Julia Kooyman: Een jaar naar ... Vietnam (2)

ALBLASSERWAARD • De in Molenaarsgraaf geboren en getogen Julia Kooyman is onlangs vertrokken naar Vietnam om daar rond te reizen én haar bedrijf Marketing met PIT vanuit dit Aziatische land te runnen. Voor de site van Het Kontakt houdt ze maandelijks een blog bij. Dit is de tweede aflevering.

In Vietnam lopen mensen niet, ze rijden op twee wielen. Complete gezinnen met kleine kinderen, hond of boom wordt per scooter vervoerd. Alleen, het verkeer is een chaos. Dagelijks rijden miljoenen Vietnamezen kriskras door elkaar heen op weg naar werk of school.

De scooter is vaak de enige, snelste én gevaarlijkste manier om ergens te komen (gemiddeld 20 doden per dag in Vietnam). Toen ik dus op een taxi-scooter stapte om naar mijn Engelse Leraar-opleiding te gaan, had ik een verhoogde hartslag en deed ik een schietgebedje. Even ging de gedachte door mijn hoofd: waar ben ik in vredesnaam aan begonnen? Waarom wilde ik dit eigenlijk zo graag?

Carrièreswitch
We hebben allemaal wel iets wat we graag zouden willen, maar niet durven. Het starten van je eigen bedrijf, een carrièreswitch of een jaar naar het buitenland, we stellen het uit. Hoe komt dit? En nog belangrijker, hoe gaan we wel doen wat we écht willen? 

Er is altijd een goede reden om het NU niet te doen. Scott emigreerde naar Nederland. Vorig jaar verhuisden we naar Gouda om te wonen aan een grachtje vlakbij restaurantjes & winkeltjes. Dit jaar vierden we ons bruiloft in het buitenland. We hebben succesvolle carrières, een kat Bo en een Mini. Mijn bedrijf had de beste jaarcijfers ooit. Kortom, ook ik had genoeg redenen om niet een jaar naar het buitenland te gaan.

Niet doen is veilig
Psychologisch gezien is dat ook heel begrijpelijk. Ons oerbrein is ingesteld op veiligheid en vertrouwdheid. Onze voorvaderen die gingen avonturieren, kwamen vaak niet levend terug. Zo spreek ik regelmatig succesvolle ondernemers die twijfelen over het starten van een nieuwe dienst of product.

Of mensen die net gestart zijn, maar niet goed weten wat ze uniek maakt. De basis is daarbij gelijk. Heel veel onzekerheid. Al die twijfel betekent dat er in je brein alarmbellen afgaan. Je brein begint je te overtuigen om het niet te doen.

Hoe realiseer je dan wat jij wilt?

1. Koester prille ideeën

Het is natuurlijk voor iedereen anders, maar bij mij worden prille ideeën snel om zeep geholpen door kritiek, zelfs goedbedoeld. Ongemerkt vult iemand je hoofd met angsten. Als jij een idee hebt voor een nieuw bedrijf of ander avontuur, houd hem dan even voor jezelf. Visualiseer hoe het is om dat echt te doen. Vervolgens test je het in de realiteit met kleine stapjes.

Wil je een bedrijf starten in het maken van sieraden? Begin dan met een smeedcursus. Zo zijn wij vorig jaar landen gaan bezoeken in Azië (Singapore, Thailand, Vietnam) om te proeven of we er tijdelijk wilde wonen. Daarna is het tijd om je enthousiasme voor je idee, product of dienst te delen. Daarbij let ik erop dat ik het deel met iemand die a) zoiets zelf overwogen heeft of b) mij steunt en begrijpt.

2. Wees realistisch

Het helpt om realistisch te zijn over de kans dat het misgaat en bedenk een plan B. Er kan altijd iets onverwachts gebeuren. Om je brein een beetje rustig te houden is het prettig om een lijst te maken. Welke zekerheden kan je jezelf geven?  

Onze lijst:

* We wilde een tijdelijk, fijn thuis voor onze kat Bo (mijn broer was zo fantastisch om Bo op te vangen)
* Een plek om te wonen, ongeacht onze werksituatie als we terugkomen. Wonen in een huis dat we met een inkomen kunnen veroorloven.
* Een realistische kans op inkomen (werk in Vietnam / werk op afstand)
* Minimale vaste lasten en genoeg spaargeld om een tijdje op te teren bij aankomst / terugkomst

3. Durf (verantwoorde) risico's te nemen

Met een heldere checklist op zak, durfden wij het buitenlandjaar aan. Door risico's te nemen, maar met bepaalde zekerheden, zoals spaargeld, kun je sneller de stap naar iets nieuws zetten.

Dolle scooterrit
Het afgelopen jaar voelde eigenlijk als een dolle scooterrit voor mij. Ik zei nog een keer tegen mijn oerbrein dat miljoenen Vietnamezen dagelijks veilig op bestemming komen. Met bibberbenen stapte ik achterop, groene helm op mijn hoofd. Van alle kanten kwamen scooters op me af, maar mijn chauffeur bleef ze rustig ontwijken.

Begeleid onder getoeter, deden we met zijn allen een merkwaardige dans. Nu, veilig schrijvend in een koffiezaakje in Ho Chi Minh City, kan ik zeggen: blij dat ik opgestapt ben.

Een volgende keer… Hoe ervaar ik Vietnam nu ik er een aantal maanden woon? Is het alles wat ik ervan verwacht had? 

Volg mij:

Instagram: marketingmetpit

Website: www.marketingmetpit.nl

E-mail: groei@marketingmetpit.nl