Sanne de Hoop bestormt de tafeltennistop

BRANDWIJK • Met een twaalfde plek op de nationale tafeltennisranglijst heeft Sanne de Hoop haar naam inmiddels stevig op de kaart gezet. Ooit hoopt ze in het Nederlands team te komen.

Dat het uitgerekend tafeltennis werd en geen volleybal of tennis stond voor Sanne al vroeg vast. Met de bekende paplepel groeide ze op met een batje en een verzameling aan pingpongballen naast haar bed. Naast vader Ben, tafeltennissen ook zus Jacintha en broer Jochem op hoog niveau.

"Mijn moeder is eigenlijk de enige in huis die de sport niet actief beoefent", lacht ze. "Ik was al een paar keer mee geweest naar trainingen van mijn broer en het leek me een leuke sport om zelf aan te beginnen. Ik was tien jaar oud en turnde in die tijd ook nog. Dat ik twee sporten tegelijkertijd beoefende leek mijn ouders alleen geen goed plan. Ik moest daarom een keuze maken tussen één van de twee. Dat het tafeltennis is geworden, heeft achteraf niet verkeerd uitgepakt", blikt ze terug.

Nederlands kampioenschap
Wat heet. In de landelijke A-jeugd, de categorie waarin de oudste junioren uitkomen, werd Sanne op zeventienjarige leeftijd al eens Nederlands kampioen. "Dat is voorlopig wel een hoogtepunt uit mijn carrière", zegt ze daarover. "Maar in het dubbelspel eindigde ik vorig jaar met Jacintha op de tweede plek op het NK. Daar ben ik ook nog steeds heel trots op."

Een derde mijlpaal bereikte ze het afgelopen jaar in Zwolle. Op het Nederlands kampioenschap voor vrouwelijke senioren sloeg Sanne zich knap naar de kwartfinales. "Een heel mooi moment. Ik won er onder meer van Rianne van Duin, die op dat moment bij het Nederlands team zat. Mede door mijn goede prestaties op dat NK heb ik nu een plek in de top-16 van Nederland afgedwongen. Hoger op de nationale ranglijst heb ik nog nooit gestaan."

Door haar twaalfde positie, komt Sanne nu zelfs in aanmerking om ook Europese toernooien af te werken. Een hele ervaring, weet de tafeltennisster die in competitieverband speelt voor VTV Nieuwegein. "In Luxemburg speelde ik in maart van dit jaar mijn eerste Europese toernooi. Daar won ik twee van mijn zes wedstrijden, waardoor ik nu ook met mijn naam op de wereldranglijst sta. Heel leuk! En het smaakt ook zeker naar meer."

Dromen
Maar elk voordeel heeft ook in de tafeltenniswereld zijn nadelen, ondervond Sanne al. "Europese toernooien zijn geweldig, maar het lastige is wel dat alles zelf bekostigd moet worden. Om die reden heb ik al een toernooi in Slovenië moeten laten lopen. Na de zomer is de Belgium Open, waar ik gelukkig wel bij kan zijn. Dit is wat ik altijd wilde en ook iets waar ik naartoe heb gewerkt. In Luxemburg speelde ik tegen de Europese top. Dat was echt aanpoten, maar tot mijn verbazing werd ik geen enkele keer echt weggeslagen. Ik kon zelfs redelijk goed meekomen. Dat heeft me vertrouwen gegeven. Maar elke maand deelnemen aan een internationaal toernooi is op dit moment gewoon niet realistisch voor me."

Dromen heeft ze desondanks genoeg. "Mijn ultieme doel is om nog een keer Nederlands kampioen met VTV Nieuwegein te worden. Dit jaar werden we helaas tweede. En op persoonlijk niveau wil ik zeker nog proberen om hoger dan de twaalfde plek te komen. Een notering in de landelijke top-4 zou echt geweldig zijn. Dan plaats ik me voor het Nederlands team."

Topsport
Voor wat, hoort echter ook wat. Zo is vier keer per week trainen niks geks voor haar, net als dat er gezond gegeten moet worden en er voldoende nachtrust wordt gepakt. Dreigt het toch mis te gaan, dan zijn vader/coach Ben en haar Chinese trainster Dong Li er om haar scherp te houden. Dat alles met het doel om haar klaar de stomen voor de nationale top. Zelf heeft ze al een beeld wat er nog moet gebeuren om de top-10 daadwerkelijk binnen te kunnen dringen.

"Vooral kleine tactische foefjes en een stukje mentaliteit moet ik nog wel ontwikkelen. Ik ga altijd uit van mijn eigen kracht, maar topspeelsters moeten wel snel van tactiek kunnen wisselen. Lukt het aanvallend niet, dan moet je verdedigend goed staan." Om zichzelf te blijven ontwikkelen, sluit Sanne komend seizoen aan bij de op één na hoogste tafeltenniscompetitie bij de herenafdeling. "Het niveau ligt daar een stuk hoger dan bij de vrouwen, dus dat is leuk om mee te gaan maken. Daarnaast ontmoet ik er ook weer nieuwe tegenstanders, wat goed is voor mijn ontwikkeling. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. Ik heb in ieder geval al wel gemerkt dat het gevoelig ligt als ik van de mannen win", besluit ze.

Leendert Kamsteeg