Marja den Besten: 'Voor mij is Martin niet dood'

BLESKENSGRAAF • Het overlijden van haar man Martin den Besten doet voor zijn vrouw Marja niets af aan het wonder van zijn genezing, nu bijna twee jaar geleden.

De plek op de bank waar hij vertelde over zijn ziek zijn, het wonder van zijn genezing en de moeilijke momenten waar hij doorheen ging, is nu leeg. Enkele maanden geleden overleed Martin den Besten. De inwoner van Bleskensgraaf was in 2016 genezen van leukemie en darmperforatie en vertelde daarover in Het Kontakt. Eind 2017 deed hij nogmaals zijn verhaal, omdat de kanker was teruggekomen.

De vooruitzichten waren eind vorig jaar goed; de uitgevoerde stamceltransplantatie sloeg aan. In december keek Martin hoopvol de toekomst in. Wrang genoeg bleken de risico's van deze ingrijpende therapie toch te groot. "Hij werd in januari verkouden en kreeg last van diarree", blikt zijn vrouw Marja terug. "In het ziekenhuis bleek hij een longontsteking te hebben. Daarnaast stoten de donorcellen zijn darmen af waardoor die niet meer werkten. De artsen hebben er alles gedaan om dit onder controle te krijgen, maar zonder succes. Hij heeft enkele weken in het ziekenhuis gelegen en werd steeds zwakker."

Vechtlust
Ze vervolgt: "De echte vechtlust was er niet meer. Aan de ene kant begreep ik dat, aan de ander kant dacht ik soms: 'Kom op, zo kom je niet verder'. Voor mij was het heel zwaar om hem zo te zien lijden. Ik heb meerdere keren gedacht: 'God, als het zo moet aflopen, waarom haalt U hem dan nu niet meteen Thuis?'. Op een woensdag in februari is hij thuis gekomen. We hoopten nog een paar dagen samen door te brengen, maar de dag erna heeft hij eigenlijk alleen maar geslapen en is hij rond half acht overleden."

Het was voor Martin, ondanks zijn geloof, een moeilijke tijd. "Alles los te laten, dat was niet makkelijk. Hij heeft tegen mij wel eens gezegd dat hij nog zoveel jongeren met zijn verhaal wilde bereiken. Meerdere keren heeft hij ook benadrukt dat het wonder van zijn genezing voor hem nog niets aan waarde had verloren. Zo zie ik dat zelf ook. En ook zijn ziekbed is er niet zonder reden geweest. Zo lag hij in het ziekenhuis bij iemand op de kamer die door de gesprekken met Martin tot geloof is gekomen. Als dit alleen al de reden is geweest waarom hij ziek moest worden, dan is het al goed."

Lijdenstijd
Het lijden van haar man ziet ze ook nog in een ander perspectief. "Zeker in de lijdenstijd voor Pasen besefte ik het weer: Jezus heeft zoveel meer voor ons moeten doorstaan. Zo ervaar ik het echt. Jezus had aan het kruis niemand meer; wij hadden altijd God nog."

Af en toe zijn er de tranen en breekt haar stem, maar het gaat inmiddels redelijk goed met de inwoonster van Bleskensgraaf. "Ik weet gelukkig dat Martin het nu zoveel beter heeft.We mogen weten dat hij in de hemel is. Voor mij is Martin niet dood." Ze valt even stil. "Ik ben soms wel eens bang. Bang dat ik die zekerheid kwijtraak. Vooral daarom is het gebed van mensen die om ons als gezin heen staan zo belangrijk."

Gewone dingen
Wat Marja op de been houdt is het ritme van de gewone dingen. "De kinderen die naar school gaan en weer thuiskomen, de postbode die een pakket bezorgt, de boodschappen die gedaan moeten worden. Het dagelijks leven gaat na het overlijden van Martin gewoon door."

Natuurlijk zijn er de moeilijke momenten. Martin was de afgelopen twee jaar heel veel thuis en als de kinderen nu de deur uit zijn, is het heel stil in huis. Dat is zwaar." Het heeft ook enkele weken geduurd voordat Marja besefte dat haar man er echt niet meer was. "Het is zo vreemd dat hij niet meer hier op de bank zit. Dat was zo vertrouwd, vooral omdat hij door zijn ziekte zo vaak thuis was."

Steun
Een belangrijke steun in de rug zijn de familieleden, vrienden, kennissen en dorpsgenoten die om haar heen staan. "Het is alleen soms lastig om hulp te accepteren. Ik denk nog te vaak: ik red het zelf wel. Maar er wordt nog steeds voor ons gezorgd en gebeden. Zonder die steun had ik het niet gered."

"Steun van mensen, maar ook van God. Zijn hulp ervaar ik bijvoorbeeld op momenten dat ik het even niet meer zie zitten, er dan net wordt aangebeld door iemand die me een hart onder de riem steekt. Of ik lees of hoor iets in een preek wat me kracht geeft. Ik krijg wat ik nodig heb, op het goede moment. "

Geurt Mouthaan