Alblasserwaardse beschrijft leven Indiëganger in boek
Algemeen
684
keer gelezen
REGIO • Pieter van Westen (1923) besloot aan het einde van WO II oorlogsvrijwilliger te worden bij de marine en werd naar Nederlands-Indië gestuurd. Zijn Hardinxveldse nichtje Anne Marie Hoekstra, journaliste bij Het Kontakt en Klaroen, schreef een boek over haar jong gesneuvelde oom.
Hoekstra vroeg zich af wat er met Pieters geloofsbeleving gebeurde toen hij terechtkwam in een wereld die sterk contrasteerde met het beschermde milieu van zijn jeugd. Ze las zijn brieven en dagboek, interviewde familie en krijgsmachtpredikant Wim Bos
Doodsangsten
Al schrijvend belandde Hoekstra in een andere wereld. "Ongelooflijk dat mijn opa en oma met hun hele gezin dag in dag uit op een zeilschip werkten en leefden. Ze hadden steeds weer een nieuwe baby in de krib aan het voeteneinde van hun bedstee, en een peuter en kleuter in de andere bedstee. Hun roef was maar klein; de grotere kinderen sliepen in het voor- en achteronder."
"Op de Zuiderzee kon het flink spoken, dan werd dat hele gezinnetje door golven heen en weer geslingerd. En elke dag waren ze afhankelijk van de wind. Mijn opa Marien genoot van het spel met de elementen en had een vast vertrouwen op God, maar mijn oma Marie stond doodsangsten uit."
Gruwelen
De zondagen uit Pieters kinderjaren contrasteren met die in Nederlands-Indië, waar hij lang niet altijd een kerkdienst kan bijwonen en zelfs regelmatig een bioscoop bezoekt. Beide gruwelen in de ogen van zijn ouders Marien en Marie. Vader Marien las op zondagen een preek voor, tenzij er een kerk in de buurt was waar een 'waarachtige leer' werd gepredikt.
"Mijn vader vertelde me over zo'n kerkje in Harderwijk. Er brandde een turfkachel en de rook sloeg op de ogen van de kerkgangers. In Terneuzen bezochten ze drie diensten op een zondag. Na kerktijd mochten de kinderen bijna niets. Zelfs het dambord mocht niet op tafel komen."
Impact
'Dood zijn duurt zo lang' verhaalt over geloof, verlangen naar huis en naar meisjes, onzekerheid over de toekomst en de chaos in Nederlands-Indië. Het is een boek voor mensen die van geschiedenis en levensverhalen houden. Ook Indiëveteranen zullen het verhaal met belangstelling lezen.
Het boek illustreert hoe groot de impact van politieke beslissingen was op de levens van gewone mensen. Hoekstra: "Wat me vooral trof is dat de gevolgen doorwerken tot op de dag van vandaag. En hoe naïef de meeste jongens bij hun vertrek naar Indië waren."
Verdriet
De titel verwijst naar een zin uit een brief van Pieter aan zijn broer Martien, die kort na Pieter ook naar Nederlands-Indië kwam, als dienstplichtige. "Pieter vraagt Martien voorzichtig te zijn, want 'dood zijn duurt zo lang'. Uiteindelijk heeft mijn oom Martien het overleefd en kwam Pieter zelf om het leven. Martien heeft, net als mijn vader, tot op de dag van vandaag verdriet over de vroegtijdige dood van zijn broer."
'Dood zijn duurt zo lang' is verkrijgbaar via de webshop van Het Verhalenbureau (https://hetverhalenbureau.nl/webshop.html) en via bol.com: https://bit.ly/2NXiC4R. Het boek kost 14,95 euro, exclusief verzendkosten.