Chris van der Ree maakt droom waar: olie uit plastic
Algemeen
4.595
keer gelezen
GROOT-AMMERS • Chris van der Ree uit Groot-Ammers investeerde samen met Mourik zijn kapitaal om zijn droom mogelijk te maken: van plastic afval brandstof maken.
Dit is het verhaal van een fabriek in de Belgische plaats Oostende, waar in de loop van dit jaar gestart wordt met het verwerken van tienduizenden kilo's plastic afval tot olieproducten als diesel en nafta.
Het is een verhaal dat op verschillende momenten kan beginnen, bijvoorbeeld bij een jonge Chris van der Ree, geboren en getogen in Nieuwpoort. Over de hele wereld is hij in de jaren negentig aan het werk om brandstofinstallaties te installeren.
Knoop
"Daarbij was ik op mezelf aangewezen; er waren altijd problemen die overwonnen moesten worden en ik had dan alleen mijn creativiteit en inventiviteit voorhanden", blikt hij terug. Het leverde memorabele momenten op, zoals toen hij een honderdduizenden guldens kostende installatie van de Gasunie op bijzondere wijze liet functioneren. "Die kregen we maar niet stabiel. Uiteindelijk heb ik een knoop van mijn overall afgehaald, die bijgevijld en erin gestopt. Daarmee werkte hij perfect."
Een andere keuze om te beginnen is 'nine-eleven', de dag in 2001 dat twee vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden. De inwoner van inmiddels Groot-Ammers was in de VS en kwam twee weken vast te zitten in een hotel.
Duitse hoogleraar
"Daar leerde ik een Duitse hoogleraar kennen. We raakten aan de praat, het klikte en de jaren daarna hadden we sporadisch contact." Jaren later, in 2013, gaat de telefoon van Van der Ree over. Ook dat kan gelden als starpunt voor dit verhaal. Hij was inmiddels directeur en deels eigenaar van Petrogas. "Ik had dertig procent van de aandelen, Firma Mourik uit Groot-Ammers had zeventig procent gekocht. Mijn Duitse kennis bracht me in contact met een proeffabriek in Zwitserland, waar plastic afval werd teruggebracht naar de oorsprong: olie. Ze wisten de installaties alleen niet werkend te krijgen."
Een telefoontje dat zijn leven zou veranderen. Chris van der Ree was en is geen geitenwollensokken-dragende natuurbeschermer. Zijn werkzame leven staat in het teken van het leveren van installaties voor het verstoken van fossiele brandstoffen. Maar met dit idee wilde hij, na een eerste bezoek aan de productielocatie in Zwitserland, aan de slag gaan. "Ik voelde meteen: dit is van mij. Ik heb over heel de wereld de afvalstromen van plastic gezien. In Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen bijvoorbeeld, waar waterstroompjes helemaal gevuld zijn met plastic. Het zou schitterend zijn als we dat terug konden dringen en plastic afval weer kunnen gebruiken. Ik was en ben er heilig van overtuigd dat dat kan en dat het zelfs geld kan opleveren."
Goudmijn
De grootste drempel bleek het oud-Hollandse gezegde: de kosten gaan voor de baat uit. Met een team van Petrogas wist Van der Ree de Zwitserse proeflocatie goed te laten draaien, internationaal stonden partijen in de rij; het leek er in 2014 op dat hij een goudmijn had aangeboord.
"Maar toen klapte de olieprijs in elkaar en viel alle interesse voor deze installatie weg. Onze contactpersonen in Zwitserland konden onze bijdrage niet meer betalen. Samen met de Firma Mourik, waarmee we bij Petrogas al tientallen jaren heel goed samenwerken, hebben we de fabriek inclusief het patent op de werkwijze aangekocht."
Het betekende een investering van bijna 9 miljoen euro. Er volgde een periode van uitgebreid testen, maar de stap zetten om het productieproces op grote schaal uit te voeren, zou nogmaals een forse financiële injectie vergen. "Daarmee zouden we de wereld kunnen laten zien dat het werkt. Het lukte niet om een financier te vinden. Van 2014 tot 2017 was het echt een heel beroerde periode. We hadden er zoveel geld en energie ingestoken, maar het kwam niet van de grond."
Doorbraak
Twee ontmoetingen leverden een doorbraak op. De eerste was met Luc Desender van het Belgische afvalbedrijf Renasci. Een expert op het gebied van het scheiden van afval. "Hij leerde mij het geheim van de smid: zorg dat van alle soorten plastic juist het plastic de installatie in gaat dat je kunt verwerken. No shit in is no shit out."
De tweede was met Barend van Kooten van brandstoffenhandel Den Hartog in Groot-Ammers. "Ik ontmoette hem op een receptie. We wonen in hetzelfde dorp, gaan naar dezelfde kerk, maar kenden elkaar alleen van naam. Hij heeft alle kennis om ons eindproduct, de olie die onze fabriek zou gaan produceren, op de markt te brengen. En Barend was, omdat hij beseft dat fossiele brandstoffen eindig zijn, ook voor zijn bedrijf op zoek naar nieuwe kansen in de markt."
Ultieme stap
Het probleem van het geld bleef echter op tafel liggen. Chris van der Ree besloot uiteindelijk, toen hij op een dag naar huis reed, een ultieme stap te zetten. "Ik heb mijn partners gebeld en gezegd: de dertig procent aandelen van Petrogas die ik heb, zet ik in als onderpand. Zij zeiden toen: 'Als jij zo'n stap durft te zetten en er zo'n vertrouwen in hebt, dan gaan wij erin mee. En ook de Firma Mourik ging akkoord. Het resultaat is dat Den Hartog en Renasci mede-aandeelhouder bij BlueAlp en Petrogas geworden zijn. Of ik getwijfeld heb over die stap? Nee, ik heb er niet wakker van gelegen. Dit moest gewoon gebeuren." En met een lach:"Weet je, mijn vader zei altijd: 'Een doodshemd heeft geen zakken'. Ik vind dat ik deze verantwoordelijkheid heb ten opzichte van onze kinderen. Tegelijkertijd ben ik een ondernemer. Ik weet zeker dat ik hier geld mee kan gaan verdienen."
De doorbraak eind 2017 betekende dat met de bouw van de fabriek in Oostende kon worden begonnen. Inmiddels is deze voor bijna negentig procent klaar en staat de productie op het punt om te beginnen. Dan kunnen honderdduizenden kilo's plastic afval teruggebracht worden naar de oorsprong: olie. Eén ding is zeker: Chris van der Ree trekt bij de laatste werkzaamheden zijn overall aan om de installatie piekfijn af te leveren. "Want daarin voel ik me na al die jaren nog steeds het prettigst; techniek is en blijft mijn passie."