Vierde plaats voor Rens Tulner hoogst haalbare in door Luuc Bugter gewonnen ronde van Lexmond

LEXMOND • Winnaar Luuc Bugter en teamgenoot Martijn Budding domineerden de 46^ste editie van de ronde van Lexmond. Daar kon een zeer actief koersende Jens Tulner ook niets aan veranderen.

De Ronde van Lexmond kende in het verleden best wel vaak een wedstrijd die zich afspeelde in een warm lentezonnetje. Maar afgelopen zaterdag was dat absoluut niet het geval. Een koude, gure wind maakte dat het dit keer een superzware ronde werd. Bij de categorie Amateurs/Junioren geselde winterse buien het peloton. En ook bij de elite/beloften was een extra kledingstuk geen overbodige luxe.

Avontuur
Sterker nog, de weersomstandigheden waren voor de latere winnaar Luuc Bugter en zijn teamgenoot Martijn Budding een reden om al heel vroeg het spel op de wagen te zetten. "Ik verwachtte nog meer van die winterse buien en had geen zin om bij een valpartij betrokken te raken", vertelde Bugter na afloop. "Dus gingen we op avontuur."

Andere kanshebbers werden door deze vroege vlucht duidelijk verrast. Slechts twee man, Marien Bogaard en Youp Havermans, waren alert en sprongen mee.

Oversteek
Plaatselijke favoriet Rens Tulner had ook de eerste slag gemist. Zelfs toen een paar rondjes later een groep van acht achtervolgers zich aandiende, zat de thuisrijder er niet bij.

Maar Tulner maakt er in zijn woonplaats elk jaar toch weer een spektakel van. Ook nu besloot hij in zijn eentje alsnog de oversteek van het peloton naar de tweede kopgroep te maken.

"Dat koste heel veel kracht", vertelde hij na afloop. "Bovendien had ik al snel in de gaten dat wij niet echt op de koplopers inliepen. Bij ons zat namelijk Piotr Havik. Die rijdt dit seizoen supersterk, maar moest zich met twee clubgenoten bij de voorste vier vandaag beperken tot afstoppen. Dat deed hij heel effectief, want het gat van 35 seconden is eigenlijk nooit meer teruggelopen."

Boeiende finale
Bugter en Budding draaiden als een trein en de andere twee konden zich beperken tot lekker meefietsen. Overigens zat ook Bart van den Berg aanvankelijk bij de achtervolgende groep. Maar hij kon het hoge tempo toch niet volhouden.

Uiteindelijk slaagden de vier leiders erin om het peloton op een ronde te zetten en toen datzelfde peloton met nog zeven toeren voor de boeg mocht afsprinten, werd het toch nog een boeiende finale.

De twee smaakmakers in de kopgroep gingen nu om beurten demarreren. Bugter slaagde erin om een gaatje te slaan en toen Bogerd en Havermans daar geen antwoord op hadden, vertrok ook Budding en sloot zich aan bij zijn ploegmaat. Samen zouden ze voor de hoofdprijzen gaan. Bogers besloot zijn derde plaats veilig te stellen en Havermans zakte helemaal terug.

Tevreden
Dat laatste had Rens Tulner niet opgemerkt. Hij besloot voor plaats vijf een ultieme sprong te wagen. Hij kreeg twee man mee. Vierhonderd meter voor de eindstreep perste hij er nog een hele sterke sprint uit en bleef daarmee Robert Berk en Wessel Krul de baas. "En toen hoorde ik dat ik nog vierde was geworden. Ik heb me voor eigen publiek toch weer laten zien", toonde hij zich een tevreden renner.

Dat laatste vond de organisatie ook. Vandaar dat ze hun plaatsgenoot bij de huldiging betrokken. Er werd gewoon een vierde plek bij het podium gemaakt. Dus ook voor Tulner de kussen en de bloemen. "Nu snel naar huis en herstellen voor de Omloop van de Glazenstad, waar ik morgen aan de streep sta."

Tulner die als junior deze ronde al een keer won en het jaar daarop tweede werd, wil hem nog altijd bij de 'grote mannen' een keer winnen. Zijn kans komt nog wel een keer. In de 46^ste was dit het hoogst haalbare.

Overigens mocht Bugter van Budding winnen. "Op Rhodos had hij mij laten winnen. Dus voor wat, hoort wat", aldus de man uit Rhenen.

Ed van Tuijl

(foto's volgen in de loop van zondag)