Robert van Marion uit Giessenburg wèl actief op WK

GIESSENBURG • Oranje was de grote afwezige op het Wereldkampioenschap voetbal. Dat kan niet gezegd worden van Robert van Marion. Hij maakte ruim een maand deel uit een van de vele cameraploegen en zag zeven wedstrijden van heel dichtbij.

Na de door de Belgen gewonnen achtste finale tegen Japan zat het werk voor Robert van Marion er op. Afgelopen donderdag keerde hij met zijn collega's terug en ziet de Giessenburger terug op een meer dan geweldige ervaring.

"Het was de bedoeling om 15 juni af te studeren, maar ik vond dit het wel waard om mijn Master een halfjaartje uit te stellen", merkt de 24-jarige student aan het Genkse Luca, School of Arts droogjes op. "Het was geweldig, dit had ik niet willen missen. Een jaar geleden werd op de academie een mail rondgestuurd, of er interesse was om naar het WK voetbal te gaan. Na een stage tijdens een tiental wedstrijden in de Belgische competitie kreeg ik eind 2017 te horen dat ik mee kon."

Hard werken
Zijn werkgever NEP, verantwoordelijk voor de verslaglegging van de Belgische Jupiler League en Belgium's Got Talent, werd ingeschakeld om in zes stadions de beelden te verzorgen.

"Als Technical Team Rigger zat ik tussen de 50 camera's letterlijk bovenop het veld. Tijdens de wedstrijden liep ik zelfs langs de lijn. Rigger is een mooie naam voor set-assistent danwel opbouwer. Ik heb genoten, maar het was ook hard werken. We waren er ruim een week voor de eerste wedstrijd en toen konden we de steden Saransk en Jekaterinenburg nog bezoeken. Maar daarna was het flink aanpoten. Voor een avondwedstrijd begint voor ons de werkdag al om 13.00 uur. Diep in de nacht, na de camera's te hebben afgebroken, doken we in bed. Niet lang, want 's ochtends vlogen we naar de volgende speelstad. Toen eenmaal het toernooi in volle gang was, lagen we tijdens onze rustdagen op bed. Bijslapen en energie opdoen voor de volgende klus. Nogmaals, het is het zeker waard geweest."

Jongensdroom
Een jongensdroom is uitgekomen. "ik maakte al op jonge leeftijd foto's. Op de middelbare school kocht ik mijn eerste spiegelreflexcamera en eenmaal op de middelbare school was een filmtoestel mijn grote vriend. Samen met medestudenten hadden we voor Natuurkunde een skelter gemaakt. Een spectaculair apparaat, want een kettingzaag diende als aandrijfmotor. Met een filmpje van mijn hand hebben we de presentatie gedaan."

Natuurlijk meldde Robert zich, na het Vwo-diploma, bij de filmacademie in Amsterdam. "Na twee afwijzingen kreeg ik de tip uit te wijken naar België, waar meer filmscholen zijn. Ik heb gekozen voor Genk. Dat voelde goed, een brede opleiding waarin alle aspecten van de audiovisuele wereld aan bod komen. Mijn voorkeur gaat sterk uit naar geluid en dus ben ik op de set te vinden met een grote harige microfoon."

Sjouwen met kabels
In Rusland had Robert zijn microfoon niet nodig. "Het was sjouwen met de vele kabels, camera's installeren en soms in de rust of na afloop weer verplaatsen naar een nieuwe positie. Tijdens de wedstrijden was het een stuk relaxter. Een bal op de televisiekraan en een keertje wat bier van een lens halen, waren de grootste klussen. Ik heb dan ook bewust de zeven wedstrijden meegemaakt. Waaronder drie keer Japan, het volkslied kan ik bij wijze van spreken zo zingen."

Robert lacht. "De meeste indruk is toch wel de aanvang van een wedstrijd. Echt kippenvel als 50.000 Japanners uit hun dak gaan. Maar ook de klappende IJslanders waren prachtig. De eerste oerkreet en het daarop volgende geluid tijdens de Viking Thunder vergeet ik nooit meer."

Rode Duivels
En natuurlijk ook niet de bijzondere wedstrijd van de Belgen tegen Japan. "Mijn Belgische collega's hadden al zitten rekenen en hoopten op de poulewinst van hun Rode Duivels. Die hoop kwam uit, maar leek na een 0-2 achterstand op een nachtmerrie uit te draaien. De winnende treffer heb ik niet gezien, we stonden in de tunnel klaar om met het oog op de verlenging enkele camera's te verwisselen. Het bleek achteraf niet nodig..."

Theo Sprong