Coert van Ee is weer thuis

ZEDERIK • Welk gevoel er overheerst na de vier afgelopen maanden? Dankbaarheid, vooral dankbaarheid. Ik ben weer aan het herstellen, mag genezen. Daarnaast ben ik mijn vrouw en kinderen dankbaar voor alles wat ze voor me hebben betekend."

Even blijft het stil. Dan: "En ik mis mijn werk heel erg. Werk en privé gaan bij mij in elkaar over. Ik betreur het dat ik dat proces rond de herindeling moet missen. Dat is zo'n prachtig traject. Hoe vaak heb je de kans om een herindeling mee te maken, om daar invloed op uit te oefenen? Ik vind de vorming van de Vijfheerenlanden zo interessant. Ik ben er vanaf het begin bij betrokken, jammer dat ik nu aan de kant sta."

Het gaat goed met Coert van Ee (61). Hij treedt als vanouds op als de perfecte gastheer, presenteert koffie met appelgebak. "Slagroom erbij? Staat de muziek niet te hard?" Hij ziet er goed uit, is vrolijk, oogt ontspannen. "Ja, het gaat prima. Ik voel me elke dag beter. Maar: ik heb een zware periode achter de rug. Soms merk ik dat ik een jasje heb uitgedaan."

Bloederig
Hij praat openhartig over het ingrijpende ongeluk op dinsdagavond 10 november, de avond waarop de Zederikse gemeenteraad een besluit nam over de herindeling. "Rond elf uur was de stemming, daarna ben ik al gauw naar huis gegaan. De volgende morgen stonden er een paar interviews gepland en daar wilde ik uitgerust aan beginnen."

Vlak bij zijn woning ging het mis. Van Ee – met zijn vrouw naast zich – reed tegen een bus die in een bocht na de rotonde stond geparkeerd. "Ik weet niet precies meer hoe het gebeurde. Of ik gas gaf, terwijl ik wilde remmen? Ik kan het me niet goed meer herinneren. Het gebeurde allemaal in een flits. In ieder geval raakte ik die bus met een snelheid van 20, hooguit 30 kilometer en klapte met mijn linkeroog op het stuur."

Terwijl zijn vrouw buiten de schade opnam, ontdekte Van Ee dat de aanrijding onverwacht grote gevolgen had. "Mijn bril had mijn oogbal er uitgewipt. Ik hield mijn oog in m'n hand. Nee, pijn deed het niet, maar het was wel behoorlijk bloederig. Gek: mijn bril was onbeschadigd, die kon ik zo weer opzetten."

De burgemeester werd in allerijl met een ziekenwagen naar het UMC gebracht. "Mijn familie begreep meteen dat het mis was met mijn oog, maar om me een 'rustige' nacht te bezorgen, hebben ze me dat maar niet verteld. De volgende morgen stond er een arts aan mijn bed: 'Uw oog kunnen we niet meer redden, maar verder gaan we u weer helemaal opknappen'."

Lees het volledige interview met Coert van Ee donderdag 10 maart in Het Kontakt Alblasserwaard.