Coen Vermeltfoort sterkste in zevende Arno Wallaard Memorial

MEERKERK • De zevende editie van de Arno Wallaard Memorial is zaterdag gewonnen door Coen Vermeltfoort van Cycling Team De Rijke-Shanks. De voormalige Rabo-profrenner was de rapste sprinter van een kopgroep van acht renners, die in de finaleronden door Meerkerk ontstond. Hij verwees Rabo-renner Mike Teunissen naar de tweede plaats. Belg Sean de Bie van de Luxemburgse formatie Leopard Treck werd derde. Aanvankelijk leken de mannen van De Rijke-Shanks de slag te missen. Identiek aan de juniorenwedstrijd ontstond er na enkele kilometers al een kopgroep. De achttien vroege vluchters zagen hun kans schoon. Klasbakken als Dylan van Baarle, Mike Teunissen (beiden Rabobank), Mark McNally en good-old Niko Eeckhout van de Belgische formatie An Post-Chainreaction en Jesper Asselman (Metec-TKH) waren direct van voren. Asselman, in 2012 tweede achter Van Baarle in de AWM, had zelfs twee ploeggenoten mee. Waaier 28 Plaatselijk favoriet Robin Chaigneau was er niet bij. “Ik reed lek in het begin en het kostte heel veel kracht om er weer bij te komen. Geforceerd reed ik terug van waaier 28 naar uiteindelijk 1. De ploeg was niet goed. Bij aanvang van de finaleronden zat ik wel weer in de kopgroep, maar eenmaal op de Zouwendijk ging De Rijke rijden en was ik de Sjaak”, aldus de balende Koga-renner. Chaigneau wist dus wel de voorste renners weer te bereiken. Dat gold niet voor heel veel andere collega’s. Halfweg koers werden er maar liefst 70 renners uit de wedstrijd genomen. Een achterstand van acht minuten vond de jury te veel en de douche kon worden opgezocht. De koplopers hadden een ruime voorsprong van bijna een minuut op de eerste groep achtervolgers. Het grote peloton, wat daar nog van over was, viel regelmatig in stukken uiteen. De straffe noordoostenwind was daarvan de grootste oorzaak. Maar ook die wind ging de kopgroep parten spelen. Bij het ingaan van Schelluinen was het na bijna drie uur koers gedaan met de mannen van de eerste uren. Een groep van 30 renners reed richting Meerkerk. Opmerkelijk fit was de 42-jarige Belg Niko Eeckhout. In het verleden goed voor de Belgische titel, maar in zijn nadagen fris om een rol van betekenis te spelen in de finale van de zevende Arno Wallaard Memorial. Onder aanvoering van Eeckhout reed bij het ingaan van de eerste finaleronde een achttal renners weg en een halve minuut voorsprong was zo gemaakt. De sterk rijdende Ronan van Zandbeek van De Rijke-Shanks was in bloedvorm, maar ook de kleine zuiderbuur Sean de Bie werd niet onderschat. Beeldscherm De achtervolgers, met Robin Chaigneau en Dylan van Baarle in het voorste gelid, kwamen niet nader. Het was het talrijke publiek wel duidelijk dat de winnaar uit deze acht renners zou komen. Volgend op een groot beeldscherm ontging de toeschouwers niets. In de interessante en vooral spannende finale zagen zij veel ontsnappingspogingen, maar de ervaren Eeckhout hield het achttal vakkundig bijeen. Toen in de slotkilometers ook bij hem de concentratie verslapte ging uiteindelijk Brabander Coen Vermeltfoort met de eer strijken. “Ik heb er absoluut niet de pest in. Een tweede plaats voor de ploeg is gewoon goed”, aldus de onttroonde Raborenner Dylan van Baarle. “Jammer dat we de voorsprong niet konden vasthouden. Zonder De Rijke hadden we beter door kunnen blijven rijden, maar op een gegeven moment draaide het niet meer en kwamen ze alsnog terug.” Mooiste polderkoers Op het podium had zojuist zijn opvolger zijn naam onderaan de lijst met winnaars gezet. “”De Rijke is nu los. Het was nodig. Nu deze lijn doorzetten”, lachte Vermeltfoort. “In het begin hebben wij niet goed opgelet. Pure scherpte en dat komt ook door onze vele wedstrijden in het buitenland. In een Hollandse wedstrijd als deze wordt er vanaf het begin gereden, ook vandaag. Het is inderdaad de mooiste polderkoers van Nederland. Zo hebben wij fietsen geleerd.” Het kwam goed voor De Rijke. “In de tweede groep hebben wij constant op kop gereden. Mijn ploegmaat Ronan van Zandbeek reed ijzersterk en in de laatste finaleronde durfde ik wel op mijn explosiviteit te rekenen.” Mike Teunissen (regerend wereldkampioen veldrijden bij de beloften – TS) was tevreden. “Dit is pas mijn derde koers en dan tweede worden is mooi. In de finale waren het rappe mannen en was het dus best moeilijk om te winnen.” Nummer 3 Sean de Bie sipte wel. “Ik wist van de explosiviteit van Mike en Coen en wilde dus niet afwachten. Een beetje teleurgesteld ben ik wel.” Jan van Arckel-renner Sander Oostlander completeerde het podium. Hij werd gehuldigd als beste clubrenner. Theo Sprong