Honderd jaar schaatsen in Schelluinen

SCHELLUINEN • 'In de Punchbus is wat afgedronken. Zeker op de laatste ijsdag, als de voorraad drank op moest. Onze penningmeester had moeite met de goedgevulde geldkist en ging onderuit. Het papiergeld hebben we kunnen redden.' Bij de viering van 100 jaar ijsclub Schelluinen zijn heel wat anekdotes te vermelden. En er wordt feest gevierd.

De ijsclub werd op maandag 10 februari 1919 opgericht, uiteraard in de kroeg op het Kerkplein. Op zaterdag 9 februari 2019 staat ijs minnend Schelluinen stil bij dit feit.

Een delegatie van het bestuur van de ijsclub nam al vast een voorproefje. "We hebben alle documenten nog en kunnen zien dat ene meer De Hoop onze eerste voorzitter was. Uit overlevering weten we dat de eerste wedstrijden op het Kanaal van Steenenhoek werden gereden", begint oud-bestuurslid en nu commissaris Hennie Bartol het vraaggesprek. "Met zelfs deelnemers uit Friesland, want de prijzenpot was altijd goed gevuld. Tegenwoordig ligt er te kort ijs om wedstrijden te organiseren. We geven liever prioriteiten aan de schoolkinderen en liefhebbers uit het dorp en omgeving. Vandaag de dag zijn we meer een gezelschapsvereniging", vult penningmeester Arie de Ruijter aan.

Sjoemelen
Jarenlang werd er geschaatst op de Vliet. "Onze eerste echte ijsbaan lag op een stuk weiland achteraan de Voordijk van bestuurslid Leen Pierhagen", aldus ijsmeester Wim de Boon en al bijna 40 jaar bestuurslid. Hij komt net van het ijs af. "We zijn in de regio altijd een van de eerste banen waarop kan worden geschaatst. Maar deze keer heeft de sneeuw ons genekt. Met man en macht proberen we de baan sneeuwvrij te maken en dan hopen op een paar nachten strenge vorst. We hebben 6 centimeter nodig, maar een dikte van 5 centimeter durf ik ook wel aan. Je moet af en toe stiekem sjoemelen." De niet minder ervaren voorzitter Jan de Kreij heeft nog een goede tip. "Als we nu tot aan de tweede lantaarnpaal schuiven, dan kan er in ieder geval worden gereden."

Bladerend door de handgeschreven notulen worden herinneringen opgehaald. "Begin jaren '70 hebben we een nieuwe ijsbaan geopend, vlakbij de Lansing. Ik zat in de vorstverlet en had in korte tijd een kade aangelegd. Maar haastige spoed was ook toen zelden goed, de baan was zo lek als een mandje", weet De Kreij. "We keerden weer terug naar de Vliet", lacht De Boon. "Als je als hardrijder op kop lag, dan won je de wedstrijd gemakkelijk. Op het smalle water kon je nooit iemand inhalen. Arie Dubbeldam en later Ed Golverdingen waren in die tijd onze snelste schaatsers."

Goedgevulde geldkist
Een clubgebouw was er toen nog niet. "We wisten een oude stadsbus op de kop te tikken, die we aan de overkant van de Vliet parkeerden. De punchbus was geboren. Daar is wat afgedronken. Zeker op de laatste ijsdag, als de voorraad op moest. Na heel veel punch, helemaal zuiver waren we niet meer, besloten we naar huis te gaan. Het ijs was al gebroken en er stond op sommige plekken wel 20 centimeter water. Onze penningmeester had moeite met de goedgevulde geldkist en gleed onderuit. Het papiergeld hebben we kunnen redden, maar ongetwijfeld liggen er nog muntstukken op de bodem van de Vliet."

In 1982 verhuisde de vereniging naar de huidige locatie aan de Sportlaan. "Aanvankelijk had de baan een vorm van een steelpan, maar al weer heel veel jaren hebben we een volwaardige 400 meter baan", vertelt een trotse De Ruijter, die op hoogtijdagen wel 1000 betalende bezoekers voorbij zag komen. Het huidige clubgebouw, waar op zaterdag 9 februari in de middag een receptie en in de avonduren een feestavond wordt gehouden, is ook een bijzonder verhaal. "Het informatiecentrum van de Betuweroute moest halsoverkop worden ontruimd. In no time hebben we het gebouw gesloopt en heropgericht. Op een kennismakingsavond met de nieuwe burgemeester Boot werd beloofd snel de vergunning te verlenen. Ik heb haar gezegd dat ze geen haast hoefde te maken, want het stond er al. We konden er hartelijk om lachen en bij de officiële opening nam ze de vergunning mee", heeft De Boon nog napret.

Theo Sprong