VN-ambassadeurs maken zich sterk voor Molenlanders met beperking

MOLENLANDEN • Leo Waaijer (64) uit Ottoland en Eric Grip (61) uit Arkel zijn VN-ambassadeurs voor het VN-verdrag Handicap. Uit ervaring weten ze dat er voor optimale participatie van gehandicapten ook in Molenlanden nog werk verzet moet worden.

Waaijer maakt het zelf mee: trottoirs die te smal zijn voor zijn rolstoel, glazen deuren zonder stikker zodat hij ze niet kan zien, uitstallingen van winkeliers op de stoep zodat hij er met zijn rolstoel niet langs kan, mensen die over zijn hoofd praten in plaats van mét hem, omdat hij in een rolstoel zit. Hij begrijpt wel dat mensen zonder een beperking zich niet bewust zijn van die belemmeringen. Voordat hij gehandicapt raakte, zag hij ze ook niet. 

Auto-immuunziekte
"Ik ben bedrijfseconoom en heb altijd in het internationaal management gezeten", vertelt Waaijer. "Ongeveer acht jaar geleden raakte ik als gevolg van een auto-immuunziekte visueel en motorisch gehandicapt. Met mijn ene oog zie ik niets meer, met mijn andere oog nog een klein beetje. En mijn voeten en handen kan ik niet goed meer gebruiken. In een paar weken tijd ben ik van iemand die over de halve wereld reisde, veranderd in iemand die bij wijze van spreken achter de geraniums zit."

Rolstoelvriendelijk
Grip was manager van bedrijven die rolstoelen leverden. Omstreeks zijn vijftigste belandde hij zelf in een rolstoel. "Ik heb ook een forse tremor in mijn handen. Mijn fijne motoriek is erg verminderd." Ook hij merkt dat voorzieningen in Molenlanden lang niet altijd rolstoelvriendelijk zijn. "Er zijn niet veel plaatsen waar een rolstoeltoegankelijk toilet is. Dat zou in de grotere kernen makkelijker te realiseren zijn dan in de kleinere. In alle redelijkheid willen we bekijken wat er mogelijk is. Een ander voorbeeld: veel begraafplaatsen hebben grindpaden waar je met een rolstoel niet kunt rijden. Verder zijn opritjes van trottoirs vaak te stijl. Daar gaat de gemeente iets aan doen. We hebben een goede gemeente die graag wil meedenken. Molenlanden gaat bijvoorbeeld filmpjes met een gebarentolk opnemen."

Visuele handicap
In 2018 deed de gemeente een nulmeting. Daaruit bleek dat er vooral oog was voor fysieke toegankelijkheid. Waaijer: "Er was een steekproef gedaan om te zien of mensen in een rolstoel trottoirs op kunnen komen, winkels in kunnen. Maar er was geen aandacht voor mensen met een visuele handicap die de website van de gemeente willen raadplegen: je kunt hem niet vergroten, geen contrast veranderen, er is geen voorleesfunctie. Hier wordt momenteel aan gewerkt met een zogenaamde 'meeleesgroep'."

Klare taal
"Ik heb ook gepleit voor communicatie in makkelijke taal, voor mensen met een verstandelijke beperking. De gemeente heeft acties ondernomen om in 'klare taal' te spreken. Daarnaast is het belangrijk dat er elk jaar een rapportage gemaakt wordt over wat er gedaan is en nog moet worden gedaan. De structuur om vorderingen te registreren en managen ontbreekt nog. Als ambassadeurs vinden we dat er in Molenlanden nog wel een tandje bij kan."

Ervaringskennis
Om beleidsmakers, verenigingen en inwoners bewust te maken van de noodzaak mensen met een beperking tegemoet te komen, leggen de ambassadeurs contacten. "We hebben een presentatie verzorgd voor medewerkers van de gemeente en delen onze ervaringskennis. Verder hebben we sportclubs benaderd."

