Hugo Haak vindt aansluiting bij wereldtop

VIANEN • Hugo Haak, 22 jaar, baanwielrenner van beroep, verkeert al een tijdje in een blakende vorm. Nadat hij eind december, bij de Nederlandse kampioenschappen, twee nationale titels op zijn palmares had bijgeschreven won hij, anderhalve week geleden, in het verre Mexico zijn eerste wereldbekerwedstrijd. “Ik ging helemaal uit mijn dak en waande me op dat moment in de zevende hemel”. Eigenlijk is het best wel hard gegaan met de carrière van Hugo Haak. Wielrennen is al heel lang zijn passie, maar hij was er betrekkelijk snel achter dat zijn toekomst niet op weg lag. Pas vier jaar geleden koos hij definitief en serieus voor de baan, een in ons land wat ondergeschoven tak binnen de wielerwereld. Vaandeldragers “Drie jaar later is René Wolff aangesteld als bondscoach, en hij heeft het baanwielrennen in een hogere versnelling gezet”, vertelt Haak. “Oudere jongens als Theo Bos en inmiddels ook Teun Mulder zijn afgehaakt, en nu zijn vier jonge renners uitgegroeid tot de vaandeldragers van het Nederlandse baanwielrennen, met name op de sprintonderdelen. Naast mij zijn dat Matthijs Büghli, Nils van ’t Hoenderdaal en Jeffrey Hoogland. Zes dagen per week trainen we keihard op Papendal en op de baan in Apeldoorn, en focussen ons op de vier tot vijf belangrijke evenementen die er elk jaar zijn.” Wereldtoppers Hugo Haak focust zich op vier onderdelen: de sprint, de tijdrit (1 kilometer), de teamsprint en keirin. Dat laatste is voor echter slechts een bijnummer. Het seizoen begon voor hem afgelopen oktober, toen in ons land het EK elite is gehouden. Alle wereldtoppers waren aanwezig, en met een vijfde plaats op de sprint hield hij zich goed staande. Begin december reisde hij af naar Aguascalientes (Mexico), waar hij meedeed aan een wereldbekerwedstrijd. Op de supersnelle baan reikte hij met twee van zijn maatjes tot een vierde plaats bij de teamsprint. “We hebben verreweg het jongste team van alle landen, en we hebben daar een ongelooflijke prestatie geleverd. Op de kilometer werd ik vijfde, in een nieuw Nederlands record van 58,4 seconden. De laatste 200 meter van de sprint ging in 9,69 seconden. Best hard, maar goed voor niet meer dan een zeventiende plaats.” Volle bak Eind december volgde het NK baan. Dat werd een onderlinge strijd tussen het kwartet talenten, die dit kampioenschap vooral beschouwde als een voorbereiding op de wereldbekerwedstrijd in Gualdalajara. “We hebben volle bak tegen elkaar gereden. Met zilver op de keirin, en goud op de sprint en de tijdrit heb ik maximaal gepresteerd”, vindt Haak. “Na een weekje trainen en een wedstrijdje in Engeland zijn we afgereisd naar Mexico. Een aantal toppers uit Engeland, Australië, Duitsland en Frankrijk ontbrak, maar de baansport is daar zo breed dat hun vervangers ook niet voor de poes zijn. Dit was een belangrijk toernooi, want de resultaten van de wereldbekerwedstrijden zijn bepalend voor deelname aan het WK.” Confrontatie Hugo Haak, die WB in Manchester aan zich voorbij had laten gaan, had op de sprint nog wat punten nodig. Het toernooi begon met de teamsprint. Het Nederlandse team was de snelste in de kwalificatie, en dat was al een aanwijzing dat het met de vorm wel goed zat. Duitsland werd tweede, en in een directe confrontatie werd gestreden voor het goud. Nederland won dit krachtenslopende onderdeel met een verschil van 0,15 seconden. Haak: “Dat lijkt weinig, maar eigenlijk is het best veel. Met onze jonge ploeg schreven we toch een beetje geschiedenis. Enerzijds omdat we het zelf niet hadden verwacht, anderzijds omdat dit in 2007 voor het laatst was gebeurd. Het toernooi kon toen al niet meer stuk.” Voorgangers Op de tweede dag stond de tijdrit op het programma. In een veld van twintig deelnemers kwam Haak als voorlaatste in actie. Hij schrok een beetje van de scherpe tijden van zijn voorgangers. “Ik reed geen perfecte rit, maar dat was toch voldoende voor brons. Daar was ik heel tevreden mee. Een medaille behalen bij een WB telt en zorgt voor aanzien. Nadat Matthijs Büghli op de derde dag eerste was gewonnen op de keirin werd op de slotdag de sprint verreden, Hugo’s sterkste onderdeel. In de kwalificatie liet hij, met 9,92 seconden, de vierde tijd voor zich noteren. Gezien de inspanningen van de voorgaande dagen was dat heel netjes. Zonder ook maar één rit te verliezen stoomde Haak door naar de finale, waarin de Duitser Max Niederlag zijn tegenstander was. “In voorgaande ritten heb ik het veel moeilijker gehad. Ik was veel sneller, en in beide ritten gaf Niederlag al op in de laatste bocht. Die overwinning zorgde voor een onbeschrijflijk euforisch gevoel en was voor mij de bevestiging dat ik nu écht bij de wereldtop hoor!” Motivatie Hugo Haak is pas 22 jaar, is nog lang niet in de kracht van zijn wielerleven, weet dat hij nog jaren mee kan en dat er voor hem nog heel veel te halen is. “Het winnen van deze wereldbekerwedstrijd is heel goed voor de motivatie. Ik ga me nu voorbereiden op het WK dat in februari in Colombia wordt gehouden. Dat is voor mij dé wedstrijd van het jaar, en ik moet zien dat ik de vorm vast kan houden. Als ik het daar goed doe kan ik de A-status van het NOC*NSF krijgen, en dat levert extra faciliteiten op." Het ultieme doel is natuurlijk deelname aan de Olympische Spelen in 2016. "Londen (2012) hebben we op een haar na gemist, en Rio de Janeiro móet lukken. De kwalificatie daarvoor begint dit jaar, in oktober. Een mooi doel om naartoe te werken.” Peter Verbeek