Wilco van Snippenberg, christen en homo over Nashville-verklaring: 'Soms is het goed om stil te zijn'

LEXMOND • De Nashville-verklaring helpt niet bij het bespreekbaar maken van homoseksualiteit in de christelijke wereld; dat stelt Wilco van Snippenberg, christen en homo uit Lexmond.

Aan de ene kant het het niet onderhandelbare uitgangspunt dat het praktiseren van homoseksualiteit zondig is, aan de andere kant de christen die deze kant van zijn of haar identiteit niet op wil en kan geven; hoe kun je dan met elkaar een eenheid vormen, of, in de Bijbelse term, het lichaam van Christus?

"En toch zijn we dat met elkaar", zegt Wilco van Snippenberg, samenwonend met Jeffrey en actief lid van de protestantse gemeente Lux Mundi in zijn woonplaats. "Kan ik mensen als Arjan Baan (één van de initiatiefnemers van de Nederlandse versie van de Nashville-verklaring, red.) en Kees van der Staaij dan toch mijn broeders noemen? Daar heb ik geen antwoord op. Wat ik wel weet is dat het niet goed is om hier met gestrekt been in te gaan. Daar is de eenheid van de kerk zeker niet bij gebaat. De ruimte om in ieder geval met elkaar om tafel te gaan, elkaar te spreken, moet er blijven."

Eerste reactie
Het tekent de terughoudende manier waarop hij omgaat met de ophef rond de Nashville-verklaring. Zijn eerste reactie bij het lezen van de tekst: dit is vanuit de orthodox-christelijke hoek een bekend geluid. "Ik had nooit verwacht dat het zo'n ophef zou veroorzaken."

"Tegelijkertijd dacht ik: oei, ai. Ik haal hier mijn schouders niet over op. Zelf ben ik gezegend met familie, vrienden en een geloofsgemeenschap om me heen die me accepteren zoals ik ben, maar ik maak me zorgen over mensen die nog vastzitten in een systeem waarin dit onderwerp onbesproken blijft of alleen op déze wijze besproken wordt. Zij zitten in een cirkel: 'Ik ben het, ik mag het niet zijn, ik wil een relatie aangaan, ik ga dan naar de hel'. Zij zijn moeilijk te bereiken en de verklaring helpt daar zeker niet bij. Het doet mij verdriet dat hen geweld wordt aangedaan of dat zij zichzelf geweld aandoen."

Eenzame opsluiting
Voor Wilco van Snippenberg is zijn geaardheid de manier waarop God hem gemaakt en geroepen heeft. Desondanks ging die acceptatie niet zonder moeite. "Er was toen ik jong was niemand die tegen me zei dat homoseksualiteit niet mocht. Toch was het voor mij niet mogelijk om daar zomaar voor uit te komen. Ik wist dat ik op jongens viel, maar ging ervan uit dat ik nooit een partner zou krijgen."

"En waarom? Dat heeft denk ik te maken met de cultuur, met de vanzelfsprekendheid dat je hetero bent. Het voelde als een eenzame opsluiting. God was toen mijn enige gesprekspartner. Die gesprekken of gebeden, noem het zoals je wilt, hebben er mede toe geleid dat ik zonder kleerscheuren er doorheen ben gekomen. Het kwam heel mooi naar voren in de tekst van de popsong 'True Colors' van Cindy Lauper. God sprak mij via die tekst aan en maakte me zo duidelijk dat ik kon zijn wie ik was."

Storm
Dat gunt hij ook anderen die nog worstelen met hun geaardheid. "Bij de storm die nu is opgestoken, is niemand gebaat. Ik ben geen voorstander van zwijgen, maar soms is het wel goed om stil te zijn. Dan kun je het gesprek met de Eeuwige aangaan; ik hoop dat degenen die nu monddood worden gemaakt dat geluid, van het zachte suizen van het Woord van God, op mogen pikken. Voor mij is dit interview dan ook geen tegengeluid. Aangifte doen, luidruchtig protesteren, is dat de weg die leidt tot meer eenheid in de kerk? Ik ga de initiatiefnemers van de Nashville-verklaring en degenen die hun handtekening zetten niet veroordelen. Ik denk niet dat Jezus dat van mij vraagt."

Mijlenver
Even terug naar waar dit artikel mee begon: de twee kampen in de christelijke wereld staan, ondanks dat ze in dezelfde God geloven, mijlenver van elkaar vandaan. De ruimte openhouden om het gesprek aan te gaan, klinkt mooi, maar de standpunten lijken aan beide zijden muurvast te zitten. Dat erkent Wilco, zij het met pijn in het hart.

"Wat is dan de christelijke eenheid? Daar loop ik in alle oprechtheid op vast, ik heb daar geen antwoord op. Is er nog een weg om ons bij elkaar te brengen? Ik denk niet dat die door mensenhanden alleen gebaand kan worden. Het enige wat ik wil is laten weten hoe ik God en de Bijbel versta én een geluid laten horen om liefdevol met elkaar om te gaan, om anderen op geen enkele manier uit te sluiten en om die houding de orde van de dag te laten zijn."

Geurt Mouthaan