In Ameide neergestreken vluchteling Viktoria wil maar één ding: schilderen

AMEIDE • Viktoria Chaikovska vluchtte twee maanden geleden uit Oekraïne naar Ameide. Inmiddels is de rust in haar weer terug en is ze klaar om weer te beginnen met dat waar ze in haar thuisland van en voor leefde: het maken van kunst.

In de keuken van Martin zit Viktoria, 44 jaar, met hond Mia op schoot. Ze vluchtte begin maart uit Kiev en liet vrienden, huis en spullen achter. In de twee maanden die verstreken gaf buurvrouw Christel kleding, verf en kwasten om de eerste periode door te komen en wat om handen te hebben.

Vriendschap
Victoria ontmoette Christel van Gruythuysen vorig jaar in Amsterdam. Er ontstond een vriendschap en de twee hielden contact. Ook toen de oorlog in Oekraïne begon. Viktoria wilde in eerste instantie haar stad Kiev niet verlaten. “Maar Christel bleef aandringen en toen ik de bommen hoorde vallen ben ik de trein in gestapt.”

In een overvolle coupé begon ze aan haar reis naar Ameide, die uiteindelijk drie dagen zou duren. Samen met haar hond Mia en een kleine tas met spullen vocht ze voor haar plekje in de trein naar Lviv, in het Westen. Vanuit daar volgde treinen naar Polen, Duitsland en vervolgens Amsterdam.

Daar stond Christel haar op te wachten en begon de laatste route richting Ameide. Bij de buurman van Christel kon ze voorlopig terecht. “De eerste paar dagen moest ik hier vooral bijkomen”, vertelt de Oekraïense met een kleine glimlach. “Mijn voeten en benen waren zo dik van de hele reis dat ik niet goed kon lopen. Na een paar dagen verdween dat, voelde ik me weer wat beter en startte ik alweer met schilderen.” Haar eerste project was een schilderij van Christels hond, als bedankje voor alle hulp.

Kunstenares
Dat Viktoria kan schilderen bewees ze al door af te studeren aan de kunstacademie in Kiev. “Daar leerde ik alle technieken en schilderen.” In de jaren daarna kwamen de opdrachten steeds vaker binnen. Via mond-op-mondreclame werd mijn naam steeds bekender.” Van muurschildering - in woon- of slaapkamers, of gebouwen - tot het maken van portretschilderijen. “Waar ik vooral om bekend sta is mijn Oekraïense stijl, afbeeldingen met veel kleurrijke bloemen. Op verschillende plekken in de stad zie je deze terugkomen.”

Het werken met verf is iets waar ze blij van wordt en wat ze hier in Nederland wil blijven doen. “Als kunstenaar ben je in dit land veel vrijer.” De sterke band met haar thuisland, die je vaak terugziet bij de Oekraïners, heeft zij ook. “Het is en blijft mijn land en ja, ook als ik hier een Rus zal tegenkomen zal ik die persoon voorlopig even niet aankijken, maar dat gevoel van vrijheid en kunnen maken wat ik wil, dat wil ik ervaren.” En dus besloot ze om voorlopig in Ameide te blijven. “Ook omdat ik niet weet hoe Oekraïne gaat zijn als dit alles voorbij is.”

Opdrachten
In haar thuisland leefde ze van haar talent. Hier in Nederland wil ze dat ook. “Ik kan van alles schilderen. Een afbeelding op een muur, maar geef me een foto van je dochter, zoon of huisdier en dan schilder ik die ook na. Het belangrijkste is dat ik weer aan de slag wil. Weer dingen wil creëren met mijn handen en mijn creativiteit weer de vrije loop wil laten gaan.” Op de tafel in de woonkamer is ze bezig met een grote tekening waarin twee mensen elkaar omhelzen. “Ik moet mezelf natuurlijk wel bezighouden en blijven ontwikkelen.” Het zijn vooral de spieren en pezen in de beide lichamen die het echt doen lijken.

Het werk van Victoria is te bekijken via haar Instagram: vika_chaikovskaya