Vuurwerkslachtoffer Wessel van Dam: 'Hoe kon ik zo dom zijn...?'
Algemeen
5.854
keer gelezen
OTTOLAND • Bij Wessel van Dam ging op 30 december 2017 letterlijk het licht uit. Oorzaak: een nitraat die vlakbij zijn gezicht ontplofte. Een jaar na dato is de nu zestienjarige Ottolander volledig hersteld. En dat mag gerust een klein wonder heten.
Terug naar 30 december 2017. Met zijn vrienden Jari Korevaar en Rodney Ouweneel bereidt Wessel van Dam zich voor op het jaarlijkse carbidschieten in Ottoland/Goudriaan. Anders dan voorheen had Wessel die keer ook illegaal vuurwerk gekocht. "We waren klaar om te gaan. Ik stak nog gauw een nitraat aan en gooide die in de carbidtank. Hij ging gelijk af. Toen ging bij mij het licht uit..."
De nitraat ontplofte in de pijp. Alle 'rotzooi' kwam in zijn gezicht terecht. Paniek. Maar wonderwel ook kalmte. "Eerst water, de rest komt later", zegt Wessel droogjes. "Dat hadden we op de basisschool geleerd." En zo werd er ook gehandeld. Jari en Rodney namen hun kameraad meteen mee naar de melkstal. Water, water, water; koelen, koelen, koelen.
De ernst van de situatie was meteen duidelijk. Jan Korevaar, de vader van Jari, bracht Wessel naar huisarts Van der Wal. 'Hoe kon ik zo dom zijn...?', spookte door Wessels gedachten. "Dat heb ik die dag denk ik wel 100 keer gezegd. Ik was bang om voor de rest van m'n leven blind te zijn. Ongeloof ook. Ik dacht alsmaar: 'En nu...'"?
Boos
De ouders van Wessel, Wouter en Caroline, waren intussen onderweg naar Molenaarsgraaf. "Dit wil je je ouders niet aandoen. Ik wist zelf niet hoe ik eruit zag, maar ik besefte het wel."
De eerste, logische, reactie van zijn ouders was boosheid. "Ik begreep dat ook. Mijn ouders doen alles voor me, zeker met het schaatsen brengen ze me overal naartoe." De boosheid duurde maar kort, de knop ging al snel om. "Alles komt goed, daar heb ik me altijd aan vastgehouden."
Om tijd te besparen werd niet gewacht op een ambulance, het ging meteen in volle vaart naar Rotterdam. "Pa rijden, ma koelen." In het Brandwondencentrum kregen meteen de ogen prioriteit; de aangetaste huid was secundair. Overplaatsing naar het Oogziekenhuis bleek noodzakelijk. Met de ambulance, dwars door de stad.
Zeer ernstig
Bij binnenkomst werd de situatie meteen als zeer ernstig ingeschat. Met zijn linkeroog zag Wessel niets, met zijn rechteroog slechts tien procent. De boosdoener: veel kruitresten in beide ogen. De zuren en chemicaliën moesten eruit. Een operatie was noodzakelijk, waarbij meteen het gezicht van Wessel werd schoongemaakt en waar nodig delen van de opperhuid werden verwijderd. "Toen sloeg de paniek weer toe. Wat heb ik nou eigenlijk gedaan? En hoe nu verder? Ik was boos op mezelf. Die momenten, waarop ik erg moest huilen, heb ik een paar keer gehad."
Citroen
Een team van artsen, onder leiding van drs. De Faber en dr. Remeijer, stond voor Wessel klaar. De verder kerngezonde jonge Ottolander vocht voor zijn herstel. Elk uur werden zijn ogen gespoeld en kreeg hij drie of vier soorten druppels. "Eén ervan was erg pijnlijk, alsof er een citroen werd uitgeknepen in mijn ogen. Maar dat betekende wèl dat het gevoel in mijn ogen niet weg was."
Hoewel de berichten de eerste dagen zorgelijk bleven, kwam er herstel. Eerst stukje bij beetje, tergend langzaam. Later met sprongen. Het gezichtsvermogen links was op 16 januari alweer 60%, zakte bij het volgende meetmoment eind februari naar 50%, was op 10 april 70% en, jawel, op 12 juni 100%!
"Super om te horen. Mijn ogen zijn helemaal schoon en ook mijn huid is hersteld. Uiterlijk herinneren alleen een paar kruitspikkels net naast mijn ogen nog aan het vuurwerkongeval."
Na een week Oogziekenhuis, en een essentiële operatie (waarbij donormateriaal -vliesjes- werd gebruikt) op nieuwjaarsdag, mocht Wessel naar huis. Dagelijks druppelen en veel vaseline. Echt waar: op 16 januari stond hij weer op het ijs voor een lichte training en op 3 februari in Alkmaar reed hij zijn eerste wedstrijd weer. Later in het seizoen werd Wessel zelfs nog gewestelijk kampioen allround. Vanaf februari ging hij weer naar school. Met resultaat, want op 't Gilde haalde hij zijn vmbo-diploma. "Ik heb alles op alles gezet", knipoogt Wessel.
Heftig
Hoe kijkt Wessel terug op 2018? "Het lijkt heel snel gegaan. Een jaar dat begon met een megadal, met weinig hoop. Tot uiteindelijk volledig herstel. Ik denk er nog dagelijks aan. Ik weet nu hoe het is om niets te kunnen zien; echt heftig. Daarom ben ik nu heel zuinig op mijn ogen. En ik weet nu nog beter waar familie voor staat; ik heb er veel steun aan gehad."
Doe je vuurwerk in de ban? "Nee, dat zeg ik niet. Dit jaar steek ik geen vuurwerk af en illegaal vuurwerk zal ik nooit meer aanraken. Maar ik ben niet pertinent tegen vuurwerk. Het gaat erom dat je het veilig afsteekt. Veiligheid voorop, vooral voor de ogen." Om die reden doet hij dezer dagen samen met brandweerman Kees IJzerman een campagne op vier basisscholen in de regio. Daarmee lost een Wessel een belofte aan dr. Remeijer in. "Zij heeft tegen me gezegd: 'Vanaf nu heb je een taak. Je moet anderen vertellen hoe het wel en hoe het niet moet!'"