• Burggraaf bouwde groot vertrouwen op bij klanten.
• Burggraaf bouwde groot vertrouwen op bij klanten. Foto: Anne Marie Hoekstra

Laatste ritjes voor Wim Burggraaf in winkelwagen slager Bouter

Algemeen 4.163 keer gelezen

HOORNAAR • Zelfs voor veel mensen die hun vlees elders halen is hij een begrip: Wim Burggraaf (66) van slagerij Bouter. Op vrijdag 19 april rijdt hij na 42 jaar voor het laatst met zijn winkelwagen door de waard.

Het afscheid nemen begon enkele dagen geleden al. Klanten gaven Burggraaf cadeaus en spraken warme woorden.

Lief en leed
Aan de keukentafel, achter de winkel aan de Dorpsstraat in Hoornaar, vertelt Burggraaf: "Je hebt banden met die mensen opgebouwd. Lief en leed delen ze met je. Ze moeten hun hart luchten. Ik krijg een dot goeie reacties. Willem, hoe moet het nou? Ja, het leven gaat verder." Maar ondanks zijn nuchterheid moet hij erkennen: "Dat je klanten na al die jaren voor het laatst ziet, dat is wel apart." Zijn ogen worden vochtig. Hij wrijft over zijn oogleden. "Van het afscheid van sommige klanten baal je als een gek. En aan hun reacties merk ik dat ze me gaan missen."

Pincodes
Hij bouwde een groot vertrouwen op. "Ik heb verschillende pincodes van klanten in mijn hoofd, omdat ze die zelf niet meer konden onthouden. En als een dochter van een klant me vroeg om niet meer elke week bij moeder te komen omdat haar koelkast nog vol lag, dan sloeg ik een paar weken over. Als ik weer kwam zei ik: ik denk dat ik u een paar keer ben vergeten, ik word ook een dagje ouder."

Bezorgbaantje
Hij was elf jaar toen zijn buurjongen in Nieuwpoort hem vroeg zijn bezorgbaantje bij slager Piet de Waard over te nemen. "Van lieverlee ging ik meer werk doen: vlees malen voor worst, helpen met slachten." Op zijn veertiende ging hij één dag in de week naar de slagersvakschool en op zijn zestiende begon hij in Hoornaar bij slager Eijkelenboom. "Daar heb ik 8 jaar gewerkt en nu 42 jaar bij Bouter. Ik heb klanten in de Vijverhof bij wie ik al 54 jaar kom."

Tijdens een eerder interview vertelde Burggraaf dat hij eigenlijk meubelmaker had willen worden. Maar nu zegt hij: "Je kiest ergens voor en daar ga je voor. Het is een keus die je gemaakt hebt, die moet je volgen. Je moet op je eigen schip varen, niet altijd naar een ander kijken, dan komt het niet goed. Het omgaan met mensen is leuk."

Valse stieren
Het was aanpoten. Werkweken van honderd uur waren normaal. "De laatste jaren werk ik zestig uur per week. Elke maandag slachten we. Om vier uur begin ik met het klaarmaken van de winkelwagen, om zes uur gaan we slachten. Dat doen we met z'n drieën: Jan Bouter, zijn broer Wim en ik. Er zitten soms valse stieren tussen het vee. Daarom moet je altijd een stuk hout klaar hebben. Van de inspecteurs kun je een bon krijgen als je dat hout gebruikt. Maar als ik zo'n inspecteur vraag: ga jij het touw omdoen, dan willen ze niet."

Slager Jan Bouter vult aan: "We slachten twee stieren in een week, dikbillen. De runderen komen sinds vijf jaar uit Hoek in Zeeuws-Vlaanderen, daar zit een mester die het voer zelf mengt. We hebben nog nooit zulk goed rundvlees gehad."

Kwaliteit
Niet alleen de klanten, ook zijn werkgever zal hem gaan missen. "Afscheid nemen is nooit mijn ding geweest", zegt Bouter. "Maar hij heeft het verdiend om te stoppen, want we hebben hard gewerkt. We hebben het samen gedaan, we overlegden overal over." Soms waren ze het niet eens. Met een knikje naar Burggraaf: "Hij komt met de klanten in aanraking, krijgt soms te horen dat een groot gezin onze prijzen niet kan betalen. Maar wij moeten ook onze rekeningen betalen. En we hebben altijd gekozen voor kwaliteit. Als je minder kwaliteit gaat slachten, kunnen je klanten net zo goed naar de supermarkt gaan."

Aaien
Met humor heeft hij zijn opvolger Wim van der Steldt bij zijn klanten geïntroduceerd. "Ik zeg: je kan hem aaien hoor." Met een grijns: "Dan aai ik hem over zijn kop heen. Hij moet ook weer het vertrouwen van de klanten winnen."
Een afscheidsfeestje komt er niet. Burggraaf: "Geen zin in. Verplicht aan tafel zitten is niks." Hij vindt het goed om te stoppen. "Ik ga nog een poosje voor m'n eigen leven, een beetje rommelen, aan mijn oude trekkers sleutelen. Verder zie je vanzelf wat er op je pad komt."

Anne Marie Hoekstra

Anne Marie Hoekstra is redacteur van Het Kontakt-Alblasserwaard en Het Kontakt-Klaroen.nl

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden

Download onze app

Heb jij de app van Het Kontakt al?

Al het nieuws uit jouw regio
Direct op de hoogte
Gratis downloaden