Dierenarts Steven van Roekel uit Meerkerk met pensioen: 'De koe is mijn lievelingsdier'

MEERKERK • De smetteloos witte jas van de dierenarts en de groene jas met de mestvlekken van de veearts; ze pasten Steven van Roekel beide als een maatpak. Vanaf het begin van dit jaar hangen ze allebei zo goed als definitief aan de kapstok. De 68-jarige markante Meerkerker is nu echt met pensioen.

We schrijven de jaren zeventig als de boerenzoon uit Ede naar de Alblasserwaard verkast. Als jongste zoon kreeg hij niet de kans om de ouderlijke hofstede over te nemen, maar mocht hij wel doorleren. "Als veearts, want dat ligt het dichtst bij het boerenleven. Ik hield toen al veel van koeien. Als er 's nachts eentje moest kalven, dan haalden ze mij uit mijn bed. De koe is trouwens nog steeds mijn lievelingsdier. Ik ben ermee opgegroeid. Ze zijn ontzettend eerlijk, de trouw in hun ogen, geweldig!"

De bijverdienste van studenten dierengeneeskunde - het helpen van bij het inenten tegen mond- en klauwzeer - bracht Van Roekel en zijn vrouw Heidi naar de Alblasserwaard. "Ik hielp onder anderen veearts Oskam uit Meerkerk . 'Een boerenzoon, dat ventje mojje nemen', zeiden ze tegen hem. Dat was mijn sollicitatie. Ik kreeg toen meteen de kans om maat te worden, samen met Rienk van der Veen. We zijn hierheen gekomen en nooit meer weggegaan."

Kratje bier
Hard, heel hard moest er gewerkt worden. Twintig visites op één ochtend? Steven van Roekel kreeg het voor elkaar. "Mede dankzij mijn vrouw, die zelf ook veel heeft meegewerkt. En natuurlijk ons team, waarmee ik altijd met heel veel plezier heb samengewerkt. Bij mijn afscheid hadden ze trouwens een kratje bier met drie flesjes voor me klaargezet. De andere 21 moest ik op één ochtend ophalen bij boeren, om zo te bewijzen dat die twintig visites op één ochtend waar ik het altijd over had geen grootspraak was. En het lukte me, als was het wel half twee toen ik klaar was."

Zijn leeftijd speelde een rol om er een punt achter te zetten. "En het administratieve werk. Vroeger was het enige wat ik schreef rekeningen; nu moet je elke potje met pillen verantwoorden. Daar ligt mijn hart niet." De boerenzoon uit Ede verloor zijn hart aan de polders van de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden. Maar niet voor honderd procent; een stage in Canada zorgde in de jaren zestig ervoor dat het Amerika-virus zich in zijn bloed nestelde.

Dr. Pol
Twee à drie maanden per jaar wonen Steven van Roekel en Heidi in Colorado ( Verenigde Staten). Daar ontmoette hij ook de wereldberoemde Dr. Pol, bekend van de internationaal uitgezonden serie op National Geographic. "We zijn er gewoon heengereden en hebben aangebeld", vertelt hij. "Het klikte meteen; allebei een boerenzoon, dezelfde mentaliteit om met zo min mogelijk kosten dieren weer op de been te helpen. Mooi was trouwens dat Dr. Pol voor de honderdste aflevering, die opgenomen werd in Nederland, ook nog langskwam in Meerkerk."

Het volledige interview staat donderdag in Het Kontakt.