HSV De Graafstroom neemt afscheid van bestuursleden Hakkesteeg en Noorlander

MOLENAARSGRAAF/BRANDWIJK • Veertig jaar zaten Frans Hakkesteeg uit Brandwijk en Cees Noorlander uit Molenaargraaf in het bestuur van HSV De Graafstroom. De gezelligheid was leuk, maar het liefst trokken ze alleen 'of met een maatje' de polder in.

Op vrijdag 7 februari namen ze officieel afscheid, tijdens hun laatste jaarvergadering als bestuurders. "We dragen het met een gerust hart over aan de jongeren", zegt Frans. Cees: "We hebben waardige opvolgers gevonden." Lachend: "Voortaan kunnen we kritiek leveren." Frans grinnikt. "Kunnen we ook eens een keer zeuren."

Vissterfte
Het begon allemaal op een winterse avond in 1969. Cees: "De deurbel ging, Rien Stoel en Cor Kraaijeveld uit Brandwijk stonden op de stoep. Er was veel ijs en daardoor veel vissterfte. Rien zei: 'We moeten een visclub oprichten'." Frans: "Onder het voormalige Univégebouw was een groot wak. Een beroepsvisser kwam daar een paar keer per week de vis uitscheppen. We zeiden: er is maar één manier om dit te stoppen: een visclub oprichten die de visrechten krijgt."

Rien en Cor vroegen Frans en Cees er niet zomaar bij. Frans: "Ik zat in het onderwijs; Rien vond het wel handig als er iemand bij zat die kon stencilen. En Cees werkte bij de politie, hij wist van de wettelijke zaken en zijn hobby was jacht en visserij."

Visrechten
De visrechten waren destijds nog van de mensen die langs de Graafstroom woonden. "Bij hen gingen we langs om te vragen of we die rechten mochten hebben", vertelt Cees. "In vijf dagen was het rond." Met een stapel huurovereenkomsten togen Cees en Rien naar de Kamer voor Binnenvisserij in Den Haag. In januari 1969 lieten ze de club inschrijven bij de notaris. Cees werd secretaris, Rien voorzitter. Ook Brandwijker Gijs Rietveld werd bestuurslid. Later werden de hoofdwatergangen eigendom van het hoogheemraadschap, nog weer later van het Waterschap Rivierenland. De vereniging hield de visrechten.

Kikker aan haakje
Vissen is voor de mannen verbonden met genieten van de natuur. En met jeugdsentiment. Cees: "Als jochie van een jaar of vier ging ik al met mijn vader mee, elke zondag. Mijn vader deed een kikker aan een haakje en trok die door het kroos, totdat er een snoek hapte. Die aten we bij het middageten." Frans: "Ik was een jaar of twaalf toen ik met vriendjes de polder in trok om te gaan vissen." Later trok hij in zijn eentje de waard in met zijn hengel.

Natuur
Aan wedstrijdvissen deed Frans aanvankelijk nooit mee. Cees wel, al ging hij ook het liefst alleen 'of met een maatje' aan de waterkant zitten. Frans: "Ik viste af en toe eens, Cees heel vaak. Als ik midden in de natuur was, vergat ik soms om te vissen. Dan zie je mooie futen baltsen, vissen springen." Cees: "Ik had het net nog: twee futen die tegenover elkaar aan het baltsen waren, allebei met een bek vol biezen. Schitterend." Ze hoorden allebei nooit bij de mensen die aan wedstrijden meededen om bekers te winnen. Ze deden mee vanwege de gezelligheid.

Koek en zopie
Waar hebben ze nou het meest van genoten? Frans: "Op het ijs staan met de koek- en zopietent van de vereniging." Cees: "In de winter verkochten we pannenkoeken en punch, in de zomer haring." Frans: "Met een man of zeven in die tent, puur gezellig." Cees: "Na afloop een borreltje met elkaar. Aan het eind van een dag hadden we 1500 gulden verdiend, daar konden we vis voor kopen om uit te zetten."

Straatvissen
De hengelsport is veranderd in de afgelopen vier decennia. Frans: "De jeugd vist graag op karper en snoek. En ze willen straatvissen, niet op één plek, maar eerst tien minuten hier, dan tien minuten daar. Ze willen vrij zijn." Cees: "Verplicht op zaterdag om twee uur aan de waterkant, daar wilde men vanaf." Om leden te werven gaven ze visles op scholen. Daar kregen ze soms nieuwe leden door. De vereniging telt nu ruim 350 leden.

Vispassage
Ze hebben nog één grote visserswens. Cees: "Een vispassage voor een open verbinding met de Lek. Ik durf te garanderen dat we dan binnen drie jaar weer een veel betere visstand hebben."