Sportclubs
Grip: "Het zou fijn zijn als ook sportclubs toegankelijk zijn voor publiek met een beperking. Het is vaak lastig om in een kantine te komen. We hebben alle sportclubs een brief gestuurd met de vraag of we langs mogen komen voor een gesprek. Daar wordt heel positief op gereageerd. Allemaal zeggen ze: we hebben er nooit bij stil gestaan. We willen ook nagaan of er sportverenigingen zijn die mensen met een beperking mee willen laten sporten. Dit jaar gaan we in gesprek met de tafeltennisvereniging. Voetbalclubs denken na over het opzetten van G-voetbal en we bekijken of we iets kunnen doen met rolstoelhandbal. Verder willen we meer bekendheid geven aan rolstoelhockey in Gorinchem."

Vijfduizend mensen
"In Molenlanden wonen vijfduizend mensen die volgens de VN-commissie onder het VN-verdrag Handicap vallen", vertelt Waaijer. "Ik tel voor drie mee omdat ik een motorische en een visuele beperking heb en in een rolstoel zit." De ambassadeurs hopen dat de gemeente op alle beleidsterreinen aandacht zal krijgen voor deze doelgroep.

Waaijer: "In de programmabegroting zag ik dat de uitvoering van het VN-verdrag is ondergebracht bij 'samenleving'. Dat is goed, maar niet integraal. Het heeft bijvoorbeeld ook met wonen en verkeer te maken. Alleen als je het integraal aanpakt ontstaat een cultuurverandering, zodat een ambtenaar denkt: ik kan dit stoepje wel aanpassen, maar als we de entree van het gebouw niet aanpassen is er nog steeds een hindernis."

Grip vult aan: "We proberen het komende jaar ook van jongere mensen met een beperking meer input te krijgen. Wat zouden zij verbeterd willen hebben? Ook de gemeente wil dat graag weten."

Bewustwording
Een ander item is de bewustwording bij winkeliers. Het gaat daarbij niet alleen om toegankelijkheid. Verder willen we werken aan bewustwording bij de bevolking van Molenlanden. Mij overkomt het wel eens dat ik met mijn rolstoel bij een oversteekplaats sta en ineens geduwd word, zonder dat ik erom gevraagd heb. Dat is goedwillendheid, maar je moet wel zelf de regie houden. We zoeken een weg om mensen daarop te wijzen. Daarnaast proberen we ondernemers ervan bewust te maken dat mensen met beperking vaak heel goede arbeidskrachten zijn."

Software testen
Een gemeente die mensen met een beperking optimale kansen biedt, wordt daar zelf ook beter van, is de overtuiging van Waaijer. Hij neemt wat hij zelf meemaakt als voorbeeld: "Als gevolg van mijn visuele beperking is mijn gehoor vooruit gegaan. Wie een handicap heeft, compenseert die vaak en wordt daardoor juist heel goed in iets. Denk daarnaast ook aan autistische mensen; bedrijven zoeken hen om software te testen, omdat ze hun aandacht niet verliezen en zich erin vastbijten."

Droom
De Ottolandse ambassadeur heeft een droom voor de samenleving van Molenlanden. "Het zou mooi zijn als ook kinderen en tieners met een beperking helemaal kunnen meedoen. Hun gevoelens zijn niet anders dan die van iemand met een volwaardig lichaam. Mijn droom is dat ik daar iets aan kan bijdragen. Een voorbeeld: een speelplaats waar ook kinderen in een rolstoel mee kunnen doen. Of een hangplek waar ook tieners in een rolstoel naartoe kunnen. Als we in het ontwerp dingen oppakken, kost het helemaal niet zoveel extra." Grip: "Ik droom ervan dat mensen met een beperking gezien worden als normale mensen."

Voor meer informatie: Eric Grip (06-24803475/grip0014@ziggo.nl) en Leo Waaijer (06-52878199/Leo.waaijer@hotmail.com).