Bassa's al 25 jaar succesvol op de mountainbike

HOORNAAR/ARKEL • Afgelopen weekend was het Merida Bassa Biking Team succesvol tijdens de Nationale Kampioenschappen Mountainbike in Zoetermeer. Onder leiding van vader Jan en zoon Patrick werden een gouden medaille en drie zilveren plakken opgehaald. De honger is na 25 jaar nog lang niet gestild, ook omdat  (klein)zoon Jelmer de MTB-smaak te pakken heeft. “Over anderhalve week nemen we met drie teams deel aan het officieuze Europees kampioenschap in het Oostenrijkse Graz. Vorig jaar moest ik door een dikke enkel afzeggen, maar nu hoop ik begin augustus wel naar de Alpen af te reizen”, lacht Patrick breeduit. De ervaren inwoner van Arkel weet waar over hij praat. Zijn aangeschoven vader Jan (67) knikt instemmend. “Een uit de hand gelopen hobby. Zelf heb ik vroeger gevoetbald. Zo’n 30 jaar geleden stond ik in het eerste elftal van SteDoCo. Met alleen maar spelers uit Hoogblokland en Hoornaar werden we toen kampioen. Dat is nu wel anders.” Voetbal De jonge Patrick trapte op een blauwe maandag ook tegen een bal. “Maar dat was geen succes. Via mijn toenmalige zwager raakte ik verslingerd aan het motocrossen. Toen ik veel rijders oefenrondjes zag rijden op een fiets met een recht stuur, leek mij dat ook wel wat”, herinnert Patrick zich zijn eerste rit op een mountainbike. Door een niet meer te repareren tweewieler, raakten de fietsactiviteiten in een stroomversnelling. “Een typisch kraakgeluid wist geen enkele fietsenmaker er uit te krijgen. Ook een specialist uit Venray niet. Hij bood mij wel een super-de-luxe mountainbike aan. Mijn oude fiets gebruikte ik als reserve, waar mijn vader af en toe op reed. We vonden het leuk om in dezelfde kleding te rijden en van lieverlee waren we een heus teampje. Mijn moeder werd verzorgster, elk weekend waren we onderweg.” Professionele uitstraling De professionele uitstraling van de wielerfamilie viel op en van lieverlee meldden zich steeds meer mountainbikers aan. “Op een gegeven moment kwam ik zelf niet meer aan fietsen toe. Eén ronde voor het einde stapte ik af, om mijn jongens de laatste tactische aanwijzingen te geven. Spijt is een groot woord, maar soms denk ik weleens dat ik ook had kunnen rijden in een goed georganiseerde ploeg”, peinst Patrick (43), zelf ooit zesde op een NK. Enthousiaster Want alweer vijftien jaar staat het leven van de Bassa’s volledig in teken van het teambelang. “Ze noemen ons teammanagers, maar we staan niet zo graag op de voorgrond hoor”, aldus Jan. “Oorspronkelijk bestond ons team uit senioren, maar de ouderen zegden regelmatig af. Jongere renners zijn veel enthousiaster en bereid om onze adviezen aan te nemen. Ze zijn nog echt blij met onder andere door hoofdsponsor Merida beschikbaar gestelde fietsen, banden, kleding, helmen en schoenen.” Mooier Ook zoonlief Jelmer. “Tijdens de wedstrijden rijd ik voor Jan van Arckel, waar mijn moeder Bianca voorzitter is van de jeugdcommissie. In de vrije koersen trek ik het pakje aan van mijn opa en vader. Het zit heel lekker en ziet er ook veel mooier uit.” Opa Jan glimlacht. “Op dinsdag- en donderdagavond fietst hij al ruim voor aanvang van de trainingen door het dorp. En dan niet over de straat, maar zoveel mogelijk over plantsoentjes en dijkjes.” Klimgeit Jelmer (11) staat dan ook bekend als een echte klimgeit. “De weg is saai, hobbelige en vooral steile paden vind ik echt gaaf.” Toch moet de jongste spruit van de Bassa’s nog even wachten voor hij met de bus van opa mee mag naar de koersen in Nederland, België en Luxemburg. “Vanaf vorig jaar doen we op verzoek van de KNWU mee aan een pilot. Nieuwelingen mogen nu ook in teamverband, en buiten de club, rijden. Ons team bestaat uit 19 coureurs, die uit het hele land komen. Vanuit de kop van Noord-Holland,  Wissekerke in Zeeland en zelfs net over de Duitse grens. Met de Hoogbloklanders Mark den Breejen en Jesse Bikker hebben we ook twee regiorenners. Aan het eind van het seizoen stapt Sven Burger trouwens over naar het KNWU-talententeam Troi.” Compliment De middelste Bassa kijkt bedenkelijk. “Voor ons team wel jammer, maar aan de andere kant zie ik het ook als een compliment als een van jouw meest talentvolle jongens wordt weggehaald en de kans krijgt zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Japan. We zijn niet voor niets een opleidingsteam en daar hoort zo’n transfer bij…” Impact Patrick weet niet hoelang hij zijn team nog zal leiden. “Het heeft een flinke impact op mijn gezinsleven. In de winterperiode ben ik bijna elke avond bezig met de voorbereiding op het nieuwe seizoen. ’s Zomers is het iets rustiger, hoewel ik voor een wedstrijd in Luxemburg  op vrijdagmiddag in de auto zit. Mijn vader arriveert een dag later en op zondagavond rijden we samen terug naar Nederland. Mijn kinderen hebben dan in het weekend zelf gesport en liggen bij mijn thuiskomst al vaak op bed…” Theo Sprong