Als de straat de veiligste plek is

HEI- EN BOEICOP • Hij komt uit Oeganda, zij uit Hei- en Boeicop. In 2011 zijn Daniel Okiror en Mirjam de Lange getrouwd. Begin 2013 werd hun dochtertje Epol geboren. Een verhaal over twee mensen die hun droom volgden en elkaar vonden in Kenia.

Een maand zijn Daniel en Mirjam Okiror op bezoek bij de familie van Mirjam in Hei- en Boeicop. Daniel kan maar moeilijk wennen aan de Nederlandse temperatuur. Dochter Epol heeft voor het eerst in haar leven een winterjas aan, geleend van haar Nederlandse nichtje. “Tja, in Kenia is het op z’n koudst 24 graden,” glimlacht Mirjam. Daniel laat duidelijk blijken dat zijn Afrikaanse roots voor hem belangrijk zijn. Gekleed in muzikantenkostuum en met Afrikaanse instrumenten in de hand loopt hij door de Alblasserwaardse polder.

Vreemdelingen

Daniel en Mirjam ontmoetten elkaar in 2010 bij een project in Mombasa, Kenia. Mirjam verhuisde een paar jaar eerder om fulltime vrijwilligerswerk te doen. Daniel was zich aan het oriënteren voor een project dat hij wilde gaan opzetten. Het feit dat ze allebei ‘vreemdelingen’ waren, schiep een band. Bovendien hadden ze beiden hetzelfde doel: straatjongens helpen in Kenia. Ze werden verliefd. “Ik wist gewoon dat zij de vrouw van mijn leven zou zijn,” herinnert Daniel zich. Daarna ging het snel. In april 2011 trouwden ze.

Wana Wa Mola

Mirjam sloot zich aan bij de organisatie Wana Wa Mola, die Daniel in 2010 opzette om straatjongens in Mombasa te helpen weer een normaal leven op te bouwen. Mirjam vertelt: “In Kenia zijn er veel jongens die op straat of op een vuilnisbelt leven. Ze snuiven lijm of gebruiken andere drugs. Het leven op de straat is zwaar.” Toch is dat het lot van veel jongeren. “De straat is hun veiligste plek is geworden,” zegt Daniel. “Er is veel armoede en aids/hiv is nog steeds een groot probleem in Kenia. Kinderen verliezen hun ouders door ziekte en komen op die manier op straat terecht.”

Hiphop

Wana Wa Mola is er voor deze jongens. De organisatie heeft een huis waar 19 jongens in de leeftijd van 7 tot 18 jaar worden opgevangen. Dankzij de organisatie gaan ze weer naar school en krijgen ze meer zelfvertrouwen. Maar daar gaat een lang proces aan vooraf. “Een straatjongen gaat niet zomaar met je mee. Ik ga eerst de straat op om contact te maken,” legt Daniel uit. “Jongens leven in gangs, het is een machocultuur, waarbij hiphoppers de voorbeelden van de jongens zijn. Als je je niet aanpast aan een groep, dan kun je het vergeten. Ze zijn bezig met overleven.”

Nieuw leven

Om tot de jongens door te dringen is een zorgvuldige aanpak nodig. Daniel: “Ik ga naar ze toe op straat, praat met ze en maak muziek. Ik probeer te laten zien dat we echt geïnteresseerd zijn in hen, dat ze mensen zijn, niet alleen lijm snuivende zwervers.” In het huis van Wana Wa Mola krijgen de jongens een nieuw leven. Door weer naar school te gaan, maar ook door muziek te maken. Daniels passie komt daarbij kijken. “We maken culturele muziek in plaats van hiphop. Ze leren een instrument bespelen, zingen, dansen of acrobatiek. Daardoor leren de jongens waar ze vandaan komen, ze krijgen een eigen identiteit.” Daniel, Mirjam en anderen fungeren daarbij als mentoren.

Second agenda

Het leven in Kenia is in meerdere opzichten verre van ideaal. Dat geldt voor de straatjongens, maar ook voor Daniel en Mirjam zelf. Daniel: “Mensen denken dat ik veel geld heb, omdat ik de mogelijkheid heb gehad mijn eigen land te verlaten en naar Kenia te gaan. Kenianen die je ergens mee willen helpen, hebben vaak een second agenda. Vaak betekent het dat ze iets van je willen. Mensen zijn niet oprecht.” Maar toch: zijn passie ligt in Kenia. “Het is mijn roeping om met jongeren en muziek te werken. In Oeganda had ik die mogelijkheid niet, maar in Mombasa wel. Nu doe ik wat ik altijd al wilde.” Behalve het werk voor Wana Wa Mola heeft Daniel sinds twee jaar zijn eigen professionele muziekstudio, compleet met draaitafel, mixers en speakers: Pure Aroma Media. Daar produceert hij zijn Afrikaanse muziek. Daniel heeft inmiddels twee albums uitgebracht. 

Onderwijs

De familie Okiror is gelukkig. Met elkaar, en met de organisatie. Daniel kan niet stoppen met praten over de projecten waar hij en Mirjam zich voor inzetten. “Het is zo fantastisch om te zien dat jongeren weer blij in het leven staan en genieten van muziek.” Hoe de toekomst er uitziet, is nog niet bekend. Mirjam beseft dat het onderwijs in Nederland voor Epol beter is. “In Nederland kan ze zorgeloos buiten spelen, in Kenia moet het altijd achter een hek. Het is hier een stuk minder veilig. Maar die keuze over de toekomst hebben we nog niet gemaakt.” Voorlopig ligt de focus van Daniel en Mirjam op Kenia en leven ze daar hun droom.

Op zaterdag 23 november verzorgen Daniel en Mirjam tussen 15.30 en 17.30 een Afrikamiddag op de Bikkerhoeve, Bazeldijk 66 in Hoogblokland. Bezoekers kunnen de familie sponsoren en genieten van Afrikaanse muziek.

Fenne Harrewijn