoorde de uitleg met een big smile aan. “Tien ronden voor het einde zag ik onze ruime voorsprong iets teruglopen en waren er in de kopgroep toch wel vermoeid. Ik trok door en uiteindelijk reden we met z’n drieën naar de finish. Vervolgens moest ik zorgen dat het een sprint werd en dat werd het…” Theo Sprong