Vuurdoop voor burgemeester Fröhlich

VIJFHEERENLANDEN • Het eerste jaar van Sjors Fröhlich als burgemeester van de gemeente Vijfheerenlanden is er een om niet snel te vergeten. Op 14 november is het precies één jaar sinds zijn benoeming. Hoewel anders dan verwacht – laat staan gepland – heeft de burgervader volop kennis gemaakt met het vak.

‘’Het was en is een intensieve periode natuurlijk’’, aldus de 53-jarige Fröhlich. ‘’Als je nu teruggaat naar een jaar geleden had ik nooit kunnen bedenken dat mijn eerste jaar zo zou worden.’’
Toch heeft hij geen spijt van zijn beslissing om een jaar geleden, op 9 oktober 2019, het hoofdredacteurschap bij BNR Nieuwsradio naast zich neer te leggen om zich volledig te focussen op een functie als bestuurder: ‘’Integendeel. Ik zie het nog volop zitten. Ik vind het ongelooflijk dankbaar werk. Deze periode heeft me ontzettend gemotiveerd. Als burgemeester kan je nu veel betekenen voor je gemeente. Normaal gesproken had dit eerste jaar wel heel anders geweest natuurlijk; veel kennismakingen, veel meer de gemeente in om met mensen te praten, veel evenementen en ga zo maar door. Dat kan nu allemaal niet. Dat is natuurlijk heel jammer, want je wilt zo veel mogelijk mensen spreken. Aan de andere kant wordt er nu gewoon van je gevraagd dat je er staat.’’

Vuurdoop
Tijd om rustig te wennen aan zijn nieuwe functie was er dan ook niet. Daarmee kan het eerste jaar van burgemeester Fröhlich worden omschreven als een heuse vuurdoop: ‘’Letterlijk en figuurlijk. Ik was nog geen paar weken bezig toen we wat onrust hadden in Vianen met de arrestatie van Ridouan Taghi. Vervolgens hadden we een buitengewoon heftig Oud en Nieuw in Vianen en voor een deel in Leerdam. Dat was gelijk goed binnenkomen. Daarna gingen we al vrij snel de coronatijd in. Dat is natuurlijk een toestand die voor elke burgemeester nieuw is. We leren allemaal heel erg veel van de situatie. Niemand had dit kunnen voorzien.’’

Verschillende kanten
Het beroep dat daarbij op hem wordt gedaan kan verschillen: ‘’Dat gebeurt eigenlijk op twee punten. Allereerst de handhaving. We hebben nu een noodverordening die moet worden gehandhaafd. Dat betekent dat we ongelooflijk veel in gesprek zijn met de horeca, de sport, inwoners, noem het maar op. Daarin zit soms ook een beetje de strenge kant van het burgemeesterschap. Aan de andere kant hebben we te maken met veel besmettingen en zien we daar veelal de persoonlijke gevolgen van. Dat vraagt om een heel ander soort gesprekken. Dan ben je echt de burgervader. Het hoort er allebei bij.’’

Over het handhaven is hij bovenal tevreden: ‘’Ik vind dat we daar goed mee omgaan in de gemeente. Het is echt niet zo dat onze boa’s in vol ornaat naar binnen lopen om boetes uit te schrijven. We maken onszelf bekend en gaan eerst het gesprek aan. Die houding wordt echt gewaardeerd merken we. Dat vind ik natuurlijk fijn, maar op het moment dat ik merk dat een persoon of bedrijf daar een loopje mee neemt, dan hebben ze gewoon een slechte aan mij.’’

‘’Ik zie ook de andere kant hiervan’’, vervolgt hij. ‘’Namelijk de zieken en de mensen die komen te overlijden. De mensen die zeggen dat corona niks voorstelt zijn er verantwoordelijk voor dat we nu weer met strengere maatregelen te maken hebben. Als we allemaal voor een redelijk korte tijd ons best doen zijn we ervan af.’’

Trots
Ondanks de huidige ontwikkelingen verliest hij niet zijn vertrouwen: ‘’We hebben het eigenlijk tot de zomer hartstikke goed gedaan met elkaar binnen de gemeente. Iedereen heeft zich echt ontzettend snel aangepast. Tijdens de zomer zijn we misschien een beetje in slaap gesust door het virus. We mochten weer meer en hebben die vrijheid, terecht, toen ook genomen. Op dit moment slaat het virus weer keihard terug. Nu moeten we allemaal weer even de broekriem aanhalen. Dat besef en gevoel komt nu weer op zie ik. Veel mensen nemen weer hun verantwoordelijkheid. Daar ben ik heel trots op.’’

De straat op
Zijn tweede jaar als burgemeester is wellicht onder betere omstandigheden, hoopt Fröhlich tot slot: ‘’Ik kijk enorm uit naar gewoon weer met mensen praten en mensen ontmoeten, de straat op gaan, of even de markt op in Vianen of Leerdam. We moeten als bestuurders niet in het gemeentehuis blijven zitten, maar naar buiten toe en zien wat er gebeurt in onze gemeente. Ik ben zo trots als ik door Broekgraaf rij of in Hoef en Haag ben, waar we gewoon een compleet dorp bouwen. Dat is uniek in Nederland. Daar wil je zijn en met mensen praten. Met ruim 57.000 inwoners kan ik natuurlijk niet iedereen tevreden stemmen, maar ik wil wel dat zo veel mogelijk mensen gehoord worden. Dat vind ik juist zo mooi aan dit vak, dus daar kijk ik volop naar uit.’’